Kitobdan parcha

Қиз, йигит ва ота

Қобулда китоб сотадиган бир қиз дўконига севгилиси келганини кўради. Шу пайт қизнинг отаси ҳам ёнида бўлади. Қиз севгилисига қараб:

- Немис ёзувчиси Yorg Danielнинг «Отанг уйдами?» китобини олишга келдингиз шеклли? - деб сўрайди.

Йигит:

- Йўқ, мен инглиз ёзувчиси Tomas Munisнинг «Сени қаерда кўришим мумкин?» китобини олишга келгандим.

Қиз:

- У китоб қолмаган, лекин, америкалик ёзувчи Patrice Olferнинг «Олма дарахтларининг остида» китобини тавсия қилишим мумкин.

Йигит:

- Жуда яхши. Белгиялик ёзувчи Jean Barnerнинг «5 дақиқадан кейин қўнғироқ қиламан» китоби ҳам керак эди, олиб кела оласизларми?

Қиз:

- Албатта. Бундан ташқари сизга француз ёзувчи Mishel Danielнинг «Асло ёлғизлатмайман» китобини ҳам тавсия қиламан.

Бу суҳбатни эшитиб турган отаси: Бунча китоб кўплик қилмасмикин, ҳаммасини ўқирмикин бу бола? деб қизидан сўрайди.

Қиз:

Ҳа, отажон. У жудаям ақлли бола, ҳаммасини ўқийди.

Ота:

- Менинг гўзал қизим, ундай бўлса, унга Голландиялик ёзувчи Frank Martinisнинг «Мен аҳмоқ эмасман» китобини ҳам тавсия қил. Кейин, ўзинг ҳам рус ёзувчиси Muris İstankovićнинг «Амакингнинг ўғлига турмушга чиқишга тайёрлан» китобини ўқиб чиқ...

© Абдуллоҳ Раҳимбоев таржимаси

@kitobdanparcha

​Сабоқ...

Дастухондаги аталани кўрган Нозимнинг ранг-рўйи ўзгарди.
- Янами? Мен атала емайман!
- Болажоним, (ялинчоқ оҳангда сўзлади она) онанг ўлсин, болам. Бундан ортиғига ҳозир кучим етмайди.
- Доим битта гапни қайтараверасиз! Ойи, айтинг қачон қурбимиз етади ўзи?
- Бир кун биз ҳам бойиб қолармиз.
- Қачон? Туянинг думи ерга теккандами?
- Шайтонга ҳай бер, болам! Кел, яхшиси, овқат еймиз.
- Мен атала емайман!
- Хўп, нима қил дейсан, болам? Фаррошнинг ойлиги билан рўзғор тебратиш осон эмас. Отанг тирик бўлганда, балки, яхшироқ яшармидик?
- Топиб олган гапингиз шу! Баридан тўйиб кетдим!
Она орқасига ўгирилиб, йиғлай бошлади. Бола аччиқ билан ўрнидан турди ва ташқарига отилди. У кўчада узоқ санғиди ва цирк олдидаги ўриндиққа чўкди. Унинг кайфияти йўқ эди. Гўё елкасида оғир юк бордай букчайиб бораётганди.
- Пойабзалингиз йиртилган экан, тикиб берайми? - сўради биров.
Шундагина Нозим ўриндиқ қаршисида ўтирган этикдўз болани кўрди.
- Пулим йўқ! - деди у дағал оҳангда.
- Пулини топганда берарсиз, барибир, қиладиган ишим йўқ, - деди болакай.
Нозим этикдўзнинг таклифига кўнди ва эски пойабзални унга тутқазди.
- Дунёнинг ташвиши бўйнингизга тушганга ўхшайди? Нега бунча ғамгинсиз?
Нозим биринчи марта унинг камбағаллигидан кулмайдиган ва уни камситмайдиган дўст топганидан суюнди. У дардларини айтиб, кўнгил чигилини ёзди.
- Мен ҳам сиз каби етимман, - деди этикдўз бола унинг гапларини эшитиб. - На онам бор, на отам. Бу шафқатсиз дунёда синглимдан бўлак яқиним йўқ. Эрталаб мактабга бораман. Дарсдан сўнг бу ерга келаман. Топганим рўзғорга учма-уч бўлади. Лекин шунисига ҳам шукр!
Нозим этикдўз боланинг гапларини эшитиб, ўз ҳолидан нолиганига уялди.
- Мана, пойабзалингиз, янгидай бўлди. Энди мен борай, синглим кўзлари тўрт бўлиб кутиб ўтиргандир? Бўтқа пиширишим керак. У ҳали кичкина, овқат қилишни билмайди…
Этикдўзнинг ортидан қараб қолган Нозим йиғлаб юборди. Бола оқсоқ эди...

Ҳар бир ўтаётган кунимиз учун Аллоҳга шукр қилиб яшайлик.

© Нурой Нурли

@kitobdanparcha

Ёлғончи одам аниқ ҳужжат келтириб, тўғри сўзни айтса ҳам, ёлғончи деган номи туфайли гумонда қолаверади.

«Унваанул байан» китобидан📖

Баъзилар "Дуо қилишдан бошқа иложимиз қолмади", дейишади. Во ажаб! Аслида бундан кўра кучли нарса борми дунёда?!

Айман Ёғий

Сен аввало нафсингга ҳукмрон бўлмай туриб, бошқага ҳукмингни ўтказа олмайсан. Ўзингни ўзгартиришга ожиз бўла туриб, миллатни ўзгартиришга кучинг етмайди. Масофа узоқ туюлиши мумкин, лекин ягона йўл шу.

© Мустафо Маҳмуд - «Ниқобингизни ечинг, жаноблар» китобидан📖

• Go'zal chetlanish - aziyat bermasdan chetlanish.
• Go'zal kechirish - dakki bermay kechirish.
• Go'zal sabr qilish - shikoyat qilmay sabr qilish.

Abul Abbos Xarroniy rohimahulloh

Birovni g‘iybat qilsang, uning go‘shtini yegan bilan barobar bo‘lasan.

© Tohir Malik - «Halol va harom» kitobidan📖

Ochiq, sodda, to‘g‘ri odamlar bilan gaplashish juda qiyin. Ular hammani o‘zlaridek gumon qilishadi.

© Xolid Husayniy - «Shamol ortidan yugurib» kitobidan📖

Abdurahmon degan kishi hazrat Umarning xonadoniga yumush bilan boribdi. Qorong‘i tushib qolgan, halifa sham yorug‘ida ishlab o‘tirgan ekan. Mehmon bilan so‘rashgach, yonib turgan shamni o‘chirib, boshqa shamni yoqibdi.
- Mana endi gaplashsak bo‘ladi, - debdi mehmonga.
Mehmon hayron bo‘libdi:
- Boyagi shamni nega o‘chirdingiz-u, nega xuddi shunaqa boshqa shamni yoqdingiz?
- Yonib turgan sham davlatniki edi. Men uning yorug‘ida davlat ishini bajarayotgandim, - debdi halifa. - Sen bilan qiladigan suhbatimizning davlat yumushiga daxli yo‘q. Shuning uchun o‘z pulimga sotib olgan shamni yoqdim...

© O’tkir Hoshimov - «Insof» kitobidan📖