پول داغ و دَستان سوخته!!!
در اقتصاد هر کشوری، گردش پول نقش مهمی در تعیین سرعت فعالیت‌های اقتصادی دارد. در ایران، بخش‌های مختلف اقتصادی به شکل‌های گوناگون در این گردش مشارکت دارند. بزرگترین بخش اقتصاد ایران، بخش خدمات است که حدود 51 درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) را تشکیل می‌دهد. در این بخش، املاک و مستغلات و خدمات تخصصی و حرفه‌ای، تجارت، رستوران‌ها و هتل‌ها، و خدمات عمومی از جمله مهم‌ترین زیربخش‌ها هستند.
تولید نفت نیز 23 درصد از ثروت ایران را تشکیل می‌دهد، و تولید و استخراج مواد معدنی 13 درصد از تولید کل و کشاورزی نیز 10 درصد از آن را تشکیل می‌دهد. این بخش‌ها با تولید و عرضه محصولات و خدمات خود، پول را در جریان اقتصاد قرار می‌دهند و به این ترتیب، چرخه اقتصادی را فعال نگه می‌دارند.
سرعت گردش پول، که تعداد دفعاتی را نشان می‌دهد که یک واحد پولی در زمان محدود و مشخص، در اعمال گوناگون اقتصادی استفاده می‌شود، در ایران تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد. از جمله این عوامل، تورم انتظاری است که در دوره‌های تورمی، ارزش پول کاهش می‌یابد و عاملان اقتصادی تمایلی به نگهداری پول ندارند. در نتیجه، پول در جریان معاملات قرار می‌گیرد و سرعت گردش پول افزایش می‌یابد.
در دهه 90، به دلیل نهادینه شدن تورم، سرعت گردش پول در اقتصاد ایران افزایش یافته و از سطح 6.8 درصد به 7 تا 8 درصد رسیده است. براساس آمارهای موجود، بیشترین میزان گردش نقدینگی مربوط به سال 1393 بوده و به 9.5 مرتبه رسیده است. این امر نشان می‌دهد که کل حجم نقدینگی در سطح جامعه، به‌طور متوسط 9.5 بار گردش داشته است.
در شرایط کنونی، با توجه به افزایش تورم و رکود اقتصادی، محاسبه دقیق سرعت گردش پول دشوار است، اما با افزایش سطح تورم سالانه به 42.7 درصد، به نظر می‌رسد که سرعت گردش پول بار دیگر افزایش یافته است.
این تحلیل نشان می‌دهد که گردش پول در اقتصاد ایران تحت تأثیر عوامل متعددی قرار دارد و تغییرات آن می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر فعالیت‌های اقتصادی کشور داشته باشد. درک این تغییرات و عوامل مؤثر بر آنها می‌تواند به تصمیم‌گیری‌های بهتر در سطح ملی و فردی کمک کند.
🔗نشریه علمی-دانشجویی قِرون
در اقتصاد هر کشوری، گردش پول نقش مهمی در تعیین سرعت فعالیت‌های اقتصادی دارد. در ایران، بخش‌های مختلف اقتصادی به شکل‌های گوناگون در این گردش مشارکت دارند. بزرگترین بخش اقتصاد ایران، بخش خدمات است که حدود 51 درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) را تشکیل می‌دهد. در این بخش، املاک و مستغلات و خدمات تخصصی و حرفه‌ای، تجارت، رستوران‌ها و هتل‌ها، و خدمات عمومی از جمله مهم‌ترین زیربخش‌ها هستند.
تولید نفت نیز 23 درصد از ثروت ایران را تشکیل می‌دهد، و تولید و استخراج مواد معدنی 13 درصد از تولید کل و کشاورزی نیز 10 درصد از آن را تشکیل می‌دهد. این بخش‌ها با تولید و عرضه محصولات و خدمات خود، پول را در جریان اقتصاد قرار می‌دهند و به این ترتیب، چرخه اقتصادی را فعال نگه می‌دارند.
سرعت گردش پول، که تعداد دفعاتی را نشان می‌دهد که یک واحد پولی در زمان محدود و مشخص، در اعمال گوناگون اقتصادی استفاده می‌شود، در ایران تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد. از جمله این عوامل، تورم انتظاری است که در دوره‌های تورمی، ارزش پول کاهش می‌یابد و عاملان اقتصادی تمایلی به نگهداری پول ندارند. در نتیجه، پول در جریان معاملات قرار می‌گیرد و سرعت گردش پول افزایش می‌یابد.
در دهه 90، به دلیل نهادینه شدن تورم، سرعت گردش پول در اقتصاد ایران افزایش یافته و از سطح 6.8 درصد به 7 تا 8 درصد رسیده است. براساس آمارهای موجود، بیشترین میزان گردش نقدینگی مربوط به سال 1393 بوده و به 9.5 مرتبه رسیده است. این امر نشان می‌دهد که کل حجم نقدینگی در سطح جامعه، به‌طور متوسط 9.5 بار گردش داشته است.
در شرایط کنونی، با توجه به افزایش تورم و رکود اقتصادی، محاسبه دقیق سرعت گردش پول دشوار است، اما با افزایش سطح تورم سالانه به 42.7 درصد، به نظر می‌رسد که سرعت گردش پول بار دیگر افزایش یافته است.
این تحلیل نشان می‌دهد که گردش پول در اقتصاد ایران تحت تأثیر عوامل متعددی قرار دارد و تغییرات آن می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر فعالیت‌های اقتصادی کشور داشته باشد. درک این تغییرات و عوامل مؤثر بر آنها می‌تواند به تصمیم‌گیری‌های بهتر در سطح ملی و فردی کمک کند.
🔗نشریه علمی-دانشجویی قِرون