‍ لم أبك عليه، بكيت الوطن المشلولْ
وهو يعد فجائعه في صمتٍ
ويحولها مسبحة بلهاء
كنت وحيداً أنصت للأرض الخرساء
والأرض تئن وترمقني وَجلهْ
وأنا أحسبها خجله
----------------
برای او اشک نریختم، برای وطنی معلول گریستم
که فجایعش را در سکوت می‌شمارد
و آنها را به تسبیحی ابله بدل می‌کند
تک و تنها به زمینِ لال گوش می‌دادم
زمین می‌نالید و ترسانْ می‌پاییدم
و من آن را خجل می‌شمردم

ممدوح عدوان (شاعر و نویسنده سوری)
ترجمه: محمد حمادي
@sherarabimoaset