🔵 بیرون یا درون پیاله؟

✅ چه اناجیل موجود را وحی بدانیم و چه ندانیم، از این روی‌کرد اخلاقی حضرت عیسی که مرقس آن را روایت می‌کند نمی‌توانیم به سادگی بگذریم:
🔸 "جملگی بر من گوش فرا دهید و فهم کنید، چیزی برون از آدمی نیست که چون بدو درآید او را آلوده تواند کرد؛ بل‌که آن‌چه از آدمی برون می‌شود همان آدمی را آلوده می‌گرداند. ... چه از دل آدمیان است که نیّات تباه همچون عیّاشی و دزدی و آدم‌کشی و زناکاری و مال‌دوستی و بد‌کاری و حیله‌گری و بی‌عفّتی و رشک‌ورزی و هتّاکی و گران‌سری و نادانی برون می‌شود. تمامی این بدی‌ها از درون برون می‌شود و آدمی را آلوده می‌گرداند" (مرقس۷: ۱۴- ۲۳) 🔸
✅ بر اساس این روی‌کرد عمل تنها می‌تواند در معنای نشانه‌ای بر نزاکت درون و یا آلودگی آن باشد و نه بیشتر. به همین دلیل، "آدم خوب" "عمل خوب" تولید می‌کند و "آدم بد" "عمل بد"، در نتیجه خوبیِ عمل را نمی‌توان به پای طهارت درون گذاشت؛ ای بسا کسی از سرِ ریاکاری عملی اخلاقی انجام دهد.
✅ آن‌چه عیسی را با پُروشیان(فقیهان یهودی) درانداخت این بود که او می‌گفت "کریم آن است که می‌بخشد" در حالی‌که آنان می‌گفتند "هر کس ببخشد کریم است."
✅ تأکید بر عمل و بی توجهی به فضیلت‌های درونی زمینه را برای ریاکاری و فریب باز می‌سازد. در این وضعیت، آدم‌هایی رشد می‌کنند که به گفته‌ی عیسی "بیرون پیاله را می‌شویند و درونش را آلوده رها می‌سازند". کار بزرگ پیامبران تزکیه بود: " یزکّیهم" یعنی شستن درونِ پیاله‌ی وجود آدمیان؛ تنها از این ره‌گذر است که می‌توان امید داشت نیکوکاریِ خودخواسته و صادقانه در جامعه دامن‌گستر شود.
🎄زادروز تولد پیامبر رحم و رحمت، حضرت عیسی(ع) مبارک باد.
✍ مهراب صادق‌نیا
۹۶/۱۰/۴
@sadeghniamehrab