من شاهینم، بر فراز تو
آنگاه که گام برمیداری
به پرواز درمیآیم و به ناگاه
به چرخبادی،
پر و پنجه گشوده بر تو فرود میآیم و میربایمت
در گردبادی صفیرکش و سرد.
و تو را به برج برفی خود،
به آشیانه تاریکم میبرم
تا در آن تنها سرکنی،
و تو خود را با پرها میپوشانی
و به پرواز در میآیی بر فراز جهان
جهان بیجنبشی در بلندیها.
شاهین ماده،
بیا بر این شکار سرخ فرود آئیم،
بیا زندگی را از هم بدریم
که چنین پرتاب و تب میگذرد
و آنگاه بال به بال
پروازی وحشی را اوج بگیریم.
پابلو نرودا | ترجمهی احمد پوری
- شاعران جهان
@World_poets