•هدفمَند🌱•

نه تنها باید آدمایی که حس ناکافی بودن بهتون میدن رو حذف کنید بلکه باید یه بالشم بذارید رو دهن اون بخش از وجودتون که بی‌وقفه میگه: " تو کم هستی."

طرف كلا تو زندگيش يك روز اونم حالا چي شده دري به تخته خورده
يك روز رو ١٤ ساعت درس خونده!

ديگه اسم خودشو ميذاره كسي كه ١٤ ساعت در روز درس خونده براي كنكور
ولي در حقش ظلم شده و
به اون چه كه بايد نرسيده!!!!!

مادرش هم از اون ور با غصه واسه همه ميگه اخ بچم ١٤ ساعته هم ميخوندا ولي اخرش حقشو خوردن .!

بعد حالا
قسمت جالب اينجاست
همين ادم ميشه تخريب گر روحيه ي هزاران نفر !
چون تو پيش خودت ميگي اين با اين ساعت مطالعه نتونسته ، من چه طوري بايد ساعت مطالعمو بيشتر كنم و از پسش بر بيام و هزاران فكر و خيال سمي ديگه!

اولين قدم اينه كه
جو گير نباشيد🤷🏻‍♀
ميانگين ساعت مطالعاتي مهمه
زماني ميتوني بگي من مطالعه ي ١٤ ساعته داشتم كه حداقل ٤٠ روز مستمر و بي وقفه ١٤ ساعت خونده باشي !!

شما هم اگر يكي بهت گفت ١٤ ساعت خونده
ازش بپرس چند روز روزي ١٤ ساعت خونده !
سريع قالب تهي نكن!
بگو وايي يا خدا
حالا من چي كار كنم بدبخت شدم رفت!!

آدم حق داره غمگین بشه، غصه بخوره، اشک بریزه، خشمگین بشه، داد بزنه، اعتراض کنه، غروب بشه و تا اطلاع ثانوی طلوع نکنه، ولی حق نداره به حس هاش ادامه بده. حتی اگه لازمه به زور متوسل بشه و خودش رو نجات بده فقط یک کاری انجام بده. وگرنه به اون حس ها عادت میکنه. ذات آدمیزاد همینه حتی ممکنه به حس هاش عادت کنه، باور کن .

هر آدمی باید یه حریم امن داشته باشه که روزی نیم ساعت بره داخلش و وقتی میاد بیرون رفرش شده باشه!
این حریم امن میتونه گوش دادن به آهنگ شجریان باشه یا دیدن سریال مورد علاقه یا حتی درازکشیدن روی تخت وخیره شدن به سقف، یا خوندن کتاب مورد علاقت ، یا نمیدونم هرچیز دیگه ای.
خلاصه بگم ، از این ۲۴ساعت روز رو فقط نیم ساعت مال خودتون باشید...

من دلم می‌خواد توی سی سالگیم بجای حس بحران سی سالگی و حس اینکه هیچ کاری نکردم، هیچی نشدم، رویاهامو دنبال نکردم، تلاش نکردم، کاش برمی‌گشتم به ده سال پیش تا برای رویاهام تلاش کنم یا ای کاش فلان کار رو میکردم ، بجاش حس غرور و موفقیت کنم. حس کنم مسیر درستی رو اومدم و
از اینجا به بعدشم توی مسیر درستی‌ام...
دلم می‌خواد تا سی سالگی خیلی کارا کرده باشم و سی سالگیم رو برم دور دنیا بگردم...
جاهای موردعلاقمو ببینم، با آدمای جدید و فرهنگای جدید آشنا شم، دلم می‌خواد تفاوت فرهنگ فرانسه و ایتالیا و انگلیس و امریکا رو خودم لمس کنم. دلم می‌خواد سفرهام صرفاً توی کتاب‌ها نباشن، بلکه به دنیای واقعی ختم شن.
ختم کلام دلم می‌خواد وقتی توی پیری اگر یکی ازم پرسید بر میگشتی عقب چیکار میکردی؟!، لبخند بزنم و بگم من واقعاً زندگی کردم و نمیخوام برگردم عقب!

داشتم فکر می‌کردم اگه همین الانِ الان یهو بیفتم بمیرم هیچ حسرتی ندارم. در حال تلاش کردن برای آرزوهام مردم. دوستت دارمِ نگفته ندارم. به اندازه‌ی کافی برای عزیزام وقت گذاشتم، خودمو دوست داشتم و به خودم اهمیت دادم، برای آرزوهامم هم تلاش کردم. تا جایی که تونستم هم سعی کردم به آدما‌ کمک کنم، تاثیر خوب بذارم و آدم خوبی باشم.
همینا بسه، مگه نه؟ :))

پشت سر هر آدم موفقی کلی خستگی هست ، کلی نرسیدن و شکست هست ، کلی زمین خوردنو دوباره بلند شدن هست ، کلی نا امیدی و با زجرو ناراحتی ادامه دادن هست ، کلی تلاش برای نفس کشیدنو کم نیاوردن هست...

اگه کم کاری کردی....
اگه اونجوری که بایدنخوندی و تلاش نکردی...
اگه گوشی و فیلم و مهمونی و...
رو ترجیح دادی به درس خوندن...
اگه بهونه های مختلف اوردی...
اگه همین بهونه ها شدن سد راهت ...
بیا تمومش کن
فقط کافیه بخوای
“کاش بفهمی”