BUNDAY INSONLARNI MEN IKKI TOIFAGA AJRATAMAN
Biz o'z hayotimizda ba'zi paytlarda shunday odamlarga duch kelamizki, ular o'tmishda ancha katta hayot qiyinchiliklari (xususan moliyaviy) ni boshidan o'tkazib yenga olgan hamda hozirgi vaqtda barcha ishlari "besh" ketayotgan odamlardir.
Men shunday insonlarni, xuddi o'zi kabi qiyinchilik ostida yashayotgan boshqa insonga nisbatan munosabatiga qarab ularni ikki toifaga ajrataman.
1-toifa. Bu insonlar odatda o'zining hozirda atrofidagi qaysidir o'zi bilgan biror tanishining xuddi o'zining o'tmishidagi qiyinchilik ostida qolganini, misol uchun moliyaviy muammolar girdobida qolib ketayotganini ko'radida, bu odamga juda katta yordam berishni istamaydi va "men ham xuddi shu insondagi paytimda ancha qiynalganman, bu qiyinchiliklarga chidab, o'zim mustaqil shu hozirgi hayot tarzimga erishganman, demak bu insonga ham hozir yordam bersam, u balki mendek irodali odam bo'lib kelajakda shakllana olmas, balki u mening bunday yordamimga ishonib qolib, o'zining maqsadi tomon harakat qilishni esidan chiqarib qo'yishi mumkin", degan ishonch bo'ladi.
2-toifa. Bu insonlar esa, o'zining atrofidagi xuddi o'zidek qiyinchilik ostida yashayotgan boshqa insonga nisbatan iloji boricha ko'proq yordam bergisi keladi va "men ham bir paytlar xuddi shu insondek qiynalib yurgan paytim menga hech kim yordam bermadi, menga yordam qo'lini cho'zadigan odamim bo'lmadi, ammo bu odamning oldida men xuddi shunday odam bo'lishim mumkin, unga ancha yordam berib, kelajakdagi erishmoqchi bo'lgan maqsadlariga yetisha olishi uchun unga dastak bo'lishim mumkin" degan ishonch bo'ladi.
➖➖➖➖➖➖
Umuman olganda, yuqoridagi ikkala toifa insonning ham o'z qarashini hurmat qilaman, ikkala holatda ham o'z afzalligi va kamchilik tomonlari bor albatta. Lekin menga ko'proq 2-toifadagi insonning qarashi ko'proq yoqadi.
Chunki agar ahamiyat bersak, o'zimizning atrofimizdagi ba'zi yomon insonlar ham, tug'ilishidan yomon odam bo'lib tug'ilib qolmagan, ko'pincha ularni shunday holatga shu qiyinchiliklar tushirib qo'ygan bo'ladi. Qiyin paytlarda ularni hech kim eshitmagani, yordam kerak paytida negadir hech kimdan yordam qo'li cho'zilmagani ularni hayotga, odamlarga nisbatan nafrat hissi bilan yashashga o'rgatib qo'yadi.
Shu sababli ham, menimcha "o'z muammosini o'sha insonning faqat o'zi mustaqil hal qilishi kerak, o'shanda u kelajakda irodali inson bo'lib shakllanadi" degan fikrni har kimga ham qo'llash to'g'ri bo'lmaydi deb o'ylayman.
Biz o'z hayotimizda ba'zi paytlarda shunday odamlarga duch kelamizki, ular o'tmishda ancha katta hayot qiyinchiliklari (xususan moliyaviy) ni boshidan o'tkazib yenga olgan hamda hozirgi vaqtda barcha ishlari "besh" ketayotgan odamlardir.
Men shunday insonlarni, xuddi o'zi kabi qiyinchilik ostida yashayotgan boshqa insonga nisbatan munosabatiga qarab ularni ikki toifaga ajrataman.
1-toifa. Bu insonlar odatda o'zining hozirda atrofidagi qaysidir o'zi bilgan biror tanishining xuddi o'zining o'tmishidagi qiyinchilik ostida qolganini, misol uchun moliyaviy muammolar girdobida qolib ketayotganini ko'radida, bu odamga juda katta yordam berishni istamaydi va "men ham xuddi shu insondagi paytimda ancha qiynalganman, bu qiyinchiliklarga chidab, o'zim mustaqil shu hozirgi hayot tarzimga erishganman, demak bu insonga ham hozir yordam bersam, u balki mendek irodali odam bo'lib kelajakda shakllana olmas, balki u mening bunday yordamimga ishonib qolib, o'zining maqsadi tomon harakat qilishni esidan chiqarib qo'yishi mumkin", degan ishonch bo'ladi.
2-toifa. Bu insonlar esa, o'zining atrofidagi xuddi o'zidek qiyinchilik ostida yashayotgan boshqa insonga nisbatan iloji boricha ko'proq yordam bergisi keladi va "men ham bir paytlar xuddi shu insondek qiynalib yurgan paytim menga hech kim yordam bermadi, menga yordam qo'lini cho'zadigan odamim bo'lmadi, ammo bu odamning oldida men xuddi shunday odam bo'lishim mumkin, unga ancha yordam berib, kelajakdagi erishmoqchi bo'lgan maqsadlariga yetisha olishi uchun unga dastak bo'lishim mumkin" degan ishonch bo'ladi.
➖➖➖➖➖➖
Umuman olganda, yuqoridagi ikkala toifa insonning ham o'z qarashini hurmat qilaman, ikkala holatda ham o'z afzalligi va kamchilik tomonlari bor albatta. Lekin menga ko'proq 2-toifadagi insonning qarashi ko'proq yoqadi.
Chunki agar ahamiyat bersak, o'zimizning atrofimizdagi ba'zi yomon insonlar ham, tug'ilishidan yomon odam bo'lib tug'ilib qolmagan, ko'pincha ularni shunday holatga shu qiyinchiliklar tushirib qo'ygan bo'ladi. Qiyin paytlarda ularni hech kim eshitmagani, yordam kerak paytida negadir hech kimdan yordam qo'li cho'zilmagani ularni hayotga, odamlarga nisbatan nafrat hissi bilan yashashga o'rgatib qo'yadi.
Shu sababli ham, menimcha "o'z muammosini o'sha insonning faqat o'zi mustaqil hal qilishi kerak, o'shanda u kelajakda irodali inson bo'lib shakllanadi" degan fikrni har kimga ham qo'llash to'g'ri bo'lmaydi deb o'ylayman.