مباحثات/فراز و فرود پایگاه مردمی روحانیت (۴)؛ دکتر سید صادق حقیقت در گفت‌وگو با مباحثات:
✔️ پافشاری روحانیت بر مناصب قدرت، باعث کاهش محبوبیت این نهاد شده است
🔹 تنزل جایگاه اجتماعی روحانیت، بحثی نظری نیست که یک نفر بگوید تنزّل پیدا کرده و دیگری بگوید تنزّل پیدا نکرده است؛ نیاز به تحقیق میدانی دارد؛ اما به‌طور کلی نظر من این است که روحانیت چون مسئولیت اصلی خود را که فرهنگ بوده، تا اندازه‌ای رها کرده و در مناصب قدرت پافشاری می‌کند، محبوبیتش در طول زمان کاهش پیدا کرده است.
🔹 روحانیتی که قرار بود بیشتر نظارت‌کننده باشد، در طول زمان (چهار دهه) تبدیل به مجری شد. درنتیجه هر کاستی‌ای در اقتصاد، فرهنگ، اجتماع و سیاست، به پای روحانیت نوشته می‌شود؛ در واقع خوب و بد جمهوری اسلامی به پای روحانیت نوشته می‌شود؛ درحالی‌که در زمان صفویه و قاجاریه، اگر کار منفی‌ای انجام می‌شد، پای شاهان نوشته می‌شد و روحانیت ملجأ مردم بود. هنگامی که خود روحانیت مجری باشد، مردم به کجا پناه ببرند؟
🔹 قدرت در ایران بر خلاف بسیاری از کشورها، ثروت‌آور نیز هست و همین مسأله سبب جذب بخشی از طلاب به سمت قدرت می‌شود. این گروه از طلاب از سر ناچاری با ثمن بخس کارهایی را که با دروس طلبگی سازگاری ندارد انجام می‌دهند و طبیعتاً از درجه‌ی تخصص دینی‌شان کاسته می‌شود.
🔹 روحانیت به‌عنوان یک سازمان، بر نیروها و اعضای خود اشراف کامل ندارد و طرح و برنامه منسجمی نیز برای این سازمان عریض، طویل و بسیار مهم به‌چشم نمی‌خورد؛ بالتبع نظارت خاصی هم بر تمامی اعضای آن نیست که ما بر اساس آن متوجه شویم چند درصد روحانیت از زی طلبگی خارج شدند تا به آن‌ها تذکر دهیم و آن‌ها را کنترل کنیم. بنابراین، نهاد روحانیت به شکل کامل با یک نوع دست‌ودل‌بازی در برنامه‌ریزی و سازمان‌ناپذیری روبه‌رو است.
متن کامل گفت‌گو👇👇👇
http://mobahesat.ir/15476
🔻🔻🔻
@mobahesatmagz
✔️ پافشاری روحانیت بر مناصب قدرت، باعث کاهش محبوبیت این نهاد شده است
🔹 تنزل جایگاه اجتماعی روحانیت، بحثی نظری نیست که یک نفر بگوید تنزّل پیدا کرده و دیگری بگوید تنزّل پیدا نکرده است؛ نیاز به تحقیق میدانی دارد؛ اما به‌طور کلی نظر من این است که روحانیت چون مسئولیت اصلی خود را که فرهنگ بوده، تا اندازه‌ای رها کرده و در مناصب قدرت پافشاری می‌کند، محبوبیتش در طول زمان کاهش پیدا کرده است.
🔹 روحانیتی که قرار بود بیشتر نظارت‌کننده باشد، در طول زمان (چهار دهه) تبدیل به مجری شد. درنتیجه هر کاستی‌ای در اقتصاد، فرهنگ، اجتماع و سیاست، به پای روحانیت نوشته می‌شود؛ در واقع خوب و بد جمهوری اسلامی به پای روحانیت نوشته می‌شود؛ درحالی‌که در زمان صفویه و قاجاریه، اگر کار منفی‌ای انجام می‌شد، پای شاهان نوشته می‌شد و روحانیت ملجأ مردم بود. هنگامی که خود روحانیت مجری باشد، مردم به کجا پناه ببرند؟
🔹 قدرت در ایران بر خلاف بسیاری از کشورها، ثروت‌آور نیز هست و همین مسأله سبب جذب بخشی از طلاب به سمت قدرت می‌شود. این گروه از طلاب از سر ناچاری با ثمن بخس کارهایی را که با دروس طلبگی سازگاری ندارد انجام می‌دهند و طبیعتاً از درجه‌ی تخصص دینی‌شان کاسته می‌شود.
🔹 روحانیت به‌عنوان یک سازمان، بر نیروها و اعضای خود اشراف کامل ندارد و طرح و برنامه منسجمی نیز برای این سازمان عریض، طویل و بسیار مهم به‌چشم نمی‌خورد؛ بالتبع نظارت خاصی هم بر تمامی اعضای آن نیست که ما بر اساس آن متوجه شویم چند درصد روحانیت از زی طلبگی خارج شدند تا به آن‌ها تذکر دهیم و آن‌ها را کنترل کنیم. بنابراین، نهاد روحانیت به شکل کامل با یک نوع دست‌ودل‌بازی در برنامه‌ریزی و سازمان‌ناپذیری روبه‌رو است.
متن کامل گفت‌گو👇👇👇
http://mobahesat.ir/15476
🔻🔻🔻
@mobahesatmagz