✏رضا کردبچه

🔶 رقصنده با مرگ...

🔹 رضا کردبچه(دانشجو دکتری جامعه شناسی)


🔸 آلبر کامو در جایی می گوید: "پافشاری در یاس و نا امیدی در مردمان هر سرزمینی منجر با شادیهای دردآوری خواهد شد! رقصنده هایی با مرگ..."
همچنین نوربرت الیاس معتقد بود که در جوامع پیش از صنعتی شدن مرگ امری خودمانی و آشکار بود. بیماری های اپیدمیک، طول عمرهای کوتاه و قحطی آشنای دیرین مردم بود.. مرگ در خانه اتفاق می افتاد جلوی چشم کودکان و عزیزان.. در جوامع صنعتی امروز فکر مرگ سرکوب شده است‌.. در واقع این سرکوبی زیرمجموعه ای از روند مهار جنبه های خطرساز ابتدایی و حیوانی حیات بشر در جوامع بوده است.. بر این اساس استدلال می کند که محتضران در جامعه ی صنعتی امروزی طرد شدگانی هستند از جامعه در محیط بیمارستان و خانه‌ی سالمندان(به مثابه قرنطینه های دور افتاده)، در حالی که رشته های معنایی بین آنها و دیگران گسسته است، آنها براستی محتضرانی تنها هستند.
🔸از اینرو وقتی جانِ بی جان و دستهای کوتاه تک تک عزیزانی که دربیمارستانهای اینچنینی در کوتاهترین زمان و فاصله با مرگی قرار دارد که با شولای سیاه داس بدست همانند سایه‌ای شوم از رگ گردن به آنها نزدیکتر است؛ شدت گرفتن سرایت اینگونه کمپین های رقص و شادی در قرنطینه های بهداشتی درمانی چه معنا و مفهومی خواهد داشت؟! آیا بنا به تعبیر نوربرت الیاس سرکوب کردن فکر مرگ است یا سخره گیری آن؟ فریب دلبرانه ش و یا به رقص درآوردن مرگ درتانگویی دونفره؟! براستی در کشوری که مرگیدن افراد راحتتر و باور پذیرتر از یک خواب نیمروزی کوتاه گردیده ست، شاید جای تعجب نباشد که خود دلیلی برای دورهم بودن و دورهمی های اینچنینی خواهد بود!
🔸چالش رقص کرونا در قومیت های مختلف شاید پذیرش تمام و کمال بیماریست در ریشه های قومی-آیینی آنها... قبول و رخنه کردن بیماری بر پوست و استخوان... رقص لزگی با کرونا، کوردی با کرونا، بندری با کرونا‌ یا حتی رقص باباکرم با کرونا!! اینگونه تاکتیک های پیش پا افتاده و ابتدایی راه عقلانی برای شکست هیولا کرونا نیست..
این گونه بازی با بمب های به اصطلاح روحیه، بمب های بازی شادی و تماشا در پر ریسک ترین وضعیت ممکن و با لباسهای رقص مخوف آخرالزمانی بیشتر باعث فرافکنی ترس است و فریب که نتایجی بس مخوف تر بدلیل ساده انگاری بیماری خواهد داشت... گریزی ست موقتی از هراسِ نبود راهکارهای عقلانی کنترلی و گمراه کردن حواس اجتماعی جامعه از نقصان ها و ضعف هایی که مردم را یکی یکی به کام مرگ میکشاند، ولی همچنان ما در حال رقص با مرگ جانکاهیم!
🔸فراموش نکنیم که طاعون در قرون وسطی باعث گردیدکه آدمها قبل از آنکه طاعون آنها را از پای درآورد؛ یکدیگر را از لبه تیغ بگذرانند تا عامل انتقال بیماری به یکدیگر نشوند! کاری که حکومت کره شمالی با اعدام یک فرد مبتلا به کرونا وضعیت قرمز قرون وسطایی انسان مدرن را مجددا به صدا درآورد!
🔸با مقایسه ای ساده در نوع جدیت برخورد حکومتها و جامعه پزشکی بطور مثال کشور چین( هرچند با شادی جزئی ناشی از موفقیت مهار موقت کرونا) میتوان عمق فاجعه را در شادیهای کاذب و فراگیر اینچنینی دید! علیرغم زحمات بسیار پزشکان و پرستاران و انجام وظیفه آنها؛ اما اینگونه رفتارهای سهل انگارانه متداول در جامعه را میتوان به سادگی از تعلل و عدم کنترلهای ابتدایی لازم در ورود این بیماری توسط مسئولین ناآگاه بالا دستی تا همین ساده انگاری های پزشکان و پرستاران آگاه پایین دستی ردیابی و مشاهده نمود و بر آن افسوس خورد و به انتظار پیوستن دیگر نهادهای اجتماعی و ارگانها و منجمله خانواده ها به چالش "رقص با کرونا" باشیم که به رقصنده هایی با مرگ در کنار بیمارانشان بدل می گردند!

#یادداشتها
@critical_thought

🔰 گور خوابی؛ همخوابگی های تن آلام
🖋 رضا کردبچه( دانشجو دکتری جامعه شناسی)

✅برخورد قومیت های مختلف با مرگ و مردگان و زندگی پس از مرگشان بدلیل ایدئولوگ های گوناگون ؛ اشکال متفاوتی دارد.برخی اقوام بدلیل اینکه نباید زمین پاک را آلوده سازند مرده سوزی میکنند و خاکسترش را برای رهایی روح متوفی در دامن امواج خروشان دریاها میسپارند یا در کنج خانه هایشان در ظروفی خاص برای حضور همیشگی روح عزیزشان و برکت به زندگی نگاه می دارند..‌اما ایرانیان باستان بدلیل تقدس آب ، آتش و خاک در نزد ایشان و برای جلوگیری از ناپاک کردن این عناصر؛ مردگان خود را بر بلندای کوههای سربلند درمکانهایی که "دخمه" نام داشت رها می نمودند تا خوراک لاشخورها و پرندگان وحشی دیگری شوند. تاریخ چندهزار ساله خاک خورده انسانها، تاریخ چند هزار ساله انتخاب بهترین شیوه های زیستنِ مردگان به دست زندگان در زندگی پس از مرگ است..حتی برخی اقوام مردگان خود را بعد از سالها دوباره از خاک بیرون می آورند و لباسهای نو و تمیز بر تن آنها می نمایند و دوباره با احترام خاص آنان را در دل زمین بر خاک آرام و متین می سپارند.
همه اینها نشان از تقدس مرگ و ارزش مرگ گرایی درنزد اقوام مختلف دارد که البته این تعریف تفاوت اساسی با مقوله مرده پرستی و مرده خوری در فرهنگ حاضر ما دارد! به زعم ایشان انسانی که شاید با شیوه های زیستن ناپسندش در طول تاریخ و در طول حیات خود به طبیعت و عناصر چهارگانه تجاوز نموده و آنها را همراه با آدمهای دیگر در جنگ و خونریزی های متمادی و قرنها نبردهای طولانی بر سر هیچ و پوچ زخمی و به نابودی کشانده ؛ اکنون باید شکل مردنش کمترین آسیبی به طبیعت پیرامونی اش برساند..به همین دلیل یا سوزانده میشود یا در گودالی تنگ و تاریک کفن پیچ و دست و پا بسته گنجانده میشود تا مجال کوچکترین حرکتی برای آسیب رساندن مجدد به محیط پیرامونی خودش را نداشته باشد و خیال جهان از دست شرارت های وی راحت باشد..!

با تمام این توصیفات اما در عصر حاضر هیچگاه به ذهن بشریت تاریخ هم خطور نمی کرد که این زمین متین و پاک سیرت اینگونه به گورهای تنگ، به گورهای شکم گرسنه با دهانی باز، به گورهای فرو برنده و پناه آخرِ مردگان بدل و پناهگاه زندگان گرسنه ی بی پناه شود! و یا حتی اطاق خواب تنگ و تاریکی برای همخوابگی با تن فروشی زنی دردمند و گرسنه در ازای طعامی چون ساندویچی سرد!
تورستین وبلن در نظریه "طبقه تن آسا" خود با حمله به فلسفه سرمایه داری و تو خالی بودن آن و استفاده های نادرست از ثروت ، مصرف تظاهری را معیار و اعتبار قشر مرفه می شناسد.به زعم وی مصرف در طبقه مرفه اساس نیاز واقعی نیست بلکه صرفا برای نمایش و خودبودگی و تعلق داشتن به طبقه خاصی گنجانده میشود‌.
حال باید این سوال اساسی را پرسید که مصرف در طبقه تهیدست ِفرودست یک جامعه که من آنرا "طبقه تن آلام" می نامم آیا همان کارکرد غیر متظاهرانه و عمیقِ درد جانکاه در کارد به استخوان رسیده نیست؟! استفاده از یک گور برای سیر کردن شکم با یک ساندویچ سرد در ازای تن فروشی تن دردمند خود در غالب کدام نظریه "طبقه تن آلام" میتوان تفسیر شود؟!

و اما سخن آخر اینکه نظریه پردازان کلاسیک اجتماعی معتقد بودند که انسان محصول تن است که بعدها توسط نظریه پردازان متاخر این تز رد شد و انسان را محصول ساختارهای گوناگون اجتماعی، سیاسی و‌‌‌...می دانند.با این تعریف باید گفت آن زنده انسانی که خود و آرزوهای نداشته خود را در گوری اینچنین مدفون میسازد؛ صرفا تنها تن خود را در محاقی تاریک دفن نمیکند، بلکه در واقع او با خود تمام ساختارهای بیمار و لاعلاج اجتماع خود را و همچنین همه ما را با خود به زیر کشیده و به گور میبرد ودر واقع آنرا در اعماق تلخ فراموشی تاریخ معاصر ایران مان خاک می کند!

#نویسنده_مهمان

💡 #رسانه شمایید. اگر می‌پسندید، برای دوستان‌تان بفرستید.

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology