از آن هفت جلد رمان بی‌نظیر «آتش بدون دود» این جمله‌اش همیشه با من است؛ «شاگردی كه كمتر از معلمش بداند، دنيا را به عقب می راند؛ شاگردی كه به قدر معلمش بداند، جهان را متوقف می كند»
هر روز آن را با خودم تکرار می‌کنم؛ شاید روزی چند بار. بعد از خودم می‌پرسم که کجای کارم؟ در حال عقب راندن دنیا یا متوقف کردنش؟ و شوربختانه تا به حال نه تنها چیزی به دنیا نیفزوده‌ام که آن را به عقب هم رانده‌ام، هنر کرده باشم، متوقفش کردم، متوقفش کردم تا برسم، گاهی دویده‌ام، گاهی پشت گوش انداخته‌ام، گاهی وقت‌کُشی کرده‌ام در زمین دنیا و این اعتراف دل‌خراشی است.

آتش بدون دود/ نادر ابراهیمی
#وبلاگ_نوشت

@MaryamKamalinejad