Dunyoda yomonlik, qabihlik ortig'i bilan mujassam. Aniqrogʻi, u yer yuzida toʻlaqonli hukmron. U sizni oʻzingizdan begonalashtiradi. Sizni aqldan mahrum aylaydi. Sizni lol-u hayratda qoldiradi. Goʻyo yomonlik bu dunyoda mavjud har narsaning oʻzak qismi. Yo bu ixtiyoriy xatti-harakat (uning sodir boʻlishiga izn berish) mahsuli yoki boʻlsa barcha ehtimolliklarning tabiiy ifoda etilishi. Millionlagan odamlar vahshiylarcha o‘ldirilgan, chetga surib qoʻyilgan, mayib-majruh qilingan, ezib tashlangan, kuchdan mahrum etilgan, masxaralangan, parchalab tashlangan va hokazo – bularni sanab sanogʻiga ham yetib bo‘lmaydi. E’tibordan abadiy chetda qoluvchi, hatto mangu eshitilmaydigan azob-uqubatlar. Mana shunday sharoitda, insonning biror yaxshilik qilish harakati to‘xtab qoladi. Har qanday ezgu ish yovuzlikning serqudrat va keng tarqalgan mavjudligi qarshisida ahamiyatsiz va arzimas bo‘lib ko‘rinadi. Shunday bo‘lsa-da, aynan shu kichik yaxshiliklarni qilishda davom etmog'imiz kerak. Basharti biz odamlarning har biri o‘z yo‘lida azobga giriftor boʻlayotganini oʻz koʻzlarimiz bilan koʻrsak edi, ularga nisbatan mehribonchilik koʻrsatgan boʻlur edik. Aynan yovuzlik hukmron bo‘lgan dunyoda xayrli kichik ishlar birlashishi kerak. Boshqalarga yordam berish – bu hayotda yashashning eng yaxshi, eng afzal yo‘lidir.

(C)