#фильм #пореальнымсобытиям
Аднойчы я натрапіла ў тыктоку на відэа пра фінскую дзяўчынку і шведку, якая раней "працавала настаўніцай у Фінляндыі, ах, як было добра". І чамусьці гэтыя дзяўчынка была вельмі злой і засмучанай.
Я адразу не зразумела, ў чым прычына. Бо ніколі раней не цікавілася праблемай саамі ў Скандынавіі. Але потым я знайшла кіно на гэтую тэму - Sami blood альбо
Sameblod.
Гэта шыкоўная ілюстрацыя, чаму некаторыя жыхары калоній становяцца манкуртамі, забываюць сваю мову і традыцыі. Кіно пачынаецца з выявы старой жанчыны, саамкі, якая рэзка адмаўляе ўсё саамскае. Калісьці яна выбрала стаць шведкай. Але цяпер жанчына вымушана прыязджае на пахаванне малодшай сястры, якая пайшла па іншым шляху. А менавіта, засталася качэўніцай, гадавала аленей і пела родныя песні.
Кіно без асуджэння паказвае, чаму дзяўчаты выбралі менавіта такую мадэль паводзінаў. Наогул, гэта якраз і ё адны з самых распаўсюджаных матрыц для народаў, якія намагаецца зжэрці метраполія. Альбо ж выйсці з гета, расчыніцца ў іншай культуры, альбо ж застацца і захраснуць у сваім доме. І што тут правільна, а што не - сказаць немагчыма.
Вельмі сумны фільм, які наводзіць на шмат думак.