مهمترین مشکل شبکه‌های اجتماعی نوشتاری، ضعف نویسنده توی رسوندن منظورش به مخاطبه. از یه طرف هم برداشت‌های مختلف و حتی متناقض از یک متن میشه. خیلی وقتا شده که یه شخصی، متنی به طنز یا کنایه نوشته و عده‌ی زیادی اونو جدی گرفتن. بنظرم باید حواسم به این موضوع باشه، که متن لحن و صدا نداره؛ بنابراین احتمال سوتفاهم و اشتباه این شکلی خیلی زیاده؛ اینو همه ما تجربه کردیم.
خودم تازه به این موضوع توجه کردم، و الان که دارم فکرشو میکنم میبینم باید با مراقب بیشتر با غریبه‌ها و اونایی که منو نمیشناسن حرف بزنم.
شوخی‌ها و طنزها و گفتار من صرفا برای دوستان من روشن و واضح هست. اما در برخورد با یه غریبه شوخی‌ها و طنز ها میتونه برداشت جدی از طرف مخاطب داشته باشه و همین به سمت یه سوتفاهم بزرگ هدایت میشه