گر زنی آتش بجانم من نمیترسم دگر
تیر دارم در کمانم من نمیـترسم دگر
.
مردمی از اهل ایمان و خرد را دم بدم
در پی خود می کشانم من نمیترسم دگر
.
تا که چون فریاد آزادی به رنگ صبحدم
هست پیدا و نهانم من نمی ترسم دگر
.
همچنان اسفندیارو رستم و سهراب و زال
از تـــبار عاشقانم من نمیــترسم دگر
.
تا زمانی که همه مردم به آزادی رسند
شعر آزادی بخوانم من نمیــترسم دگر
.
تا شود آزاد ایران از ستم های شما
می دهم هستی وجانم من نمی ترسم دگر
.
گر سر سبزم دهد بر باد در راه وطن
تیزی سرخ زبانم من نمیــترسم دگر
.
میخورم سوگند بر آزادی و خون وشرف
تا که شیدای زمانم من نمیترسم دگر.