* * *
Ҳар сония умримга қасд қилаверди,
Мен-чи, йўлда фақат ҳижронгул тердим.
Тошкент ёзларининг сокин тунида,
Умримни сенингсиз онларга бердим.

Ўн уч рақами бор трамвай қайтар,
Ширин хотирларни жамлаб, изига.
Эсимда, ўшанда термулгандим, жим...
Заминнинг энг сулув, гўзал қизига.

Беғубор жилмайиб, сўзлар эди у,
Мен юрагим билан тинглаб борардим.
Унинг қаршисида нақадар ожиз,
Ғариб эканлигим англаб борардим.

Бугун ўшал мени орзуга элтган,
Трамвай ортидан бўзлаб қарайман.
Ўшанда ўзингга айтаолмаган,
Изҳортус гапларим сўзлаб қарайман.

Ҳар сония умримга қасд қилаверди,
Мен-чи, йўлда фақат ҳижронгул тердим.
Тошкент ёзларининг сокин тунида,
Умримни сенингсиз онларга бердим.

Бас, йўлга отлангум ҳозироқ, шахдам,
Сенсиз кунларимга якун ясайман.
Самарқандга элтган ҳар қадамимда,
Тобора ўзингга яқин яшайман.

Измимни топшириб олис йўлларга,
Орқалаб борарман ёруғ кунларни.
Ҳар қадамим мени ўзингга элтар,
Ҳар қадам орқалаб борар тунларни.

Аразларингни қўй, унут барчасин,
Шундоғам дилни кўп азобга солдик.
Келақол, уялма, ахир дунёда,
Бир улкан ишқ билан сену мен қолдик.

Дилмурод ДЎСТ

@shoirusherushuur