#латифа
Чироқдаги жин
Бир киши Калифорния қирғоқларида сайр этаркан, ногаҳон оёқ остида ётган кўҳна чироққа қоқилиб кетди. Чироқни қўлига олиб, ишқаб кўрганди, ичидан гулдураб жин чиқиб келди.
– Тиланг тилагингизни. Хизматингизга тайёрман! Аҳ, аҳ... а-пчу-у-у... Шу ой ичи уч марта чиқибман-а. Сиз тўртинчисисиз. Одамларнинг ҳакалак отган нафсини кўриб, сал мазам қочиб қолди. Шунга фақат битта тилак тилашингиз мумкин. Фақат бир тилак!
Бояги киши андак ўйланиб турди-да:
– Ҳаитига бориш бутун умрлик орзуим. Лекин самолётда учишдан қўрқаман, камига денгиз касалим ҳам бор. Жинвой, сен менга Ҳаитига элтувчи кўприк қуриб беролмайсанми? Уловимда ғизиллаб етиб олардим...
Йўловчининг анойилигидан жин мириқиб кулди, сўнг:
– Бунинг иложи йўқ! Мантиқан ўйлаб кўринг! Тинч океанининг қанчадан-қанча чуқур жойлари бор, улардан ўтишнинг ўзи бўладими?! Аниқроқ, реалроқ тилакларни ўйланг! Йўқ, бошқасини айтинг!
Йўловчи энди жиддий ўйлашга тутинди. Ўйлаб-ўйлаб, ахийри мақсадга ўтди:
– Жинвой, мен тўрт марта оила қуриб, тўрталаси билан ҳам ажрашганман. Хотинларимнинг ҳаммаси бепарволигим, уларга етарли ғамхўрлик қилолмаслигимдан арз қилишарди. Хоҳлардимки, аёл зотини тушунсам... уларнинг ичида нима пинҳон экани, неларни ўйлаётгани, сукутида нималар яширингани, йиғлаётганида нимани истаётгани, “йўқ” деган каломининг замирида аслида не борлигини... хуллас, уларнинг дилида қўпган сўзларини англасам, кўзларига тикилиб, кўнглидагини топсам, уларни бахтиёр этсам дейман...
– Кечирасиз хожам, – шоша-пиша қаршисидаги кишининг сўзини бўлди жин. – Сиз хоҳлаган кўприк икки йўлли бўлсинми ёки тўрт?
Инглизчадан Ч.Н таржимаси.
Чироқдаги жин
Бир киши Калифорния қирғоқларида сайр этаркан, ногаҳон оёқ остида ётган кўҳна чироққа қоқилиб кетди. Чироқни қўлига олиб, ишқаб кўрганди, ичидан гулдураб жин чиқиб келди.
– Тиланг тилагингизни. Хизматингизга тайёрман! Аҳ, аҳ... а-пчу-у-у... Шу ой ичи уч марта чиқибман-а. Сиз тўртинчисисиз. Одамларнинг ҳакалак отган нафсини кўриб, сал мазам қочиб қолди. Шунга фақат битта тилак тилашингиз мумкин. Фақат бир тилак!
Бояги киши андак ўйланиб турди-да:
– Ҳаитига бориш бутун умрлик орзуим. Лекин самолётда учишдан қўрқаман, камига денгиз касалим ҳам бор. Жинвой, сен менга Ҳаитига элтувчи кўприк қуриб беролмайсанми? Уловимда ғизиллаб етиб олардим...
Йўловчининг анойилигидан жин мириқиб кулди, сўнг:
– Бунинг иложи йўқ! Мантиқан ўйлаб кўринг! Тинч океанининг қанчадан-қанча чуқур жойлари бор, улардан ўтишнинг ўзи бўладими?! Аниқроқ, реалроқ тилакларни ўйланг! Йўқ, бошқасини айтинг!
Йўловчи энди жиддий ўйлашга тутинди. Ўйлаб-ўйлаб, ахийри мақсадга ўтди:
– Жинвой, мен тўрт марта оила қуриб, тўрталаси билан ҳам ажрашганман. Хотинларимнинг ҳаммаси бепарволигим, уларга етарли ғамхўрлик қилолмаслигимдан арз қилишарди. Хоҳлардимки, аёл зотини тушунсам... уларнинг ичида нима пинҳон экани, неларни ўйлаётгани, сукутида нималар яширингани, йиғлаётганида нимани истаётгани, “йўқ” деган каломининг замирида аслида не борлигини... хуллас, уларнинг дилида қўпган сўзларини англасам, кўзларига тикилиб, кўнглидагини топсам, уларни бахтиёр этсам дейман...
– Кечирасиз хожам, – шоша-пиша қаршисидаги кишининг сўзини бўлди жин. – Сиз хоҳлаган кўприк икки йўлли бўлсинми ёки тўрт?
Инглизчадан Ч.Н таржимаси.