بیایید به یکدیگر به عنوان انسان نگاه کنیم.
انسان باید به عنوان شخص شناخته شود،نه به عنوان وسیله یا شی.
اگر به دنبال زنی هستیم که زیبا یا مردی که دانا یا... هستیم،یعنی به دنبال انسان نمیگردیم،به دنبال کالا میگردیم.
هر انسانی را به این شکل ببینیم ،هیچ ارتباط سنگینی ما با او، و او با ما نخواهد داشت.به همین جهت است که وقتی مادر کودک خود را کالا نمیبیند چنین ارتباطی با او برقرار میکند،در صورتیکه ممکن است دو نفر ۶۰ سال با هم زندگی کنند و چنین رابطه ای نداشته باشند زیرا از ابتدا برای یکدیگر (انسان) نبوده اند و نگاه ابزاری یا کالایی وجود داشته.
متاسفانه در گذشته هم از فرزندآوری به عنوان (وسیله ای) برای حفظ خانواده استفاده میشد یا هنوز میشود.
یا زمانیکه در گذشته،انسانی را برای عبرت دیگران به دار می آویختند،این نیز مثالیست است وجهه ی ابزار و وسیله داشتن انسان ها برای یکدیگر از گذشته تا به حال.
منِ نوعی اگر شما را کالا یاوسیله ببینم،ناگزیر خودم را هم کالا میبینم.اگر این اتفاق بیافتد،زمانیکه مویمان سفید میشود یا وزنمان کمی بالا رفت یا ... اینطور تصور میکنیم که ارزشمان از دست رفت،
گویی در این بازار به عنوان کالا یا وسیله دیگر ارزشی نخواهم داشت.
اینگونه است که انسان [حرمت نفس] خویش را زیر پا میگذارد.
#علی_عم
@ketab_baza 🍃
