م. سرشک


•
•
•

ـــــــــــــــــــــ

[...در ولایتی درختی بوده‌است از برود، و اندر زیر درخت خانهٔ موشی‌ بود که نام وی افریدون بود؛ و در همان جایگاه خانه‌ای بود از آنِ گربه‌ای، نام وی رومی.
روزی موش بیرون آمد. به جستن قوتی می‌گردد و چیزی که بخورد می‌جوید و چپ و راست می‌نگرد. نگاه کرد، گربه‌ای را دید در دامی سخت مانده. شادمان گشت و غافل شد. چون بازنِگرید، راسویی دید کمین کرده. بالا نگرید، بومی دید بر درخت نشسته و دل بر گرفتن او نهاده. درماند. گفت: اگر بازگردم، آنَک راسو؛ و اگر پیش‌روم، گربه؛ و اگر چپ و راست روم، بوم. گفت این چندین بلا چپ و راست من فروگرفت، و مرا این‌ساعت هیچ گریزگاه نیست به‌جز عقل و حیلت من. اکنون به هر حال که هست خود را به دست غم بازدادن شرط نیست، و از سر رای رفتن روی نیست، که هرگاه که دل از جای برفت، عقل پراگنده گردد و رای از مرد دور مانَد. و شرط خردمندان است که چنین وقت‌ها عقل را جمع دارند و اندیشه برگمارند، که خرد دریایی بزرگ است و گوهر او جز به غواص اندیشه به‌دست‌نیاید. و مرد خردمند باید که به وقت شادی، چنان سخرهٔ بطر نشود، که دلش کور گردد و از دیدن راه صلاح خود بازمانَد؛ و در غم، چندان متحیر و خیره نگردد، که غم او را زیر لگد خُرد گرداند و راهِ رَستن و جَستن بر وی پوشیده کند. اکنون اندر این کار هیچ چاره نیست جز آنکه با گربه آشتی کنم، که امروز او را بلایی پیش آمده‌است که ممکن بُوَد که رستگاری او به دست من باشد. چون برَست، ممکن باشد که سخن یک‌دلانه و دوست‌وار از من بشنود که بوی مکر و فریب در وی نبُوَد، به‌همه‌حال بپذیرد و دل بر آن بنهد، و به یاری من مشغول گردد؛ و چون هر دو راست به میان آییم، اومید باشد که از دو راستی رستگاری پیدا شود...]

@alef_laam_mim

ــــــــــــــــــــ
#کلیله_و_دمنه
( #داستان_های_بیدپای)
ترجمه: محمد بن عبدالله البخاری.
داستان گربه و موش زیرک.
به تصحیح #پرویز_ناتل_خانلری، #محمد_روشن
انتشارات خوارزمی، چاپ دوم، ۱۳۶۹: ۲۱۶.

#اطلاعیه

با سلام و آرزوی آرامش برای شما!


فایل صوتی بالا به تاریخ ۵ دی‌ماه ۹۶، آخرین درس‌گفتار دکتر شفیعی در این ترم است. پیشنهاد می‌کنیم که بشنویدش. جلسه‌ای بسیار عالی و سرشار بوده است.
ما از حضور ایشان تا حدود یک ماه و آغاز ترم جدید دانشگاه بی‌بهره‌ایم. برای این پهلوان زنده، آرزوی عشق و سلامتی و طول عمر می‌کنیم. عمرشان دراز باد!


@shafiei_kadkani

برای استاد محمدرضا شفیعی کدکنی، که هرچه آموختم از سطرهای اوست و دیدارش بزرگترین آرزوی زندگی ام.


خوشا به حال کسانی که دیده‌اند تورا
اگرچه جرعه ی اندک، چشیده‌اند تو را

تو سیب معرفتی، روزی آدم و حوا
از آن درخت پرآوازه چیده‌اند تو را


کمی عصاره عشق و غزل، کمی باران
به خاک مِهر زده، آفریده‌اند تو را

سپس به بستری از چامه‌ها و آینه ها
میان مشت غزل پروریده‌اند تو را

«چراغ و آینه» در دست آمدی از راه
یقین ز روز ازل برگزیده‌اند تو را

تمام حسرتم از روزگار دیدن توست
خوشا به حال کسانی که دیده‌اند تو را

لیلا حسین نیا
19 مهرماه 1396

@safinehyetabriz