"О, дариға, үміт тәтті шүбәдан" (с) Байрон

Саналы өмірінің басым бөлігін жалғыз сүрген адам жалғыздыққа әрі қарай да тәуелді бола бермек. Мизам-шуақта жаяу қыдырғанда, Ай толғанда аспанға тамсанып отырғанда осы керемет сәттерді бөлісетін жақын адам болса ғой деп қиялдайсың да, әлдебіреу пайда болған сәтте өзіңді ешқашан жалғыз қалғандағыдай жақсы сезінбейтініңді түсінесің. Жалғыздық - өмір салтыңнан әрі асып, айналаңа жаңа әлем құрып бере бастайды (әрине, ол әлемге басқа біреудің кіргенін ұнатпайсың).

Ең қорқыныштысы өзіңнің сондай адамға айналғаның емес. Тура сондай адамға ғашық болып қалғанда: сен үшін ақырзаман сол кезде келмек.