🔸امروز ۱۱ آذر سالروز درگذشت میرزا کوچک خان جنگلی بود. (تاریخ درگذشت: ۱۱ آذر ۱۳۰۰ خورشیدی). روحش شاد و یادش گرامی.
🔸دو رباعی از استادم زنده یاد دکتر غلامرضا رحمدل شرفشادهی درباره میرزا کوچک خان بخوانید:
گیله مردی ز تبار جنگل
بذر خون کرد نثار جنگل
نفس سبز مسیحایی او
جاودان ساخت بهار جنگل
و:
تو دم سبز بهاری میرزا
خوشه رنج بجاری میرزا
خون خورشید در اندام نسیم
هست با نام تو جاری میرزا
🔸از گذشته تا اکنون هر زمان برف انبوه و سرمای فراوان را می بینم دلم به یاد میرزا و تنهایی و جان سپاری او می افتد. چقدر دردناک است زمانی که مرد تنها می شود!!! "اذا عَظُمَ المَطلوبُ قَلَّ المُساعِدُ" (متنبی، نقل در کلیله و دمنه، تصحیح استاد مجتبی مینوی، ص ۶۴) یا به تعبیر استاد محمدرضا شفیعی کدکنی:
گه ملحد و گه دهری و کافر باشد
گه دشمن خلق و فتنه پرور باشد
باید بچشد عذاب تنهایی را
مردی که ز عصر خود فراتر باشد
🔸به "بله قربان" و "چشم قربان" دل خوش مکن، پایش بیفتد تو را نیز قربانی می کنند. آن کسی که سرِ میرزا کوچک خان جنگلی را برای خوش خدمتی از رشت به تهران بُرد "خالو قربان" از یاران نزدیک میرزا کوچک بود.
🔸گیلانی ها خیلی میرزا کوچک خان را دوست دارند. گویا یکی از سوگندهایی که می خورند به سر میرزا کوچک است و این از جمله سوگندهای سخت است. (این نکته را از جناب محمدحسن اصغرنیا در همایش بزرگداشت زنده یاد استاد معین در تیر ۱۳۸۷ در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی شنیدم).
🔸 مادران و مادربزرگ های قدیمی گیلان در کنار گهواره سرود میرزا کوچک خان را در گوش نوزادان می خوانند: "چقدر جنگلا خوسی، ملت واسی، خستا نبوسی، می جان جانانا! ترا گوما: میرزا کوچیک خانا
خدا دانه که من نتانم خفتن از ترس دشمن، می دیل آویزانا، ترا گوما: میرزا کوچیک خانا... ".
🔸دوره دانشجویی که در رشت بودم مدل موی میرزا کوچک خان را در رشت فراوان می دیدم. خیلی هم به آن ها می آمد؛ موهای سر و ریش بلند و سیاه با چهره ای سفید. بیشتر به ماه مانند بود.
🔸دوره لیسانس (از مهر ۷۴ تا بهمن ۷۷) دانشگاه گیلان بودم. همه این هفت ترم را در خوابگاه میرزا کوچک خان گذراندم. یادش بخیر.
🔸و حرف آخر:
زنده باد ایران و زنده باد ایرانی
با احترام
علی اکبر قاسمی گل افشانی
۱۱ آذر ۱۳۹۹
🆔 @golafshani
@adabiyat_va
🔸دو رباعی از استادم زنده یاد دکتر غلامرضا رحمدل شرفشادهی درباره میرزا کوچک خان بخوانید:
گیله مردی ز تبار جنگل
بذر خون کرد نثار جنگل
نفس سبز مسیحایی او
جاودان ساخت بهار جنگل
و:
تو دم سبز بهاری میرزا
خوشه رنج بجاری میرزا
خون خورشید در اندام نسیم
هست با نام تو جاری میرزا
🔸از گذشته تا اکنون هر زمان برف انبوه و سرمای فراوان را می بینم دلم به یاد میرزا و تنهایی و جان سپاری او می افتد. چقدر دردناک است زمانی که مرد تنها می شود!!! "اذا عَظُمَ المَطلوبُ قَلَّ المُساعِدُ" (متنبی، نقل در کلیله و دمنه، تصحیح استاد مجتبی مینوی، ص ۶۴) یا به تعبیر استاد محمدرضا شفیعی کدکنی:
گه ملحد و گه دهری و کافر باشد
گه دشمن خلق و فتنه پرور باشد
باید بچشد عذاب تنهایی را
مردی که ز عصر خود فراتر باشد
🔸به "بله قربان" و "چشم قربان" دل خوش مکن، پایش بیفتد تو را نیز قربانی می کنند. آن کسی که سرِ میرزا کوچک خان جنگلی را برای خوش خدمتی از رشت به تهران بُرد "خالو قربان" از یاران نزدیک میرزا کوچک بود.
🔸گیلانی ها خیلی میرزا کوچک خان را دوست دارند. گویا یکی از سوگندهایی که می خورند به سر میرزا کوچک است و این از جمله سوگندهای سخت است. (این نکته را از جناب محمدحسن اصغرنیا در همایش بزرگداشت زنده یاد استاد معین در تیر ۱۳۸۷ در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی شنیدم).
🔸 مادران و مادربزرگ های قدیمی گیلان در کنار گهواره سرود میرزا کوچک خان را در گوش نوزادان می خوانند: "چقدر جنگلا خوسی، ملت واسی، خستا نبوسی، می جان جانانا! ترا گوما: میرزا کوچیک خانا
خدا دانه که من نتانم خفتن از ترس دشمن، می دیل آویزانا، ترا گوما: میرزا کوچیک خانا... ".
🔸دوره دانشجویی که در رشت بودم مدل موی میرزا کوچک خان را در رشت فراوان می دیدم. خیلی هم به آن ها می آمد؛ موهای سر و ریش بلند و سیاه با چهره ای سفید. بیشتر به ماه مانند بود.
🔸دوره لیسانس (از مهر ۷۴ تا بهمن ۷۷) دانشگاه گیلان بودم. همه این هفت ترم را در خوابگاه میرزا کوچک خان گذراندم. یادش بخیر.
🔸و حرف آخر:
زنده باد ایران و زنده باد ایرانی
با احترام
علی اکبر قاسمی گل افشانی
۱۱ آذر ۱۳۹۹
🆔 @golafshani
@adabiyat_va