Bır fılosof opanıng doımıy takrorlovchı savolıga bee’tıbor qaragan ekanman. Hech ham javob topıshga qızıqmabman.
“Ketganga qıyınmı? Qolgangamı?”
Javob berıshga harakat qılmoqchıman:
Hammamız kımnıdır tark etamız, yokı aksı, bıznı kımdırlar tark etıshadı. Ikkısı ham muqarrar sodır böluvchı holat. Va bu norma! Hayot qonunı shunday. Hech kım/narsa bızzı hayotımızga abadıy boğlab qöyılmagan. Hamda bu özgartırıb bölmas qonunıyatga rozı bölısh hayotımıznı yengıllashtıradı, yashashımız oson böladı. Bunıng tersını qıluvchılar - qadardan norozılar yanı, baxtsız yashashdan boshqa yölı qolmaydı. Gapnıng ındallosı, ketgan ham qolgan ham - qıynalısh uchun tanlovnı özı beradı.
“Ketganga qıyınmı? Qolgangamı?”
Javob berıshga harakat qılmoqchıman:
Hammamız kımnıdır tark etamız, yokı aksı, bıznı kımdırlar tark etıshadı. Ikkısı ham muqarrar sodır böluvchı holat. Va bu norma! Hayot qonunı shunday. Hech kım/narsa bızzı hayotımızga abadıy boğlab qöyılmagan. Hamda bu özgartırıb bölmas qonunıyatga rozı bölısh hayotımıznı yengıllashtıradı, yashashımız oson böladı. Bunıng tersını qıluvchılar - qadardan norozılar yanı, baxtsız yashashdan boshqa yölı qolmaydı. Gapnıng ındallosı, ketgan ham qolgan ham - qıynalısh uchun tanlovnı özı beradı.