?فقط خودم نگات کنم?

دم گوشم گفت:

_اصلا زن خوب اونیه موقع روبوسی قبل از صورتش ممه هاش بخوره بهت!
چپ چپ نگاهش کردم که آب دهنش،و پر سر و صدا قورت داد و جوری بوسم کرد که قشنگ مالیدیم بهم!
بعد چند لحظه عقب کشید و ادامه داد:
_فعلا تا همینجا بسه تا بعد مهمونی!
آروم خندیدم و گفتم:
_متاسفانه وضعیت قرمزه!
با ناامیدی نگاهم کرد:
_پریودی؟
سری به نشونه تایید تکون دادم که از رو نرفت و در کمال پررویی گفت:
_عب نداره،لب و دهنت که سالمه!
حرصم گرفت:
_عمراا
سرش و کج کرد و شمرده شمرده گفت:
_این همه آیس مک برات خریدم خوردی یه بارم آیس مک خودمو بخور!
فقط نگاهش کردم و اون ادامه داد:
_تازه و خوشمزه!
زدم زیر خنده:
_تازه در آوردی.


https://t.me/joinchat/AAAAAFTbVPOuETeL86wTVw

🌸کانـــــــــــــــــــــــــــال خواهرم🌸

🧜🏻‍♀🌹☝️🏻هــــــــمه جوین بدن کانال زاپاس☝️🏻🧜🏻‍♀🌹
🧚🏻‍♀👀پیام ناشناس ها هم اونجا گذاشته می شه🧚🏻‍♀👀

💔💔💔💔💔💔
💔 #part370 💔
💔💔💔💔💔💔

#پارت370

با سوزش دستم چشم هام رو باز کردم و به سمانه خانم خیره شدم!
نشسته بود و بی صدا گریه می کرد.
آروم گفتم: سمانه جون!
سرش رو گرفت بالا و بدون مقدمه گفت: سارن دخترم من می دونم یک خبری شده!
تورو خدا بهم بگو، چی شده؟
مهراد چیزی بهم نمی گه ولی من می شناسمش می دونم داغونه!
گریه نمی کنه ولی چشم هاش خونه.
ناخواسته من هم بغض کردم و گریه افتادم، نمی دونستم باید چی بگم، اصلا چجوری بگم.
سمانه خانم بلند زد زیر گریه و گفت: خدا من پسرم رو می خوام!
سریع سِرُم رو از دستم در آوردم رفتم سمتش و گفتم: سمانه جون، من که حرفی نزدم، من هنوز چیزی...
یک دفعه صدای عصبی مهراد رو از بالای سرم شنیدم.
-پس حرف هم نزن، گمشو برو!
با صورت اشکی بهش خیره شدم.
اومد سمتم و محکم دستم رو گرفت و هلم داد که خوردم روی زمین.
سمانه خانم بلند شد اومد سمتم که مهراد عصبی داد زد: زن عمو بشین تا یک بلایی سرش نیاوردم!
قلبم تیر می کشید، همه ی این ها بخاطر آرسام بود!
آرسامی که حتی با مرگش هم مشکلاتم رو چند برابر کرده بود.
یک دفعه عمو مسعود اومد داخل و بهم نگاه کرد و سریع اومد سمتم و کمکم کرد بلند بشم.
مهراد عصبی داد زد: گفتم گمشو بیرون.
عمو مسعود هم دستم رو ول کرد و رفت سمت مهراد و داد زد: مهراد ساکت شو نمی خوام کار اشتباهی بکنم!
2 تا پرستار اومدن داخل اتاق و سعی کردن عمو و مهراد رو ساکت کنن.
با قفل شدن بازوم بین دست های مرضیه دنبالش راه افتادم که بردم سمت ماشین و در رو باز کرد که سوار شدم و راه افتاد.
ناخواسته بلند زدم زیر گریه، نمی دونستم چرا گریه می کردم!
برای خودم؟برای بچه ام یا برای آرسام!
بعد از چند دقیقه رسیدیم خونه، مرضیه اومد در سمت من رو باز کرد و با بغض گفت: سارن تو رو خدا این طوری گریه نکن!
با گریه بهش خیره شدم و گفتم: مرضیه چرا من نمی میرم؟
سریع اشک هام رو پاک کرد و گفت: خفه شو عصبیم نکن و دستم رو گرفت و کمکم کرد برم داخل خونه و برم توی اتاقم.
-می خوای بری یک دوش بگیری؟
آروم گفتم نه و خوابیدم روی تخت و چشم هام رو بستم که مرضیه نگران نشه و بی صدا اشک ریختم.
انقدر بی صدا گریه کردم که با سر درد بدی خوابم برد!
صبح با صدای گریه ی مامان و داد های مهراد چشم هام رو باز کردم و بلند شدم و سریع از پله ها رفتم پایین.
یک دفعه سمانه خانم با گریه اومد سمتم و محکم زد توی صورتم و گفت: عوضی، همه این ها بخاطر توعه!
و داد زد و ادامه داد: این لباس سیاه بخاطر هرزه باز های توعه!
مهراد پوزخند زد و گفت: هنوز مونده سارن خانم!
نمی‌ذارم یک روز هم آب خوش از گلوت بره پایین، فهمیدی؟
آروم گفتم: من کاری نکردم که مهراد خندید و اومدم سمتم و گردنم رو گرفت و هلم داد که محکم خوردم توی میز ناهار خوری و افتادم روی زمین!
با درد لبم رو گاز گرفتم و دندون هام رو روی هم فشار دادم که صدام در نیاد.
یک دفعه به خودم اومدم که دیدم خیس شدم و وسط پام پر از خونِ...