📚

- مادر...
مادر...
مادر...
- جانم محمد علی
دست بردار از سرم
دارم برای غذای شب مشت پاک می کنم 
چیزی برای خوردن نداریم.

من اما سیر شدم دیگر 
و مشت بود آنچه را که باید می خوردم

آری مشت 
انگشت های تنیده در هم 
یکی در پس دیگری 
بزرگتر کنار کوچکتر 
همین که همیشه خودش را می کوبد 
همین که همیشه داد می زند 
همین که خون ما را ریخته است توی شیشه 
آری مشت

از خدا که پنهان نیست 
از شما چه پنهان 
همه چیز در این خانه به مشت مربوط است

میز آشپزخانه که بر می گردد 
یعنی باز هم 
پدر با مشت های گره کرده به خانه برگشته است

غذا که سر می رود 
یعنی باز هم 
مادر رفته است 
رد مشت های گره کرده را از روی فرش پاک کند

اصلا مادر خودم را می گویم 
او در این خانه تنها کسی است که جای دقیق همه چیز را می داند
مشت هایی که باید توی یخچال قرار بگیرند 
مشت هایی که باید توی کمد لباس 
مشت هایی که باید زیر چشم
آری مشت

اما فردا روز دیگری ست
خورشید نزده 
دست در جیب پالتوی پدر می برم 
مشتش را برمی دارم
و به خیابان پرت می کنم

#محمد_علی_نوری


📝سرزمین شعر و نثرهای ناب
" با ما در این نشریه مجازی همراه باشید ."

📖📙

با شاعران و نویسندگان معاصر ایران و جهان
https://telegram.me/sarzamin_sher_nab