💢اصلاحات اخیر در عربستان و خصوصا اجازه ورود زنان به باشگاه باعث تعجب بسیاری از ایرانیان شده است.
عدم آگاهی ایرانیان از جامعه عربستان از یک طرف و داشتن تصویری نادرست از این جامعه باعث عجیب دیده شدن این اصلاحات شده، اما چرا ایرانیان اینقدر تعجب زده اند؟
آشنایی من با جنبش زنان عربستان به زمانی بر می گردد که منال الشریف بخاطر رانندگی دستگیر شده بود و رسانه های غربی شروع به پوشش خبری زنان عربستان کرده بودند. از طرف دیگر بعد از ورودم به دانشگاه سن دیگو هم کلاسی و دوستان عربستانی باعث شناخت بیشترم از این کشور شد. در کلاسی که گاهی از ۳۰ دانشجو نزدیک ۱۰ دانشجو از کشورهای خلیج بودند.
تصویری که جامعه ایران از عربستان به من داده بود هنوز مربوط به عصر اولیه اسلام بود، تصویری که باعث می شود عربستان را جامعه عقب افتاده ای تصور کنم تا حدی که فکر میکردم هنوز با شتر سفر میکند.
دیدن عکس های همکلاسی هایم از شهرهایشان با ماشین های آخرین مدل، خانه های مدل اروپایی و امکاناتی که حتی ما در آمریکا هم آنرا نداشتیم تازه مرا به نادرست بودن این تصویر ارائه شده از عربستان وا می‌داشت.
این تصویرهای تولید شده غیر واقعی دلایل زیادی هم دارد، دولت های ما سالهاست رابطه حسنه ای ندارند و رسانه های دولتی مان عملا در مورد این کشور ها سخنی نمی گویند، یا تصویری که هر دو طرف می‌سازند با واقعیت ها همخوانی ندارد. رسانه های خارج نشین ایران هم عملا در دست ملی گرایانی است که دل خوشی از سعودی ها ندارند. مدام تصویر سنت گرایی سعودی را بزرگ میکنند. این مسئله فقط محدود به عربستان هم نیست. ما عملا با کشورهای همسایه بیگانه ایم. از سیستم پاکستان چیزی نمی دانم مثلا باعث تعجب ما میشود وقتی میشنویم پاکستان در قانون تقریبا سیستمی فدرالی دارد و دولت مرکزی نمی تواند در قانون مناطق دیگر دخالتی کند. یا وقتی چند زبانگی هند را میشنویم و جنبش های اجتماعی این کشورها که در تولید ادبیات اجتماعی از ما خیلی قوی ترند باز دچار تعجب می شویم.
رسانه های ایرانی عملا غربگرا هستند تا همسایه گرا. مدینه فاضله ما لندن یا شهرهای آمریکا است، آنتن های تلویزیون ما زمانی روی پاکستان زوم میکند که گروههای افراطی بمبی را منفجر کرده باشند. لزومی نمی بینند از جامعه مدنی پاکستان یا حتی افغانستان برای ما بگویند. همین تصویرها باعث شده مردم عادی هم علاقه ای به خواندن از این کشورها نداشته باشند.
همین بی خبری ما از همسایه ها باعث شوکه شدنمان در مقابل اخبار اصلاحات عربستان میشود. چون هنوز خبر نداریم که در چند سال اخیر عربستان بیشترین دانشجویان را در دانشگاههای اروپا و آمریکا نسبت به جمعیت خود دارد. دانشجویانی که با بورس کامل دولتی در خارج درس میخوانند و حتی برای این درس خواندن از دولت حقوق می‌گیرند. وقتی موج تحصیل کرده های خارج از عربستان به داخل بر میگرند با خود افکار و ایده های نوینی را نیز می آورند. آیا در چنین وضعی نباید انتظار اصلاحات را داشت؟ یا مثلا برای ما تعجب آور است که بدانیم زنان عربستان بین کشورهای عربی بیشترین درصد تحصیلات را دارند، حتما باز هم خواهیم خندید که چطور زیر نقاب درس میخوانند. جواب ساده است همانطور که زنان ایران زیر چادر میخوانند.
همین بی خبری ما از همسایه ها باعث نگاه غیر واقعی ما از بالا به همسایگان می شود که جرات میکنیم بنویسیم «حتی زنان عربستان اجازه ورود به استادیوم را گرفتند و ما مانده ایم». بله این جمله همان نگاه نژاد پرستانه و توهم ایرانی را هنوز با خود حمل میکند. بجای یادگیری از همسایه، انرژی مان را صرف تحقیر و توجیه بدبختی خود میکنیم.
✍#سئويل_سليماني
@Dedekatib
