🔹 گمانه هایی درباره یک سال آینده کشور! 🔹
@solati_mehran
✍ مهران صولتی
🌱شاید در هیچ مقطعی از تاریخ بعد از انقلاب نتوان اینچنین مردم را سرگردان و پرتشویش یافت. همه از یکدیگر می پرسند چه خواهد شد؟ هیچ چشم انداز روشنی برای تداوم مسیر وجود ندارد! هیمنه سیاست خارجی آنچنان خود را بر زندگی جمعی ایرانیان تحمیل کرده که پرسش از دموکراسی، آزادی و حقوق بشر زائد و فانتزی به نظر می رسد. عدم قطعیت در وضعیت بین المللی به ناگزیر نوعی پریشانی را بر اوضاع داخلی حاکم کرده است. بعید است که مسئولین نیز واجد نقشه راه روشنی برای خروج از این بن بست بی سابقه در اختیار داشته باشند که اگر چنین بود ما تا این حد احساس درماندگی نمی کردیم. همه در حال دویدن هستند اما معلوم نیست به کجا؟! خرید ارز، طلا، مسکن و هرچیز دیگری که بتواند اندکی آرامش قبل از توفان برایمان به ارمغان آورد اکنون به هویت جمعی ما تبدیل شده است. سعید برزین در یادداشت خود کوشیده است تا با ذکر چهار گزینه پیش رو اندک نوری بر تاریکی تحلیلی اکنون بیفکند. من نیز می کوشم تا گمانه هایی را درباره آینده کوتاه مدت ایران بیان کنم. به نظرم ایران در یک سال آینده همچنان در برجام می ماند چون بنا ندارد که بیش از این به ترامپ برای اجرای سختگیرانه تر تحریم ها بهانه ای بدهد. از سوی دیگر سیاست عقلانی خود در نزدیکی به اروپا، چین و روسیه را ادامه می دهد تا بتواند اندک مجاری تنفسی اقتصادی را باز نگهدارد. همچنین ایران به عصر دور زدن تحریم ها مشابه دوران احمدی نژاد بازخواهد گشت که ظهور بابک زنجانی ها و افزایش فساد کمترین نتیجه آن خواهد بود. در زمینه انجام اصلاحات معتقدم که به ترتیب این تحولات در سیاست خارجی، اقتصاد و سیاست داخلی به وقوع می پیوندد. ایران خواهد کوشید با واسطه قرار دادن احتمالی اروپا و روسیه اندکی از قاطعیت تصمیم های امریکا بکاهد و روزنه هایی را برای مذاکرات پشت پرده باز نگهدارد. همچنین در ازای کند شدن تیغ تحریم ها اندکی از نفوذ منطقه ای خود خواهد کاست و به طور مثال در یمن امتیازات جدی تری را واگذار می کند. از سوی دیگر دولت خواهد کوشید تا با ورود به عرصه شفافیت اقتصادی هم از افسار گسیختگی و بی سامانی این عرصه در دوران تحریم جلوگیری کند و هم اعتماد بخش بیشتری از مردم را جلب نماید. می ماند اصلاح سیاست داخلی که به نظرم صعب ترین اقدام ممکن و احتمالا آخرین ایستگاه خواهد بود! فکر نمی کنم که تا یکسال آینده تحولات جدی در زمینه نظارت استصوابی یا رویکرد صدا و سیما را شاهد باشیم. به دلیل انباشت مطالبات سیاسی هراس سیستم این است که احتمال دارد در حرکتی دومینو وار گرفتار آمده و ناگزیر از امتیازدادن های زنجیره ای شود! می ماند بحث آزادی های اجتماعی که با اوج گیری احتمالی ناآرامی ها حکومت خواهد کوشید تا بدون آنکه متهم به عقب نشینی شود اندکی اغماض کند( پرواضح است که این قسم از آزادی ها بیشترین مطلوبیت و تقاضا را از طرف جامعه دارا هستند). به نظر می رسد در فقدان وجود نیروی اپوزیسیونی که واجد مقبولیت کافی نزد نخبگان و توده های مردم باشد جمهوری اسلامی با خطری از جنس سرنگونی، آن هم به اتکای مخالفین داخلی مواجه نخواهد بود! از سوی دیگر بر خلاف کسانی که وجود ناآرامی های احتمالی آتی را نشانی از تقویت جامعه مدنی و بهبود کیفیت حکمرانی تلقی می کنند معتقدم که به دلیل فقدان ذخیره کافی از سرمایه اجتماعی،اعتماد عمومی و افق امید بخشی از آینده نهایتا ما شاهد تداوم وضع موجود و تعلیق سیاست خواهیم بود! روشن است که زیست در کشوری با وجود عدم قطعیت های بسیار که می تواند بسیار هم پیش بینی ناپذیر باشد تحلیل گران را از ارائه سخنان قطعی منع می کند و آنها را صرفا به گمانه زنی فرا می خواند. مهم این است که قادر باشیم چشم اندازی هر چند موقت و مبهم برای خروج از ناامیدی ها و سردرگمی ها فرارویمان ترسیم کنیم!
@solati_mehran
#گمانه
#سعید_برزین
@solati_mehran
✍ مهران صولتی
🌱شاید در هیچ مقطعی از تاریخ بعد از انقلاب نتوان اینچنین مردم را سرگردان و پرتشویش یافت. همه از یکدیگر می پرسند چه خواهد شد؟ هیچ چشم انداز روشنی برای تداوم مسیر وجود ندارد! هیمنه سیاست خارجی آنچنان خود را بر زندگی جمعی ایرانیان تحمیل کرده که پرسش از دموکراسی، آزادی و حقوق بشر زائد و فانتزی به نظر می رسد. عدم قطعیت در وضعیت بین المللی به ناگزیر نوعی پریشانی را بر اوضاع داخلی حاکم کرده است. بعید است که مسئولین نیز واجد نقشه راه روشنی برای خروج از این بن بست بی سابقه در اختیار داشته باشند که اگر چنین بود ما تا این حد احساس درماندگی نمی کردیم. همه در حال دویدن هستند اما معلوم نیست به کجا؟! خرید ارز، طلا، مسکن و هرچیز دیگری که بتواند اندکی آرامش قبل از توفان برایمان به ارمغان آورد اکنون به هویت جمعی ما تبدیل شده است. سعید برزین در یادداشت خود کوشیده است تا با ذکر چهار گزینه پیش رو اندک نوری بر تاریکی تحلیلی اکنون بیفکند. من نیز می کوشم تا گمانه هایی را درباره آینده کوتاه مدت ایران بیان کنم. به نظرم ایران در یک سال آینده همچنان در برجام می ماند چون بنا ندارد که بیش از این به ترامپ برای اجرای سختگیرانه تر تحریم ها بهانه ای بدهد. از سوی دیگر سیاست عقلانی خود در نزدیکی به اروپا، چین و روسیه را ادامه می دهد تا بتواند اندک مجاری تنفسی اقتصادی را باز نگهدارد. همچنین ایران به عصر دور زدن تحریم ها مشابه دوران احمدی نژاد بازخواهد گشت که ظهور بابک زنجانی ها و افزایش فساد کمترین نتیجه آن خواهد بود. در زمینه انجام اصلاحات معتقدم که به ترتیب این تحولات در سیاست خارجی، اقتصاد و سیاست داخلی به وقوع می پیوندد. ایران خواهد کوشید با واسطه قرار دادن احتمالی اروپا و روسیه اندکی از قاطعیت تصمیم های امریکا بکاهد و روزنه هایی را برای مذاکرات پشت پرده باز نگهدارد. همچنین در ازای کند شدن تیغ تحریم ها اندکی از نفوذ منطقه ای خود خواهد کاست و به طور مثال در یمن امتیازات جدی تری را واگذار می کند. از سوی دیگر دولت خواهد کوشید تا با ورود به عرصه شفافیت اقتصادی هم از افسار گسیختگی و بی سامانی این عرصه در دوران تحریم جلوگیری کند و هم اعتماد بخش بیشتری از مردم را جلب نماید. می ماند اصلاح سیاست داخلی که به نظرم صعب ترین اقدام ممکن و احتمالا آخرین ایستگاه خواهد بود! فکر نمی کنم که تا یکسال آینده تحولات جدی در زمینه نظارت استصوابی یا رویکرد صدا و سیما را شاهد باشیم. به دلیل انباشت مطالبات سیاسی هراس سیستم این است که احتمال دارد در حرکتی دومینو وار گرفتار آمده و ناگزیر از امتیازدادن های زنجیره ای شود! می ماند بحث آزادی های اجتماعی که با اوج گیری احتمالی ناآرامی ها حکومت خواهد کوشید تا بدون آنکه متهم به عقب نشینی شود اندکی اغماض کند( پرواضح است که این قسم از آزادی ها بیشترین مطلوبیت و تقاضا را از طرف جامعه دارا هستند). به نظر می رسد در فقدان وجود نیروی اپوزیسیونی که واجد مقبولیت کافی نزد نخبگان و توده های مردم باشد جمهوری اسلامی با خطری از جنس سرنگونی، آن هم به اتکای مخالفین داخلی مواجه نخواهد بود! از سوی دیگر بر خلاف کسانی که وجود ناآرامی های احتمالی آتی را نشانی از تقویت جامعه مدنی و بهبود کیفیت حکمرانی تلقی می کنند معتقدم که به دلیل فقدان ذخیره کافی از سرمایه اجتماعی،اعتماد عمومی و افق امید بخشی از آینده نهایتا ما شاهد تداوم وضع موجود و تعلیق سیاست خواهیم بود! روشن است که زیست در کشوری با وجود عدم قطعیت های بسیار که می تواند بسیار هم پیش بینی ناپذیر باشد تحلیل گران را از ارائه سخنان قطعی منع می کند و آنها را صرفا به گمانه زنی فرا می خواند. مهم این است که قادر باشیم چشم اندازی هر چند موقت و مبهم برای خروج از ناامیدی ها و سردرگمی ها فرارویمان ترسیم کنیم!
@solati_mehran
#گمانه
#سعید_برزین