#mutolaa_vaqti #Remark #uch_oğayni
"O'lging kelguncha yashagandan ko'ra, yashaging kelayotgan paytda o'lganing ma'qul."
Erix Mariya Remarkning "Uch og'ayni" romanini tamomladim. Remark falsafasi tahsinga loyiq. Ruhiyat tasviriga urg'u berilgan - muallif qahramonlar ruhiyati tasvirini shunday mahorat bilan yoritganki, urush sahnalariyu, ijtimoiy vaziyat xususidagi alohida o'rinlarga hojat qolmagan (tasvirni o'qib, tasavvurni ishga solsangiz bas). Noumid shayton, deb bejiz aytilmagan - umidsizlik insonni har qanday "shaytonlik"dan tap tortmaydigan qilib qo'yishi mumkin. Asarda g'ariblik, chorasizlik, pirovardida, umidsizlikka mahkum butun boshli xalq ruhiyati qalamga olingandek. Jism - ruh bilan hayot. Asar qahramonlarida esa "hayot alomatlari" allaqachon yo tumanga, yo tuproqqa singib ketgan.
#faqat ))) Odob-axloq me'yorlari buzilgan o'rinlarini hisobga olsak, asar har qanday auditoriyaga ham mos emas (aslida, bizga ham to'g'ri kelmaydi). Tarjima bilan bog'liq juz'iy kamchiliklar yo'q emas. Nima bo'lganda ham, asar uchun muallifga va uni bizga yetkazgan tarjimonga tashakkur)
#men_sevgan_qahramon Otto Kester - haqiqiy qahramon) Vazmin, mulohazali, g'amxo'r, oliyjanob va qat'iyatli. Bir so'z bilan aytganda, mujik)))
#asardan
Kamtarlik va halollik faqat romanlarda rag'batlantiriladi.
...Yolg'iz odamni hech kim tashlab ketmaydi.
O'lganlarning xotirasiga izzat-ikrom - ularning oldidagi gunohni anglashdan boshqa narsa emas. Odamlar marhumlar tirikligida ularga yetkazgan ozorlarini yuvmoqchi bo'ladilar.
Odamzot yovuz, lekin ezgulikni yaxshi ko'radi... faqat birovlardan chiqadigan ezgulikni yaxshi ko'radi.
Andisha - birovning xatolarini aytmaslik va uni tuzatmaslik xususida yozilmagan norasmiy bitim. Jirkanch murosa.
Erkak kishi uchun maynavozchilikdan ortiq sharmandalik yo'q.
Hozirgi yoshlarga hayronman. O'tmish sizlarga yoqmaydi, bugungi kundan nafratlanasizlar, kelajak bilan ishinglar yo'q. Oxiri baxayr bo'lsin-da ishqilib.
Teatrlar, konsertlar, kitoblar - bularning baridan qo'limni yuvib, qo'ltiqqa urganman. Ular zamon ruhiga mos emas. Siyosat har qanday teatrning, tungi otishmalar ajoyib konsertlarning, odamzot ehtiyojidan iborat ulkan kitob butun boshli kutubxonaning o'rnini bosadi.
Yigirmanchi asr ustidan kulmagan odam o'zini osishi kerak. Lekin uzoq kulib ham bo'lmaydi.
- Hech qanaqa tashvishim yo'q, - dedim men. - Boshim og'riyapti.
- Bu asrimiz illati, Robbi, - dedi Ferdinand. - Undan ko'ra boshsiz tug'ilganimiz yaxshi edi.
- Rostini aytsam, yer yuzida yurib, u haqida hech narsa bilmaslik uyat. Hatto gullarning nomini ham bilmaymiz.
- Xafa bo'lma, - dedim unga. - Yer yuzida nima uchun yurganimizni bilmasligimiz undan ham uyat.
Taqdirga tan berish, o'yladim men. Nima o'zgaradi shu bilan? Kurashish kerak, garchi bu axlatxonada oxir-oqibat mag'lub bo'lsang ham kurashish kerak. O'zingga aziz bo'lgan qittaygina narsa uchun kurashish lozim.
Taqdirga yetmishga kirganda tan bersa ham bo'laveradi.
INSONIYAT O'LMAS SAN'AT OBIDALARINI YARATDI, AMMO O'Z QAVMIGA DAXLDOR KIMSALARNING HAR BIRINI LOAQAL NONGA TO'YG'AZISHGA QURBI YETMADI. (!!!)
Ayni paytda, ayolni sevish va qashshoq bo'lish naqadar og'irligi xususida o'ylardim.
Faqat baxtsizlargina baxtning nimaligini bilishadi. Baxtli odam hayot quvonchini qo'g'irchoq kabi tuyadi: u bu quvonchni ko'z-ko'z qiladi, xolos, aslida bundan bebahra. Yorug' paytda chiroqning nuri ko'rinmaydi. U qorong'uda ko'rinadi.
Muqaddamxon Saidrasulova
@shoirusherushuur