درود بر هنرمندان عزیز .
بحث دیشب که انجام شد به نظر میرسد چندان که باید مبتنی بر پایه و اساس نبود . تو گویی هنرمندی که در حوزه نقاشی فعالیت میکند و بعد میخاهد در مورد میزانسن در موسیقی سر صحبت باز کند
و البته وقتی کارشناسی به میان اید تمام صحبت ها را بیپایه و اساس خواهد دانست .
ایا افشاگری کار ماست . من بعید میدانم که این مسئله کار ما باشد . این را میسپارم به اهلش و برای اقای پرورش که در این امر به گفه خود یکه و تنها در حال فعالیت هستند ارزوی موفقیت میکنم اما چون وجود اسناد و مدارک حتی بر پایه قانون هم که باشد دال بر این نیست که ما هنرمندان از ان حمایت کنیم . پس افشاگری جایگاهیی در اینجا نمیتواند داشته باشد . حال چرا . ؟
عدم اطلاع دقیق ما از جعل . عدم کارشناسی های مختلف از سوی افراد مختلف .
عدم گفتمان ازاد که برخی بخاطر شرایطی خاص هیچ صحبتی از ان به میان نمی آورند . سبب میشود که این مسئله از دایره این هم اندیشی خارج شود .
اگر تنها یک کارشناس بر اساس مستندات خود چیزی را پیدا کند و ان را محکوم کند دال بر این نیست که همه بی چون و چرا ان را بپذیرند و حتمن باید از جایی دیگر نیز تایید شود . به گفته جناب پرورش ما اطلاع دقیقی از حوزه خبرنگاری نداریم این حرف صحیح است . حتی درمورد خود خط نیز انطور که باید و شاید (به غیر از استادانی در این حوزه ) کسی را نمیتوانیم بیابیم که بتواند در مورد ساختار و ترکیب بندی ان به شکل جامع و صحیح صحبت کند . و ایا این ترکیب بندی را به خوبی میداند و میتواند به شکل موازی ان را با مکاتب دیگر بررسی کند . تا کنون چیزی به چشمم خطور نکرده و اگر هست دوستان بفرمایند . بهتر است که جمع هنرمندان در حوزه خود صحبت به ماین ارند و هر کس به کار خود و در حیطه تخصصی خود مشغول به ارائه اطلاعات شود و اگر در حوزه های دیگر نیز اتفاقی می افتد هر کسی که توان شرکت در ان حوزه را دارد در ان بحث شرکت کند .
سخن اخر این که سخت است برای من که ببینم جامعه یی در حال صحبت در مورد چیزی است که در ان حوزه تخصص ندارد و کسی که متخصص است یا حداقل خود را متخصص میداند بیاید و با ان جامعه چنین صحبت کند .
هر طور که بگوییم صحبت های جناب پرورش قابل تامل است اما ایا در همراهان اصلاحات انجمن خوشنویسان جایگاهی دارد . ایا بحث افشاگری در این گروه میتواند جایگاه داشته باشد . افشای چه . اگر دست به هر کسی بگذارید چیزهایی خود را نشان خواهد داد که به جعل یا چیزی شبیه به ان نزدیک خواهد شد .
به عنوان مثال استادی که به شاگردانش میگوید پای اثار خود را امضا نکنید و ان اثار را از انها میخرد . شاگران به خاطر پول حاضر به چنین کاری میشوند .و مردم نیز به خاطر امضای ان استاد، کار را از وی خواهند خرید این نکته را بارها و بارها شنیده ایید .
اما چه کسی چرا و در برابر چه جامعه ایی .
ایا حاضرید در پاک ترین حالت خود بسر ببرید . انهم در جامعه ایی که هنر به کمترین ارزش خود دست یافته .
حالا که برخی از استادان به پاس تلاش های خود به جایگاهی رسیده اند این ما هستیم که نگذاریم ان جایگاه برای انها باقی بماند ؟
چرا ما . مایی که خود از همان قشریم . ایا تصور میکنید یک اثر صرفا به خاطر زیبا بودنش خرید میشود . خیر . فقط و فقط ارزش خود هنرمند است که باعث چنین اتفاقی میشود . حال ایا افشاگری ؟
افشاگری چه . هر کجا که بنگرید از این دست موارد بسیار است . سئوال من اینجاست که چرا فلانی و فلانی در مواقع افشاگری مورد اتهام واقع میشوند . چرا افشاگری از کسی چون من اغاز نمیشود . به راستی کمی تامل در مورد این مطلب مهم است . چرا افشاگری را از ادمهای کوچک اغاز نمیکنید و به فرض که دیگران فهمیدند ایا قانونی هست که در ایران به خوبی به ان رسیدگی شود ؟
واقعا اگر کسی بفهمد که من کاری را جعل کرده ام چگونه با من برخورد خواهد شد .
هیچ مطلبی در هیچ کجا به چشمم نرسیده . قانون کپی رایت چه . این که یک عکس را بازنمایی کنیم شامل قانون کپی رایت میشود اما چه شخصی تا بحال ان را انجام داده و جلوی ان ایستاده . قانون باز فروش اثار هنری چطوری ایا اصلا کسی میداند باز فروش چیست .
یا مثلا موسسه توسعه هنرهای تجسمی چقدر به فکر رفاه هنرمندان بوده یا انجمن نقاشان یا انجمن خوشنویسان . ایا توان مردمی هنرمندان در ساختن این گروه ها نبوده ؟
حال افشاگری چه . چه چیزی را میتوان با این افشاگری اثبات کرد که به حال جامعه تاثیری داشته باشد در حالی که شالوده های جامعه بر اساس دیگری استوار شده . ایا خبر های هنرمندان را هر روز از تلویزیون مشاهده میکنید ؟