Бисмиллаҳи-р-Раҳмани р Рахим
🖋🖊🖊🖊🖊🖊🖊🖊
أَوۡ إِطۡعَـٰمٌۭ فِى يَوۡمٍۢ ذِى مَسۡغَبَةٍ
ё таъом додан дар рӯзи гуруснагӣ - Яъне дар айёми қаҳтсолӣ гуруснагонро дастгирӣ намуда, таъом додан. Ин ҳам аз гузаргоҳи сахт гузаштан аст. Инчунин:..
( Ал-Балад : оят 14 )
📚📚📚📚📚📚📚📚
يَتِيمًۭا ذَا مَقۡرَبَةٍ
ба ятиме ки соҳибқаробат бошад - Некӯӣ ба ятимон ва ба хешу ақрабо ҳам савоб аст. Агар ҳарду ҷамъ шаванд, ду савоб ҳосил мешавад. Сухани Пайғамбар ♥️ аст: “Ман ва кафили ятим дар Ҷаннат бо ҳамдигар баробарем.” Ё ин ки:
( Ал-Балад : оят 15 )
📚📚📚📚📚📚📚📚
أَوۡ مِسۡكِينًۭا ذَا مَتۡرَبَةٍۢ
ба мискини хоксор. Инчунин мискини бенавои хоксорро низ меҳрубонию кумак кардан зарур аст. Аз ояти 13-ӯм то 16-ӯм ҷавоб ба ояти 12-ум аст, ки "ақабаҳ" чист? Иҷрои ҳамаи ин амалҳо гузаштан аз "ъақабаҳ" аст. Ҳамаи онҳо амалҳои солеҳанд ва баъди иҷрои ҳамаи ин амалҳо бояд инсон аз ҷумлаи шахсоне бошад, ки:
( Ал-Балад : оят 16 )
📚📚📚📚📚📚📚📚
ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ
Пас, бояд аз он касоне бошад, ки имон овардаанд ва ҳамдигарро ба сабр тавсия кардаанд ва якдигарро ба меҳрубонӣ тавсия намудаанд. Яъне шахсе бо сари баланд аз ақабаҳо гузаштааст, ба шарте суд мебардорад, ки ӯ дар ҳисоби шахсони имондор бошад. Зеро бузургтарин шарти қабули амалҳои солеҳ назди Аллоҳ таъоло имон аст. Агар имон набошад, ҳеҷ амали некӯ қабул нашавад. Баъд аз ин соҳибони имон бояд ҳамдигарро ҳама вақт ба сабру таҳаммул ва меҳру шафқат намудан ба ҳамдигар васият кунанд. Ашхоси сабркунанда ба ҳангоми заҳматҳо ва меҳрубону мушфиқ ба халқи Аллоҳ, назди Офаридгор соҳиби мартабаи баланданд. Онҳо:
( Ал-Балад : оят 17 )
📚📚📚📚📚📚📚📚
أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَـٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ.
Онҳо соҳибони бахт ва дасти ростанд. Онҳо хело мардуми некбахтанд, ки номаи аъмолашон ба дасти росташон дода мешавад ва ҷояшон тарафи рости Арши азим аст. Чунки онҳо аз ин ақабаҳо гузаштанд...
( Ал-Балад : оят 18 )
📚📚📚📚📚📚📚📚
وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔـايَـٰتِنَا هُمۡ أَصۡحَـٰبُ ٱلۡمَشۡــَٔمَةِ
Ва касоне, ки ба оятҳои Мо кофир шудаанд, онҳо асҳоби дасти чап буда, шум ва бадбахтанд. Дар оятҳои мазкур ҷамъ байни тарғибу боздоштан, фарқ байни аҳли Ҷаннат ва нор, некбахтон ва бадбахтон ба чашм мерасад. Бинобар ин, зимни ояти мазкур омада, ки ва онон, ки пайғамбарии Муҳаммад ♥️-ро мункир шуданд ва Қуръонро дурӯғ ҳисобиданд, он ҷамоъа асҳоби чапанд, номаи амалҳояшон ба дасти чапи онҳо дода мешавад, яъне аҳли норанд. Ба ибораи дигар: Чунин ҷамоъа номаи аъмолашонро ба дасти чапашон мегиранд, зеро онҳо дар ин дунё аз ақабаҳо (гузаргоҳҳои сахт) чуноне ки аз ояти 13-ӯм то 16-ӯм ишора рафт, нагузаштанд.
( Ал-Балад : оят 19 )
📚📚📚📚📚📚📚📚
عَلَيۡهِمۡ نَارٌۭ مُّؤۡصَدَةُۢ
Бар онҳост оташи сарпӯшкардашуда. Албатта, аз мазмуни бисёр оятҳо фаҳмида шуд, ки бошишгоҳи шахсони ба Аллоҳу Расули Ӯ ♥️ ва Қуръон кофир шуда Ҷаҳаннам аст ва аз он ҳаргиз халосӣ надоранд. Ҷаҳаннам табақаҳои гуногун дорад. Кофироне, ки сифатҳояшон дар оятҳои ин сура зикр шуд, ба он табақаҳо ворид мешаванд. Ҷаҳаннам сарпӯшидаву маҳкам аст. Бӯи хуши гулу райҳони Ҷаннат, ки аз як моҳа роҳ ба машом мерасад, ба бошишгоҳи дӯзахиён ҳаргиз дохил намешавад, то ки онҳо заррае ҳам роҳат набаранд. Адибе дар васфи расулуллоҳ ♥️ чунин гуфтааст. Эй Каъбаро зи юмни қудуми ту сад шараф, В-эй мурдаро зи мақдами поки ту сад сафо, Батҳо зи нури талъати ту ёфт фурӯғ. Ясриб зи хоки ту боравнақу баҳо. Аллоҳ,субхонаху ва таъоло моро бо ғазаби худ гирифтори чунин макони нохоҳам магардон! Моро бо дасти душманони худ дар ин дунё гирифтори азоб масоз! Омин! Поёни сураи "Балад". Ва лиллоҳил ҳамд.
✅ ( Ал-Балад : оят 20 )✅
🖋🖊🖊🖊🖊🖊🖊🖊