Репост из: Theismschool
🟠🟡 احتجاب خداوند و مسئله شر
🔸🔸 #احتجاب_الهی به زبان ساده به این معنا است که چرا انسانها نمی توانند به ذات و صفات الهی علم پیدا کنند و چرا #خداوند #پوشیده است و به اندازه کافی در جهان حضور ندارد تا شناخت انسانها از او میسر گردد؟ آیا اصلا چنین موجود زمینی با اوصافی محدود, میتوانست قابلیت شناخت آن موجود متعالی را داشته باشد؟ آیا اگر چنین شناختی میسر میشد, رستگاری و سعادت انسانها تضمین نمیشد؟ و آیا ارتباط این موجود زمینی با معبود خود, از این همه ابهام, رها نمیشد؟ آیا مشکلاتی معرفتی بشر نسبت به خدا, خود و جهان پیرامونش مرتفع نمیگشت؟ چرا شواهدی که به نفع وجود خداوند است صریح نیست و چرا خداوند محجوب و خاموش است و ارتباط معنادار و مشخصی با او قابل تعریف نیست؟
🔸🔸 با نگاهی کلی میتوان گفت مسئله احتجاب الهی به #مسئله_شر باز میگردد. به نظر می رسد خداوند به این دلیل باید پنهان بماند که اختیار اخلاقی برای آفریدگان, معنادار باشد. اگر خداوند آشکارا حاضر باشد, به سختی قادر خواهیم بود از اختیارمان سوء استفاده کنیم و به شرارت دست بزنیم و در نتیجه, تحت نوعی اجبار به انجام اعمال نیک خواهیم بود. شاید احتجاب الهی, اختیار ما یا فهم ما از درست و نادرست را مختل نکند, اما با حضور خداوند, عملا به ارتکاب شرارت متمایل نخواهیم شد.
🔸🔸 بنابراین وجود شرور اخلاقی در جهان, مبتنی بر احتجاب الهی است. اگر چه این دو مسئله از منظر منطقی مجزا هستند اما در عمل با یکدیگر مرتبط هستند. با این حال شکل استنتاج در هر دو مورد یکسان است. هر دو استدلال قصد دارند عدم وجود خداوند را با طرح این نکته نشان دهند که نشانه های خاصی غایبند که اگر خداوند واقعا وجود داشت, حاضر می بود. به نظر میرسد استدلال مبتنی بر احتجاب خداوند که منجربه انکار خداوند است, قوی تر از استدلال مبتنی بر شر است. زیرا در مسئله احتجاب الهی, انتظاراتی معقول تر از مسئله شر مطرح می شود و همین معقول بودن انتظارات, شواهد قوی تری به نفع #خداناباوری فراهم می کند.
📚 کتاب انسان و خدای محجوب
🖌 نوشته دکتر ابراهیم آزادگان
📝 ترجمه یاسر خوشنویس
صفحه 14_10
---------------------------------
🆔 @theismschool
🔸🔸 #احتجاب_الهی به زبان ساده به این معنا است که چرا انسانها نمی توانند به ذات و صفات الهی علم پیدا کنند و چرا #خداوند #پوشیده است و به اندازه کافی در جهان حضور ندارد تا شناخت انسانها از او میسر گردد؟ آیا اصلا چنین موجود زمینی با اوصافی محدود, میتوانست قابلیت شناخت آن موجود متعالی را داشته باشد؟ آیا اگر چنین شناختی میسر میشد, رستگاری و سعادت انسانها تضمین نمیشد؟ و آیا ارتباط این موجود زمینی با معبود خود, از این همه ابهام, رها نمیشد؟ آیا مشکلاتی معرفتی بشر نسبت به خدا, خود و جهان پیرامونش مرتفع نمیگشت؟ چرا شواهدی که به نفع وجود خداوند است صریح نیست و چرا خداوند محجوب و خاموش است و ارتباط معنادار و مشخصی با او قابل تعریف نیست؟
🔸🔸 با نگاهی کلی میتوان گفت مسئله احتجاب الهی به #مسئله_شر باز میگردد. به نظر می رسد خداوند به این دلیل باید پنهان بماند که اختیار اخلاقی برای آفریدگان, معنادار باشد. اگر خداوند آشکارا حاضر باشد, به سختی قادر خواهیم بود از اختیارمان سوء استفاده کنیم و به شرارت دست بزنیم و در نتیجه, تحت نوعی اجبار به انجام اعمال نیک خواهیم بود. شاید احتجاب الهی, اختیار ما یا فهم ما از درست و نادرست را مختل نکند, اما با حضور خداوند, عملا به ارتکاب شرارت متمایل نخواهیم شد.
🔸🔸 بنابراین وجود شرور اخلاقی در جهان, مبتنی بر احتجاب الهی است. اگر چه این دو مسئله از منظر منطقی مجزا هستند اما در عمل با یکدیگر مرتبط هستند. با این حال شکل استنتاج در هر دو مورد یکسان است. هر دو استدلال قصد دارند عدم وجود خداوند را با طرح این نکته نشان دهند که نشانه های خاصی غایبند که اگر خداوند واقعا وجود داشت, حاضر می بود. به نظر میرسد استدلال مبتنی بر احتجاب خداوند که منجربه انکار خداوند است, قوی تر از استدلال مبتنی بر شر است. زیرا در مسئله احتجاب الهی, انتظاراتی معقول تر از مسئله شر مطرح می شود و همین معقول بودن انتظارات, شواهد قوی تری به نفع #خداناباوری فراهم می کند.
📚 کتاب انسان و خدای محجوب
🖌 نوشته دکتر ابراهیم آزادگان
📝 ترجمه یاسر خوشنویس
صفحه 14_10
---------------------------------
🆔 @theismschool