Дзе канчаецца гуманім

Я глядзеў як спыняецца сэрца дзяўчыны,
Як крычала яеная маць,
Як бяссільны былі дактары, іх машыны...
Як ня плакаць? Як гэта ўспрымаць?

Я глядзеў як на горад, быццам вогненным градам...
Як забілі дзясяткі хлапцоў.
Вы не хочаце ведаць што там за МКАДам.
Вы трымайцеся там, малайцом!

Мне адкажуць бендэраўцы, свінні, фашысты!
Вы за гэтым пачалі вайну?
Дык з якога ўзросту лічыць неанацыстам
Немаўля ў дзіцячым садку?

Як магчыма каб дзіцятка, страціўшы маці,
Пад завалам загінула, бо без вады.
І ня трэба было ў яе нават старляці.
Толькі бомбу адзіную, ведаў куды?

Хай гараць жоўтым полымям рускія танкі,
Хай гніюць іх жаўнеры ў чорнай зямлі,
Хай рыдаюць наўзрыд патрыетавы мамкі,
Хай жа пуцін-хуйло захлынецца ў крыві.