انجمن علمی فرامد

اپروچ به بیمار با علائم گلودرد و تب

💡 تعریف و اهمیت بالینی
گلودرد همراه با تب ممکن است نشانه‌ای از عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی باشد و نیاز به ارزیابی دقیق دارد تا عوارض احتمالی (مانند آبسه یا تب روماتیسمی) پیشگیری شود.

1️⃣ شرح حال
مدت و شدت علائم: چند روز است گلودرد و تب وجود دارد؟
الگوی تب: تب مداوم یا متناوب؟
علائم همراه:
گرفتگی بینی، سرفه (بیشتر در عفونت‌های ویروسی)
دشواری در بلع یا باز کردن دهان (احتمال آبسه)
خارش یا عطسه (آلرژی یا ویروسی)
تورم غدد لنفاوی (عفونت باکتریایی یا مونونوکلئوز)
تماس با فرد بیمار: سابقه تماس با افراد مبتلا به عفونت استرپتوکوکی یا ویروسی
عوامل خطر: سیگار، ضعف سیستم ایمنی، آلرژی، یا استفاده اخیر از آنتی‌بیوتیک

2️⃣ معاینه فیزیکی
دهان و حلق:
اریتم یا ترشحات چرکی در حلق (استرپتوکوک، تونسیلیت)
وجود لوزه‌های متورم یا پوشش سفید
آبسه پری‌تونسیلار: انحراف اوولا، دشواری در باز کردن دهان
گردن:
لمس غدد لنفاوی متورم و حساس
تنفس:
انسداد راه هوایی یا صدای استریدور
علائم سیستمیک:
راش پوستی (تب اسکارلت یا مونونوکلئوز)
درد مفاصل یا ضعف عضلانی

3️⃣ تشخیص افتراقی
عفونت‌های ویروسی (شایع‌ترین):
رینوویروس، آدنوویروس، EBV (مونونوکلئوز عفونی)، ویروس آنفلوآنزا
عفونت‌های باکتریایی:
استرپتوکوک گروه A (شایع‌ترین علت گلودرد باکتریایی)
دیفتری (نادر، اما مهم در افراد غیرواکسینه‌شده)
دلایل دیگر:
آلرژی
تحریک شیمیایی یا هوای خشک
بیماری‌های سیستمیک (مانند تب روماتیسمی یا سندرم کاوازاکی)

4️⃣ تست‌های تشخیصی
سواب گلو و تست سریع آنتی‌ژن استرپتوکوک (RADT): در موارد مشکوک به استرپتوکوک
کشت گلو: در صورت منفی بودن RADT و شک بالینی بالا
CBC: بررسی لکوپنی (ویروسی) یا لکوسیتوز (باکتریایی)
مونواسپات یا EBV PCR: در موارد مشکوک به مونونوکلئوز
آزمایش CRP یا ESR: در صورت وجود علائم سیستمیک

5️⃣ درمان
درمان حمایتی:
مصرف مایعات گرم و مرطوب‌کننده هوا
داروهای مسکن: استامینوفن یا ایبوپروفن برای کاهش درد و تب
غرغره آب‌نمک یا استفاده از اسپری‌های بی‌حس‌کننده گلو

درمان عفونت استرپتوکوکی:
آنتی‌بیوتیک‌ها (در صورت تأیید با تست):
پنی‌سیلین V یا آموکسی‌سیلین
جایگزین در حساسیت: آزیترومایسین یا کلیندامایسین

درمان موارد پیچیده:
آبسه پری‌تونسیلار: آنتی‌بیوتیک داخل وریدی و درناژ
مونونوکلئوز: استراحت و اجتناب از فعالیت شدید (خطر پارگی طحال)

🆔 @Faramed_ac

اپروچ به بیمار مبتلا به اسهال

💡 تعریف و طبقه‌بندی اسهال
تعریف: دفع مدفوع آبکی با حجم و دفعات بیشتر از حد معمول. معمولاً به بیش از 3 بار در روز اطلاق می‌شود.
طبقه‌بندی:
حاد: کمتر از 2 هفته
مزمن: بیش از 4 هفته
مداوم: بین 2 تا 4 هفته

1️⃣ ارزیابی اولیه
بررسی شدت: علائم هشداردهنده:
دهیدراتاسیون: خشکی مخاط، کاهش دفع ادرار، افت فشار خون
وجود خون در مدفوع
تب بالا (>38.5°C)
کاهش وزن ناگهانی
درد شکمی شدید
شرح حال:
شروع و مدت علائم
الگوی مدفوع (حجم، رنگ، خون، چربی)
مصرف غذا یا آب آلوده، سفر اخیر، آنتی‌بیوتیک‌ها
بیماری‌های زمینه‌ای (IBD، دیابت، HIV)
داروهای مصرفی (متفورمین، آنتی‌بیوتیک‌ها، NSAIDs)
معاینه فیزیکی:
علائم دهیدراتاسیون
معاینه شکمی: تندرنس، ریباند، صداهای روده‌ای
بررسی تب، تاکی‌کاردی، افت فشار خون ارتواستاتیک

2️⃣ آزمایش‌های تشخیصی
برای اسهال حاد ساده: معمولاً نیازی به آزمایش نیست مگر در حضور علائم هشداردهنده.
آزمایش‌های لازم در موارد پیچیده:
شمارش کامل سلول‌های خونی (CBC) برای بررسی عفونت یا التهاب
الکترولیت‌ها و عملکرد کلیوی (BUN، کراتینین)
مدفوع: کشت، بررسی تخم و انگل، لکوسیت مدفوع، کلستریدیوم دیفیسیل
اندوسکوپی و بیوپسی در موارد مزمن مشکوک به IBD یا بیماری سلیاک


3️⃣ تشخیص افتراقی
اسهال التهابی:
کولیت عفونی (شایع‌ترین: Shigella، Salmonella، E. coli O157:H7)
IBD (کولیت اولسراتیو، کرون)
اسهال غیرالتهابی:
ویروسی (نوروویروس، روتاویروس)
مسمومیت غذایی (S. aureus، Bacillus cereus)
دارویی
اسهال اسموتیک:
مالابسورپشن (بیماری سلیاک، عدم تحمل لاکتوز)
اسهال ترشحی:
سندرم کارسینوئید، وبا

4️⃣ درمان
درمان حمایتی:
جایگزینی مایعات: او.آر.اس یا مایعات داخل وریدی (در دهیدراتاسیون شدید)
رژیم غذایی: اجتناب از مواد تحریک‌کننده؛ رژیم BRAT (موز، برنج، سیب‌زمینی، نان تست)
دارودرمانی:
ضداسهال: لوپرامید (مگر در موارد اسهال خونی یا عفونت سیستمیک)
آنتی‌بیوتیک‌ها:
تجویز در صورت شواهد عفونت باکتریایی (سیپروفلوکساسین، مترونیدازول)
پروبیوتیک‌ها: کاهش مدت اسهال ویروسی
درمان موارد خاص:
کولیت کلستریدیوم دیفیسیل: وانکومایسین یا فیداکسومایسین
عفونت انگلی: مترونیدازول یا سایر داروهای مرتبط

5️⃣ پیگیری و عوارض احتمالی
پیگیری: تداوم اسهال، علائم جدید، یا عدم پاسخ به درمان
عوارض:
دهیدراتاسیون و شوک هیپوولمیک
سندرم همولیتیک-اورمیک (HUS) در عفونت با E. coli O157:H7
سوءتغذیه و کاهش وزن

6️⃣ آموزش و پیشگیری
شستن دست‌ها و رعایت بهداشت
اجتناب از مصرف آب و غذای مشکوک
واکسیناسیون (مانند روتاویروس)

🆔 @Faramed_ac

‏📌 تفاوت STI ها با UTI ها
‏
1️⃣ تعریف
‏STI (عفونت‌های منتقل‌شونده از راه جنسی):
‏به عفونت‌هایی گفته می‌شود که عمدتاً از طریق تماس جنسی (واژینال، دهانی، یا مقعدی) منتقل می‌شوند. این عفونت‌ها معمولاً ناشی از ویروس‌ها، باکتری‌ها، یا انگل‌ها هستند.
‏UTI (عفونت‌های دستگاه ادراری):
‏به عفونت‌هایی گفته می‌شود که دستگاه ادراری (کلیه‌ها، حالب‌ها، مثانه و مجرای ادرار) را درگیر می‌کنند. این عفونت‌ها معمولاً ناشی از ورود باکتری‌ها، به‌ویژه E. coli، به دستگاه ادراری هستند.
‏
2️⃣ علت
‏STI:
‏ویروس‌ها (مانند اچ‌پی‌وی، هرپس تناسلی، اچ‌آی‌وی).
‏باکتری‌ها (مانند کلامیدیا، گنوره).
‏انگل‌ها (مانند تریکومونا).
‏UTI:
‏اغلب باکتریایی است، معمولاً E. coli.
‏می‌تواند به دلیل بهداشت نامناسب، نگه داشتن ادرار، یا استفاده از کاتتر ایجاد شود.
‏
3️⃣ علائم
‏STI:
‏ترشحات غیرطبیعی از واژن یا آلت تناسلی.
‏خارش، سوزش یا زخم در ناحیه تناسلی.
‏درد هنگام مقاربت جنسی.
‏تب یا تورم غدد لنفاوی.
‏UTI:
‏سوزش و درد هنگام ادرار کردن.
‏تکرر ادرار همراه با احساس فوریت.
‏درد در ناحیه پایین شکم یا کمر.
‏ادرار با بوی شدید یا کدر.
‏
4️⃣ نحوه انتقال
‏STI:
‏از طریق تماس جنسی با فرد آلوده.
‏در برخی موارد، از مادر به جنین در دوران بارداری یا زایمان.
‏UTI:
‏انتقال از راه جنسی نقشی ندارد.
‏معمولاً به دلیل انتقال باکتری‌ها از پوست یا روده به مجرای ادرار.
‏
5️⃣ تشخیص
‏STI:
‏آزمایش‌های خون، ادرار، یا کشت از ترشحات تناسلی برای تشخیص پاتوژن خاص.
‏UTI:
‏آنالیز و کشت ادرار برای شناسایی باکتری‌های عامل عفونت.
‏
6️⃣ درمان
‏STI:
‏بسته به نوع عامل: آنتی‌بیوتیک‌ها (برای باکتری‌ها)، داروهای ضدویروس (برای ویروس‌ها)، یا ضدانگل‌ها.
‏UTI:
‏آنتی‌بیوتیک‌های مناسب بر اساس نوع و شدت عفونت.
‏
7️⃣ پیشگیری
‏STI:
‏استفاده از کاندوم.
‏داشتن رابطه جنسی ایمن و محدود کردن تعداد شریک‌های جنسی.
‏UTI:
‏رعایت بهداشت فردی و تناسلی.
‏مصرف کافی آب برای شست‌وشوی باکتری‌ها از دستگاه ادراری.
‏تخلیه ادرار بلافاصله پس از رابطه جنسی.

🆔 @Faramed_ac

‏📌 تغییرات تست‌های عملکرد کبد (LFT) در شرایط شایع کبدی

‏1️⃣ بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD):
‏ALT و AST:
‏ALT معمولاً بیشتر از AST افزایش می‌یابد.
‏نسبت AST به ALT معمولاً کمتر از 1 است.
‏ALP و بیلی‌روبین:
‏معمولاً نرمال یا کمی افزایش‌یافته.
‏آلبومین و PT (زمان پروترومبین):
‏معمولاً طبیعی، مگر در مراحل پیشرفته (NASH یا سیروز).

‏2️⃣ هپاتیت ویروسی (حاد یا مزمن):
‏ALT و AST:
‏در هپاتیت حاد: افزایش شدید ALT و AST (اغلب بیش از 10 برابر حد نرمال).
‏در هپاتیت مزمن: افزایش خفیف تا متوسط ALT و AST.
‏بیلی‌روبین:
‏ممکن است افزایش یابد، به‌ویژه در هپاتیت حاد.
‏آلبومین:
‏معمولاً نرمال در هپاتیت حاد، اما در موارد مزمن ممکن است کاهش یابد.
‏PT:
‏ممکن است در بیماری‌های پیشرفته افزایش یابد.

‏3️⃣ سیروز کبدی:
‏ALT و AST:
‏معمولاً افزایش خفیف.
‏نسبت AST به ALT معمولاً بیشتر از 2 است.
‏آلبومین:
‏کاهش به دلیل اختلال در سنتز پروتئین توسط کبد.
‏PT:
‏افزایش به دلیل کاهش سنتز فاکتورهای انعقادی.
‏بیلی‌روبین:
‏افزایش‌یافته به دلیل کاهش ترشح یا اختلال در دفع صفرا.
‏ALP:
‏ممکن است کمی افزایش یابد.

‏4️⃣ کبد الکلی:
‏ALT و AST:
‏AST معمولاً بیشتر از ALT افزایش می‌یابد (نسبت AST به ALT معمولاً >2).
‏GGT:
‏افزایش قابل توجه به دلیل مصرف الکل.
‏آلبومین و PT:
‏ممکن است کاهش آلبومین و افزایش PT در مراحل پیشرفته مشاهده شود.

‏5️⃣ انسداد صفراوی (کولستاز):
‏ALP و GGT:
‏افزایش قابل توجه.
‏بیلی‌روبین:
‏افزایش مستقیم (کونژوگه) در انسداد کامل.
‏ALT و AST:
‏ممکن است کمی افزایش یابد.

‏6️⃣ سرطان کبد (Hepatocellular Carcinoma - HCC):
‏ALT و AST:
‏ممکن است افزایش داشته باشند، اما غیر اختصاصی هستند.
‏ALP و GGT:
‏افزایش‌یافته.
‏بیلی‌روبین:
‏ممکن است افزایش داشته باشد.
‏آلبومین:
‏کاهش در بیماری پیشرفته.
‏AFP (آلفا فیتوپروتئین):
‏افزایش قابل توجه در اکثر موارد HCC.

‏7️⃣ بیماری‌های خودایمنی کبد (Autoimmune Hepatitis):
‏ALT و AST:
‏افزایش متوسط تا شدید.
‏GGT و ALP:
‏معمولاً طبیعی یا کمی افزایش‌یافته.
‏IgG و آنتی‌بادی‌های خاص:
‏افزایش IgG و حضور آنتی‌بادی‌های ANA یا SMA.

‏🆔 @Faramed_ac

‏📌 شایع‌ترین بیماری‌های خودایمنی

‏1️⃣ آرتریت روماتوئید (Rheumatoid Arthritis):
‏یک بیماری خودایمنی مزمن که باعث التهاب مفاصل، درد، و در موارد پیشرفته، تخریب ساختار مفاصل می‌شود.

‏2️⃣ لوپوس اریتماتوی سیستمیک (Systemic Lupus Erythematosus):
‏یک بیماری چندسیستمی که می‌تواند پوست، مفاصل، کلیه‌ها، قلب و سایر اعضای بدن را درگیر کند. از نشانه‌های شایع آن، بثورات پوستی به شکل پروانه روی صورت است.

‏3️⃣ دیابت نوع 1 (Type 1 Diabetes):
‏این بیماری زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی به سلول‌های بتای پانکراس که مسئول تولید انسولین هستند، حمله کرده و تولید انسولین متوقف می‌شود.

‏4️⃣ بیماری سلیاک (Celiac Disease):
‏یک بیماری خودایمنی که در اثر حساسیت به گلوتن ایجاد می‌شود و به روده کوچک آسیب می‌زند. علائم آن شامل مشکلات گوارشی و سوءتغذیه است.

‏5️⃣ پسوریازیس (Psoriasis):
‏یک بیماری خودایمنی پوستی که باعث تشکیل پلاک‌های قرمز و پوسته‌دار روی پوست می‌شود. این بیماری ممکن است با آرتریت پسوریاتیک همراه باشد.

‏6️⃣ مولتیپل اسکلروزیس (Multiple Sclerosis - MS):
‏در این بیماری، سیستم ایمنی به میلین (غلاف محافظ اعصاب) حمله می‌کند و باعث اختلال در انتقال پیام‌های عصبی می‌شود. علائم شامل ضعف عضلانی، مشکلات حرکتی و خستگی است.

‏7️⃣ تیروئیدیت هاشیموتو (Hashimoto’s Thyroiditis):
‏یک بیماری خودایمنی که باعث کم‌کاری تیروئید می‌شود و علائمی مانند خستگی، افسردگی، و افزایش وزن دارد.

‏8️⃣ بیماری‌های التهابی روده (Inflammatory Bowel Diseases - IBD):
‏شامل بیماری کرون و کولیت اولسراتیو که به التهاب مزمن در دستگاه گوارش منجر می‌شوند و می‌توانند باعث درد شکمی، اسهال و کاهش وزن شوند.

🆔 @Faramed_ac