«من فکر نمی‌کنم که اندوه یک آدم به هنگام ترک چیزی ناشی از این باشد که دارد چیزی را که دوست دارد ترک می‌کند. اندوه آدم ممکن است ناشی از نقطه‌ی مقابلش باشد. آدم احساس می‌کند که پیوند‌ها چه آسان پاره می‌شود، و نیز این‌که دیگران چه آسان از آدم جدا می‌شوند..
آدم با اندوه شبه‌روابطی را به یاد می‌آورد که شکل گرفته بودند، و اندوه پیشاپیشِ شبه‌روابطی را می‌بیند که شکل خواهند گرفت. در واقع آدم هم به آزادی نیاز دارد و هم به وابستگی، اما هر کدام بجای خود، و آدم با ناراحتی درمی‌یابد که جاها را با هم قاطی کرده است.»

🌙
• نوامبر ۱۹۱۲/ نامه از فرانتس کافکا به فلیسه باوئر

@letterssto