عشق، نیروی بیداری

ای برادر زین فقیر خیرخواه
این نصیحت بشنو و رو کن براه

دار پاس حرمت درویش را
بلکه میکن بندهٔ او، خویش را

ور نخواهی بست دل در خدمتش
بد مکن دل بهر پاس حرمتش

حرمت حق را هر آن هتّاک بود
شد چو ظاهر فطرتش ناپاک بود

حرمت حق، حرمت اهل اللّه است
هر شکست این حرمت، ابلیس ره است

حرمت آدم شکست ابلیس دون
زان شد از فردوس عفو حق برون

حاسد حق ورنه در ظاهر نبود
دائماً او سجدهٔ حق مینمود

چون "صفی" مرآت ذات کبریاست
سجدهٔ او فرض بهر ما سواست
یاعلی
-------
در نصیحت برادران ایمانی، بپاس حرمت اهل اللّه، از کتاب "زبدة الاسرار" حضرت صفیعلیشاه (قدس سره)
-------
صفیعلیشاه
درویش
صفی_الحق
زبدة_الاسرار

ری از زنده یاد فریدون مشیری در ستایش سعدی

دریایی از لطافت و  دنیایی از هنر
آمیخته به آن سخنان گزیده  بود

روحی بزرگ،
در تن او ، آرمیده بود
طبعی بلند، پاک، 
آزاده،
همتای آفتاب،  ولیکن
افتاده ، همچو خاک!
هرگز کسی نبود چو او در سخن دلیر،
حق گوی و حق پذیر

می گفت شاه را
در پرده ی نصیحت و مهر و فروتنی
بخت تو هم بلند، که هم عصر  با منی
آن شاعر رونده ی بیدار ره شناس

بانگ بلند او ست
از پشت قرن ها :

" دنیا نیرزد آنکه  پریشان کنی دلی
زنهار ، بد مکن که نکرده ست عاقلی  "

بانگ بلند اوست که اینک جهانیان
هر جا به احترام ازو نام می برند :

فرزندگان یک پدر و مادرند خلق
اعضای یک تن اند، که یک پیکراند خلق

از یک تبار و یک گوهرند و برابرند
از یکدیگر نه هیچ  فروتر نه برترند

در روزگار ما که " بنی ادم " _ ای دریغ _
چون گرگ، یکدیگر را
هر روز می درند،

بر من چو آفتاب جهانتاب روشن است
دنیا به این تباهی و درماندگی  نبود،
یک بار اگر نصیحت او را شنیده بود

@eshghnirooyebidariii

اینکه عرفا تکیه دارند که طی این مرحله بی همرهی خضر مکن، از این مقوله است که انسان گام به گام مراحل و منازل سلوک را آگاهانه و عارفانه طی کند و  با اولیای الهی همگام باشد تا با اوصیای الهی هم منزل گردد. به همین جهت است که عرفا معتقدند ولایت، باطن دین است. 

پس حضور دین بدون آن امکان ندارد. چون عرفان، باطن همه ادیان است و به همین دلیل، همه ادیان نیز عارف دارند. 

عارف از ورای زمان و مکان به امور نگاه می کند. به عبارتی، بر قله عشق می ایستد و پیرامون کوه زندگی را نظاره کرده و به جنبه های مشترک آن توجه دارد.    

عرفان مانند عشق در کل هستی جاری و ساری است.

از کتاب: عشق باز هم عشق
ص / ۸۶

عارف همیشه مُهر سکوت بر لب دارد، چون عاشق است. عاشق در برابر معشوق عرض اندام نمی کند.  چون پرده ای است که از خود اراده ندارد، بلکه بر اثر وزش باد معشوق حرکت می کند.

بنابراین قلب و اندیشه اش در راستای معشوق حرکت می کند. 
پس با کلماتی رمز آلود و رمزگونه با معشوق سخن می گوید که مبادا اسرار هویدا سازد. و از آنجایی که عقل و تفکر در برابر واژه ها و عبارات رمزگونه ی "عاشق" عاجز است سر به مخالفت می گذارد. 

چون عقل و اندیشه آدمی در تعبیر از این تجربه های آلوده به مفاهیم و مقولات ذهنی با متن تجربه عشقی فاصله زیادی پیدا می کند، که در حقیقت این فاصله به موازات فاصله مجرد و ماده است. 

به بیان دیگر، آن حقایق و معانی در این تنزل، از حد و منزلت خود خارج شده، صورت ظهور جدیدی پیدا می کنند که ذهن انسان دارای محصول جدیدی می شود که انعکاس و انطباعی است از درون که با انعکاسات و انطباعات حاصل از عوامل بیرونی نیز آلوده شده است. 

برشی از کتاب: عشق باز هم عشق/ ص ۷۸ 
دکتر عباس عطاری کرمانی 

غزل شماره ۵
صفی علیشاه👇

دیم ما

بند رهرو بود چون عقل و جنون
ترک این عقل و جنون کردیم ما

خانه را پرداختیم از هست و نیست
غیر یار از دل برون کردیم ما

تا نباشد حرفی الاحرف عشق
لب خمش از کاف و نون کردیم ما


@eshghnirooyebidariii