​​#асардан_парча

Менинг югургилаб, шўнғиб, типирчилаб, ўзини ўтга-чўққа уриб, доим нимадандир ташвишланиб, қовоғини солиб, хавотирланиб юрадиган, атрофимдан айланиб ўтиб бораётган одамлар тўдаси жонимга тегиб кетди. Уларнинг туганмас ғам-ҳасратларининг кимга кераги бор; уларнинг интиҳосиз аламлари, ёмонликлари, қаҳр-ғазаблари-чи? Олдиларида ҳаётнинг олтмиш йили туриб, яна яшашни билмасалар ва бахтсиз бўлсалар, бунга ким айбдор?

©️ Ф.М. Достоевский
"Телба" романи. Ипполит нутқи.