📜 اهتمام به عبادت قلوب در دعوت، علم و عمل
از صفات ابراهیم خلیل علیه السلام خاشع و توّاب بودن اوست که نشان از یقینی دارد که در قلب او رسوخ کرده بود. آنجا که به قومش می فرماید: «أَتُحَاجُّونِّي فِي اللَّهِ وَقَدْ هَدَانِ» [ابراهیم: 80]
؛آيا درباره خدا با من مجادله می کنيد، حال آنکه مرا هدايت کرده است؟!
آنها از درون او آگاهی نداشتند و نمی دانستند چه معرفت، نور و یقینی را در سینه دارد!
غیر ممکن است او ایمان و نعمات چنین ایمانی را با هیچ چیز دیگری تبدیل و تعویض کند. چگونه می تواند امن و آرامش و طمأنینه نهفته در ایمان را با خوف و هراس[ی که در شرک است] تعویض کند؟!
به همین دلیل در آیه بعد می خوانیم که: «فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ» [ابراهیم: 81]
؛كدام يك از دو گروه به امن [و امنيت] سزاوارتر است؟!
در این زمینه عبارتی مشهور از عابدانِ سلف نقل است که فرموده اند: اگر پادشاهان و شاهزادگان می دانستند که ما در چه ناز و نعمتی هستیم، برای مطالبه آن، با شمشیر به جدال با ما بر میخواستند!
و معادله ایمانی زیبایی که هرقل حین سوال از ابوسفیان ذکر می کند نیز به همین نکته اشاره دارد. او می پرسد: كسی كه به دين او (محمد ﷺ) گرویده دوباره، بخاطر ناپسند شمردن دينش، منحرف گشته است؟ جواب، منفی بود. گفت: يقيناً اصل ايمان چنين است، وقتی كه نور آن كامل شد، ديگر از بين نمی رود. [1]
🔹آری کسی که لذت ایمان را چشیده و همواره با پروردگارش در ارتباط باشد؛ از شبهات شرک و الحاد بسیار بدور است.
•┈┈••✾••۰۰۰۰••✾••┈┈•
#منبع:
"سابغات" با اندکی تصرف (ص۶۰-۶۱)
[1]. "صحيح بخاري" (51) مختصرا.
•┈┈••✾••۰۰۰۰••✾••┈┈•
@Tathir_aleteqad2
از صفات ابراهیم خلیل علیه السلام خاشع و توّاب بودن اوست که نشان از یقینی دارد که در قلب او رسوخ کرده بود. آنجا که به قومش می فرماید: «أَتُحَاجُّونِّي فِي اللَّهِ وَقَدْ هَدَانِ» [ابراهیم: 80]
؛آيا درباره خدا با من مجادله می کنيد، حال آنکه مرا هدايت کرده است؟!
آنها از درون او آگاهی نداشتند و نمی دانستند چه معرفت، نور و یقینی را در سینه دارد!
غیر ممکن است او ایمان و نعمات چنین ایمانی را با هیچ چیز دیگری تبدیل و تعویض کند. چگونه می تواند امن و آرامش و طمأنینه نهفته در ایمان را با خوف و هراس[ی که در شرک است] تعویض کند؟!
به همین دلیل در آیه بعد می خوانیم که: «فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ» [ابراهیم: 81]
؛كدام يك از دو گروه به امن [و امنيت] سزاوارتر است؟!
در این زمینه عبارتی مشهور از عابدانِ سلف نقل است که فرموده اند: اگر پادشاهان و شاهزادگان می دانستند که ما در چه ناز و نعمتی هستیم، برای مطالبه آن، با شمشیر به جدال با ما بر میخواستند!
و معادله ایمانی زیبایی که هرقل حین سوال از ابوسفیان ذکر می کند نیز به همین نکته اشاره دارد. او می پرسد: كسی كه به دين او (محمد ﷺ) گرویده دوباره، بخاطر ناپسند شمردن دينش، منحرف گشته است؟ جواب، منفی بود. گفت: يقيناً اصل ايمان چنين است، وقتی كه نور آن كامل شد، ديگر از بين نمی رود. [1]
🔹آری کسی که لذت ایمان را چشیده و همواره با پروردگارش در ارتباط باشد؛ از شبهات شرک و الحاد بسیار بدور است.
•┈┈••✾••۰۰۰۰••✾••┈┈•
#منبع:
"سابغات" با اندکی تصرف (ص۶۰-۶۱)
[1]. "صحيح بخاري" (51) مختصرا.
•┈┈••✾••۰۰۰۰••✾••┈┈•
@Tathir_aleteqad2