Любая, паслухай

Увайшоў праз дзверы,
Трошкі стала зябка.
Вешалкі скрыпелі,
Плакала вар'ятка.

Кажа што кахае,
Кажа што не можа,
Што сябе хавае.
На падлозе збожжа...

Што яе пакінуў,
І яна ўяўляла,
Быццам бы на міну...
І далей рыдала.

Любая, паслухай,
Я жа не пачвара.
Вось абодзьва вухі,
Іх не адырвала.

Так, вядома, гэта
Не мая Радзіма,
Але гэта мэта,
Што я тут не дзіва.

А калі загіну,
За іх перамогу…
У бой за Украіну!
Бараніць свабоду.