چکیده
📌 مقدمه: مقالۀ پیشِ ‌رو به‌دنبال تبیین حقِ مراجعان به مراکز روانشناسی و روانپزشکی برای دسترسی به اطلاعات مندرج در پروندۀ خود است.

🔺روش‌ها: در این راستا، دیدگاه نظام‌های حقوقی ایران، انگلستان، کانادا و استرالیا در رابطه با حق پیش‌گفته، بررسی و مقایسه شده است.

🔖 نتایج: یافته‌های این پژوهش بیانگر آن است که حق دسترسی درمانجویان به پرونده روانشناسی به‌طور کلی در نظام‌های حقوقی انگلیس، کانادا و استرالیا پذیرفته شده است. با این حال، این حق در هیچ‌یک از نظام‌های حقوقی اشاره‌شده، مطلق نیست و افشای اطلاعات پرونده، در صورتی که قانون آن را ممنوع کرده باشد یا تهدیدی جدی علیه سلامت جسمی و روانی درمانجو یا دیگران به‌شمار آید، مجاز نیست. از سوی دیگر، در این پژوهش به‌منظور تبیینِ حق دسترسی به پروندۀ روانشناسی از منظر نظام حقوقی ایران، پس از تفکیک بین دو بخش مختلف پرونده‌های روانشناسی (اطلاعات ابرازی از سوی مراجع و تشخیص‌های درمانگر) و همچنین، سه دسته از مراجعان به مراکز روانشناسی (افراد بدون اختلال خاص روانی، افراد روان‌رنجور و بیماران روان‌پریش)، این نتیجه حاصل شده است که حق دسترسی مراجعانی که اختلال خاص روانی ندارند و همچنین، افراد روان‌رنجور، به پروندۀ درمانی خود با استثنائاتی در نظام حقوقی ایران پذیرفته شده است.

🔖نتیجه‌گیری: با این حال، قوانین و مقررات داخلی دربارۀ دسترسی بیماران روان‌پریش یا قیم آنها به پروندۀ درمانی‌شان ساکت‌اند که با توجه به اثراتِ حقوقیِ مهمی که بر بعضی از بیماری‌های روانی بار می‌شود، ضروری است این نقیصه با در نظر داشتن حقوق بیمار و مصالح جامعه برطرف شود.

🔑 واژگان کلیدی
اطلاعات، پروندۀ درمانی، اختلال روان‌پریشی، اختلال روان‌رنجوری، محرمانگی، مشاور
مقدمه

#ادامه_دارد ..

@therapists 🧠
⚖حقوق درمانگران