♦️فرصتهای نیهیلیسم از دیدگاه نیچه

✍️دکتر محسن محمودی
استادیار فلسفه دانشگاه آزاد
۱۲ مرداد ۱۴۰۳

فردریش نیچه فیلسوف- شاعری هست ژرف اندیش، اندیشمندی شجاع، نقاد فرهنگ غرب و روانشناسی بزرگ، منادی آزادی علیه بردگی و اسارت، رودی خروشان همچون زندگی و مبارزی علیه جمود، ثبات و رکود؛ فرهیخته ای جاودان به مانند جهان نه در «بودن» بل در «شدن». دیونوسوسی علیه مصلوب، نیهیلیستی تمام عیار و در یک کلام فیلسوف زندگی.

نیچه فیلسوف تاثیرگذار آلمانی به عنوان کاشف نیهیلیسم، در پی علت یابی انحطاط دوران خویش است، انحطاطی که نشانه  آن سترونی ارزش‌ها، بدبینی و دل‌مردگی و پوچ شمردن همه چیز و انکار زندگی می‌باشد. دورانی که  از همه آرمان‌ها و ارزش‌های اصیل و شادابی زاینده تهی گشته. دورانی که قابل تحقیرترین انسانها یعنی «فروانسان» نماینده آن است. انسان برده صفتی که معتقد است پس از مرگ خدا (فروپاشی ارزشها) هر کار حقیر و کوچکی مجاز است. دوران منحطی که به اعتقاد نیچه ریشه در فرهنگی خاص دارد، فرهنگ سقراطی_افلاطونی و فرهنگ یهودی_مسیحی. فرهنگی که زندگانی زمینی را زهرآلود ساخته و از ناتوانان و بردگان حمایت کرده است. فرهنگ بیمار متافیزیکی که چون افرادش تاب شنا کردن در رود پر جنب و جوش زندگانی را نداشتند، جهان های خیالی آفریدند تا بلکه انتقامشان را از زندگی دنیوی بگیرند تا تسلای دل مرده شان باشد. ارزشها و آرمانهای چنین فرهنگی است که میوه آن «نیهیلیسم» است. اما شجاعان و خلاقان را چه باک از نیهیلیسم؟ فرصتی است برای ارزیابی مجدد همه ارزش‌ها و آفریدن ارزش های نو و ظهور «ابر انسان»؛ که مرگ خدا برای او به معنای این است که: هر کار بزرگی مجاز است.


@Mahmudi_mohsenn

#نیچه
#نیهیلیسم
#محسن_محمودی
#بیژن_عبدالکریمی


@NewHasanMohaddesi