چرا برخی حکومت ها «سرکوب» می کنند؟
@karimipour_k
✅ چرا این تنها دولت های خاورمیانه و یکی دو منطقه ی دیگر جغرافیای سیاسی جهانند که استراتژی «سرکوب» را در برابر ابراز دسته جمعی مخالفت شهروندانشان با خویش بکار می گیرند؟ در حالی که دولت های پیشرفته ی اروپایی و امریکایی و برخی خاور آسیایی ها، که خود فروشندگان سیستم ها و ابزارها و آموزش شیوه های سرکوبند. از گازهای اشک آور، باتوم های برقی و شوکر، اسپری ها، زره پوش ها، لباس های گارد و ... بس کمتر سرکوبگرند.
✅ به گمانم بیشتر پاسخ این پرسش ،در یک گزاره نهفته است: چون آن ها «عصبانی» نمی شوند. چرا؟!!! چون در برابر هر تنگنا و مشکل، راه حل های پر شمار و گوناگونی دارند. ولی دولت های خاورمیانه ای و سیستم های حکومتی آن، برای برای برخورد با مشکل دسته جمعی شهروندان، به ساده ترین و البته زشت ترین و سخت ترین راه حل روی می آورند: سرکوب
✅اینان چون راه حل های پر شمار و گوناگون دیگر را نمی شناسند، یاتجربه نکرده و بکار نگرفته اند،سیستمشان «دجال گونه» است؛ یک چشمی است. اینان با دستیازی په یکی دو راه حل «کهنه» و پوسیده» ، بگیر و ببند و کشت و کشتار ، همچنان سخت و غیر فابل انعطافند؛ و سیستم سحت سازی را به جای نرم سازی و انعطاف در پیش گرفته اند. به همین دلیل حد اکثر در برابر فشارهای اول و دوم و سوم مردمشان تاب ایستادن دارتد، ولی به هنگام تبدیل حرکت به جنبش، و مردمی و همه گیر شدن، رژیم ها ناچار واپس کشیده و خم شده و درهم می شکنند.
✅ شگفت تر آن که شهروندان نیز راه حل دیگر برای رویارویی، گفتگو، و طرح خواسته های خود نیز نشناخته و به دلیل نبود سیستم حزبی، راه های دیگری نمی شناسند، یا تجربه نکرده و نیاموخته اند. فرجام روشن است: تنش، شورش، گسترش شورش و سرکوب. پایان این چرخه انقلاب است و سپس آغازی دیگر بر شکل گیری دوباره ی همین چرخه.
address: : @karimipour_k
id: @karimi_pour
@karimipour_k
✅ چرا این تنها دولت های خاورمیانه و یکی دو منطقه ی دیگر جغرافیای سیاسی جهانند که استراتژی «سرکوب» را در برابر ابراز دسته جمعی مخالفت شهروندانشان با خویش بکار می گیرند؟ در حالی که دولت های پیشرفته ی اروپایی و امریکایی و برخی خاور آسیایی ها، که خود فروشندگان سیستم ها و ابزارها و آموزش شیوه های سرکوبند. از گازهای اشک آور، باتوم های برقی و شوکر، اسپری ها، زره پوش ها، لباس های گارد و ... بس کمتر سرکوبگرند.
✅ به گمانم بیشتر پاسخ این پرسش ،در یک گزاره نهفته است: چون آن ها «عصبانی» نمی شوند. چرا؟!!! چون در برابر هر تنگنا و مشکل، راه حل های پر شمار و گوناگونی دارند. ولی دولت های خاورمیانه ای و سیستم های حکومتی آن، برای برای برخورد با مشکل دسته جمعی شهروندان، به ساده ترین و البته زشت ترین و سخت ترین راه حل روی می آورند: سرکوب
✅اینان چون راه حل های پر شمار و گوناگون دیگر را نمی شناسند، یاتجربه نکرده و بکار نگرفته اند،سیستمشان «دجال گونه» است؛ یک چشمی است. اینان با دستیازی په یکی دو راه حل «کهنه» و پوسیده» ، بگیر و ببند و کشت و کشتار ، همچنان سخت و غیر فابل انعطافند؛ و سیستم سحت سازی را به جای نرم سازی و انعطاف در پیش گرفته اند. به همین دلیل حد اکثر در برابر فشارهای اول و دوم و سوم مردمشان تاب ایستادن دارتد، ولی به هنگام تبدیل حرکت به جنبش، و مردمی و همه گیر شدن، رژیم ها ناچار واپس کشیده و خم شده و درهم می شکنند.
✅ شگفت تر آن که شهروندان نیز راه حل دیگر برای رویارویی، گفتگو، و طرح خواسته های خود نیز نشناخته و به دلیل نبود سیستم حزبی، راه های دیگری نمی شناسند، یا تجربه نکرده و نیاموخته اند. فرجام روشن است: تنش، شورش، گسترش شورش و سرکوب. پایان این چرخه انقلاب است و سپس آغازی دیگر بر شکل گیری دوباره ی همین چرخه.
address: : @karimipour_k
id: @karimi_pour