[…የኸሚስ ውዳሴ…]

የፍቅርን ህመም በ ’ፍቅር ማከም፣
የናፍቆት ቁስልን በመውደድ ማገም፣
በኩስስ ጫንቃ ሰማይ መሸከም።
እንዲያ አይደለም ልኩ!
ልኩ…? ልኬትን ያልፋል፣
ለመገንበር ቃል ይሰንፋል።
ያን ድብቁ ሉል በኻሊቅ ቅጥር፣
ኑር ፅጌረዳ ሽሽጉ ሚስጥር፣
አይገለጥም በጁድ መነጥር።

ቀዋም ነው ሑሌ
ምዑድ ምሶሶ አበድ እ’ማይዘም፣
በደህኔ ተረት!
የግብሩ ሻማ አልደበዘዘም፣
በትምክህት ሙሾ
የቃሉ ሰነድ አልተበረዘም፣
በ’ርኩስ ይትብሃል
አደብ ምግባሩ አልተመረዘም።

ከማር ልሳኑ!
የፉርቃን ዶግማ የሚግተለተል፣
የኑር ፏፏቴ
ጉተናው መሐል ሰርክ የሚንፏለል።
ዓይኑን ተኩሎ በቀመር ሂላል፣
እንደ ፍል ውሃ ይንተከተካል፣
የሳቁ ጨረር!
ሩህ ይነድላል በፍቅር ሾተል፣
የሚስኩ ሽታ
የነፍስ ክርፋት ያሻል በመፍተል።

ጥርሱ እንደ’ባሩድ እሳት ይተፋል፣
ሳቁን ያየ’ዜ ሰው መች ይተርፋል?።
በኩኑ መቀስ!
እኩል ከርክሞት የተሰደረው፣
ቅንድቡን አይቶት
ስንቱን ቀልብ ነው የመነጠረው፣

እንዲያም ኣይደለ!
ዳሩ ይርቃል የወስፉ ድንበር፣
ተመልከት ቅኔ ቀለም ሲሰበር።
ዋሪዳ ታጥቀው!
ላስራሩ መንገድ ለውሕ የጨበጡት፣
መጅሊሱ ቅብቅብ
ሶፍ ደምድመው የተቀመጡት።
በአያት ሱራ ነዝሙን ረተቡት፣
ዚክሩን በምዕራፍ በጁዝ ከተቡት፣
ኩልል ሙጀለድ መድሕ አነበቡት፣
አነበነቡት።
ኺያላ ገቡ’ንጂ!
በሱካራ ቅጂ ተግተው መደድ፣
ጀዝቡ እያማታ
ሀዋ ለግጋቸው በገራም ገመድ፣
ሲራ ላይ ፈሉ አበድ ለመንደድ።

እንዲያም ኣይገራም!
ሰንሰል ለቸረው
ከጁድ አዳራሽ ሰህም የመለከው፣
ላ’ህባቦች ሻኛ!
ሸውቅ አደባባይ ጧት ለሰለከው፣
እንዲያም አልገራም አልተመለከው።

ይጠናል ወሰፉ!
ሀርፍ ቢሰድር ታ’ርሽ እስተ ሰራ፣
ተክራር ቢደለቅ አበድ ቢቀራ፣
ይጠናል ወስፉ እንዲያም አይገራ።

የኪኑን ፈረስ
ኮርቻ ጭነው የገሰገሱት፣
እርካብ ጨብጠው
ጋለቡት እንጂ ዳር አልደረሱት።
ቅኔው ሲር ነው
ልኩ አይለካም ልኩ አይገኝም፣
ቀድሩን ያወቀ
ወስፉን መዓበር ሰርክ አይመኝም።
"ወረፈእና ለክ"ኻሊቅ አልቆት
መድ አይሻገር
ባ’ሊፍ ይደክማል ቀለም መሰላል፣
ሰው ነው እንዳይሉት ሰው መች ይመስላል።
ቀለም ሰነፈ!
እ’መብለጉ ላይ
ነው ኣሉት "በሸር፣
ላ ከል በሸር።"
……………………………
አሏሁመሶሊ አላ ሰይዲና ሙሐመድ
ወአላ አሊ ሰይዱና ሙሐመድ።

Zahid Iqbal ኸሚስ ……2014