آسمان پر شد از خال پروانه‌های تماشا
عکس گنجشک افتاد در آب‌های رفاقت.
فصل پرپر شد از روی دیوار در امتداد غریزه
باد می‌آمد از سمت زنبیل سبز کرامت.

شاخهٔ مو به انگور
مبتلا بود.
کودک آمد
جیب‌هایش پر از شور چیدن.
(ای بهار جسارت!
امتداد تو در سایهٔ کاج‌های تأمل
پاک شد.)
کودک از پشت الفاظ
تا علف های نرم تمایل دوید،
رفت تا ماهیان همیشه.
روی پاشویهٔ حوض
خون کودک پر از فلس تنهایی زندگی
شد.
بعد، خاری
پای او را خراشید.
سوزش جسم روی علف ها فنا شد.

سهراب سپهری

بخشی از شعرِ چشمانِ یک عبور | از دفترِ ما هیچ،ما نگاه

◼️ کانال تلگرام و صفحۀ اینستاگرام
سهراب خوانی:

● @Reading_sohrab
● instagram.com/Reading_sohrab