📝 از چشم اورشلیم
ا➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ا
👤 علی جلالی نجف آبادی
ا➖➖➖➖➖ا
◀️ واکنش شبکه های اجتماعی به حوادثی که چندی پیش میان اسرائیل و فلسطینی‌ها رخ داد برای برخی از مدافعان حقوق فلسطین شوک آور بود. شمار بسیاری از کاربران ایرانی نه تنها با قربانیان فلسطینی ابراز همدردی نمی کردند بلکه با حمایت از اسرائیل، فلسطینی‌ها را سزاوار چنین رفتاری می دانستند. این جمعیت که عمدتا از نسل جوان کشورمان هستند در ابراز مواضع شان، به روایت دیگری از تاریخ رویارویی میان اسرائیل و فلسطین استناد می‌کردند که بیشتر به روایت اسرائیلی‌ها و در مواقعی حتی نیروهای دست راستی‌شان نزدیک بود. این مقاله، هم در شکل و هم در محتوا بنا دارد ماجرا را از چشم اورشلیم گزارش و داوری کند نه از چشم بیت المقدس.
◀️ اورشلیم، امروز ساکنانی متفاوت دارد، از یک سو عرب های فلسطینی که در فقر، بیسوادی، تحجر دینی و تعصبات ملی و مذهبی گرفتار شده اند و نگاهشان به گذشته است و از سوی دیگر ملتی که با تلاش فراوان و طی یک دوره کوتاه از دل سرزمین های داغ و گرم فلسطین در سرزمین اجدادی ای شان، مزارع و کارخانه ها و شهرهای پیشرفته کشوری دموکراتیک و صاحب تکنولوژی را ساخته اند.
◀️ فئودال های عرب ساکن در منطقه با دیدن توسعه مزارع و کارخانه های یهودی و رشد تولید محصولات کشاورزی، انتقال آب با روش های مکانیزه و کانال سازی های پیشرفته، دست به تحریک مردم منطقه زده و پیشرفت یهودیان منطقه را تهدیدی علیه منافع خود در سرزمین های فلسطینی می دانستند. رشد تولیدات کشاورزی و تسخیر بازار کمی و کیفی محصولات تولید شده توسط یهودیان، سرمایه داران عرب مقیم منطقه را نیز به فکر مبارزه نه از راه رقابت اقتصادی، بلکه از راه تحریک شعارهای ملی و ناسیونالیستی انداخت و آن شد که نباید می شد. اولین رویارویی شکل گرفت و طی آن در شورش اعراب در سال ۱۹۲۹، ۱۳۳ یهودی و از جمله ۶۷ نفر در هبرون کشته شدند و این آغاز یک رویارویی جدی بود تا در پی آن انتقام جویان از هر دو سو وارد ماجرا شده و تا به امروز قتل از پی قتل و خونخواهی از پی خونخواهی ادامه یابد.
◀️ در تلاش دراز مدتی که توسط جوامع مختلف بین المللی صورت گرفت، امروز بخشی به نام تشکیلات خودگردان فلسطینی وجود خارجی دارد و مدعی یک کشور فلسطینی است. این تشکیلات، علی رغم حمایت های گسترده سیاسی و مالی کشورهای قدرتمند جهان، با توجه به همان روش زندگی در میان فلسطینیان، نتوانسته است در چارچوب مرزهای داخلی خود چهره ای از یک دولت ملت دموکراتیک فلسطینی ایجاد کند. تشتت و تفرقه و فساد سیاسی و اقتصادی و همچنین عادت به دریافت کمک های مالی و اقتصادی بین المللی و همچنین تعصب و سنت گرایی شدید در میان مردم، باعث شده است تا باز هم فلسطین کشور نشود و نتواند در مقابل اسرائیل به یک توازن صحیح و رقابت و صلحی پایدار برسد.
◀️ نه مسلمانان و نه حتی حامیان غربی یهود، نمی خواهند اسرار پنهان در زیر معبد اورشلیم یا همان مسجد بیت المقدس بازکاوی شود. چرا که بدون شک، اسرار و اسنادی تاریخی از میراث اولین پادشاهی یهودیان و حکومت و جامعه متمدن آنروز بر ملا خواهد شد و این شاید پایانی باشد برای تمام شدن قیّمومیت های خارجی و منطقه ای بر سرزمین اورشلیم و ساختمانی که مسلمانان بیت المقدس می نامند و یهودیان آن را بخشی از معبد بر جای مانده می شمارند.
◀️ قّیم هایی خود را دایگان دو قوم فلسطین و یهود می دانند برای آنها دل می سوزانند و از جیب خود برای رفاه آنها هزینه می کنند. این دایگان عزیزتر از مادر، چنان محبت را در حق این دوملت تمام می کنند که به تعبیری پستان کمک های خود را در حلقوم فرزند خواندگان خود فرو کرده و تا مرز خفه گی آنها را تهدید می کنند. شاید اگر این ها نبودند این دو قوم، همانند سالهای دور، در کنار هم زندگی کرده و به این روز دچار نمی شدند.
◀️ بخشی از غرب روزی به این نتیجه رسید که یهود ستیزی را باید به شکلی دیگر ادامه داد و با شعار دفاع و حمایت از ملت آن، دست به محاصره و جداسازی غیرمحسوس به بهانه امنیت جوامع یهود در کشورهای غربی خود زد و با ایجاد حساسیت بیشتر و ساختن تافته ای جدا بافته در میان جوامع خود مدعی نجات آنان شد و از سوی دیگر سنگ حمایت و حقوق بشر برای فلسطینی ها را به سینه زده و رسانه های خود را به جان اسرائیلی ها انداخت! قیّم های مسلمان در موضوع فلسطین نیز چهره هایی ناسیونالیست و دیکتاتور بوده اند.
◀️ ایران کشور و ملتی است که نه عرب است و نه رویای پادشاهی و امپراطوری بر این سرزمین را داشته است، نه دستی به یهود ستیزی آلوده کرده و نه لکه ننگ کوره ها و اتاق های گاز را بر دامن تاریخی خود دارد. بلکه سیاست مداران امروزی آن به عللی از جمله در اقلیت بودن جامعه شیعی در جمعیت جهان اسلام، مجبور شده است تا با هویت دینی خود و نه ناسیونالیسم عربی و نه حقوق بشر، بلکه فقط با شعار اسلام، از ملتی دفاع کند، که در صف
ا➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ا
👤 علی جلالی نجف آبادی
ا➖➖➖➖➖ا
◀️ واکنش شبکه های اجتماعی به حوادثی که چندی پیش میان اسرائیل و فلسطینی‌ها رخ داد برای برخی از مدافعان حقوق فلسطین شوک آور بود. شمار بسیاری از کاربران ایرانی نه تنها با قربانیان فلسطینی ابراز همدردی نمی کردند بلکه با حمایت از اسرائیل، فلسطینی‌ها را سزاوار چنین رفتاری می دانستند. این جمعیت که عمدتا از نسل جوان کشورمان هستند در ابراز مواضع شان، به روایت دیگری از تاریخ رویارویی میان اسرائیل و فلسطین استناد می‌کردند که بیشتر به روایت اسرائیلی‌ها و در مواقعی حتی نیروهای دست راستی‌شان نزدیک بود. این مقاله، هم در شکل و هم در محتوا بنا دارد ماجرا را از چشم اورشلیم گزارش و داوری کند نه از چشم بیت المقدس.
◀️ اورشلیم، امروز ساکنانی متفاوت دارد، از یک سو عرب های فلسطینی که در فقر، بیسوادی، تحجر دینی و تعصبات ملی و مذهبی گرفتار شده اند و نگاهشان به گذشته است و از سوی دیگر ملتی که با تلاش فراوان و طی یک دوره کوتاه از دل سرزمین های داغ و گرم فلسطین در سرزمین اجدادی ای شان، مزارع و کارخانه ها و شهرهای پیشرفته کشوری دموکراتیک و صاحب تکنولوژی را ساخته اند.
◀️ فئودال های عرب ساکن در منطقه با دیدن توسعه مزارع و کارخانه های یهودی و رشد تولید محصولات کشاورزی، انتقال آب با روش های مکانیزه و کانال سازی های پیشرفته، دست به تحریک مردم منطقه زده و پیشرفت یهودیان منطقه را تهدیدی علیه منافع خود در سرزمین های فلسطینی می دانستند. رشد تولیدات کشاورزی و تسخیر بازار کمی و کیفی محصولات تولید شده توسط یهودیان، سرمایه داران عرب مقیم منطقه را نیز به فکر مبارزه نه از راه رقابت اقتصادی، بلکه از راه تحریک شعارهای ملی و ناسیونالیستی انداخت و آن شد که نباید می شد. اولین رویارویی شکل گرفت و طی آن در شورش اعراب در سال ۱۹۲۹، ۱۳۳ یهودی و از جمله ۶۷ نفر در هبرون کشته شدند و این آغاز یک رویارویی جدی بود تا در پی آن انتقام جویان از هر دو سو وارد ماجرا شده و تا به امروز قتل از پی قتل و خونخواهی از پی خونخواهی ادامه یابد.
◀️ در تلاش دراز مدتی که توسط جوامع مختلف بین المللی صورت گرفت، امروز بخشی به نام تشکیلات خودگردان فلسطینی وجود خارجی دارد و مدعی یک کشور فلسطینی است. این تشکیلات، علی رغم حمایت های گسترده سیاسی و مالی کشورهای قدرتمند جهان، با توجه به همان روش زندگی در میان فلسطینیان، نتوانسته است در چارچوب مرزهای داخلی خود چهره ای از یک دولت ملت دموکراتیک فلسطینی ایجاد کند. تشتت و تفرقه و فساد سیاسی و اقتصادی و همچنین عادت به دریافت کمک های مالی و اقتصادی بین المللی و همچنین تعصب و سنت گرایی شدید در میان مردم، باعث شده است تا باز هم فلسطین کشور نشود و نتواند در مقابل اسرائیل به یک توازن صحیح و رقابت و صلحی پایدار برسد.
◀️ نه مسلمانان و نه حتی حامیان غربی یهود، نمی خواهند اسرار پنهان در زیر معبد اورشلیم یا همان مسجد بیت المقدس بازکاوی شود. چرا که بدون شک، اسرار و اسنادی تاریخی از میراث اولین پادشاهی یهودیان و حکومت و جامعه متمدن آنروز بر ملا خواهد شد و این شاید پایانی باشد برای تمام شدن قیّمومیت های خارجی و منطقه ای بر سرزمین اورشلیم و ساختمانی که مسلمانان بیت المقدس می نامند و یهودیان آن را بخشی از معبد بر جای مانده می شمارند.
◀️ قّیم هایی خود را دایگان دو قوم فلسطین و یهود می دانند برای آنها دل می سوزانند و از جیب خود برای رفاه آنها هزینه می کنند. این دایگان عزیزتر از مادر، چنان محبت را در حق این دوملت تمام می کنند که به تعبیری پستان کمک های خود را در حلقوم فرزند خواندگان خود فرو کرده و تا مرز خفه گی آنها را تهدید می کنند. شاید اگر این ها نبودند این دو قوم، همانند سالهای دور، در کنار هم زندگی کرده و به این روز دچار نمی شدند.
◀️ بخشی از غرب روزی به این نتیجه رسید که یهود ستیزی را باید به شکلی دیگر ادامه داد و با شعار دفاع و حمایت از ملت آن، دست به محاصره و جداسازی غیرمحسوس به بهانه امنیت جوامع یهود در کشورهای غربی خود زد و با ایجاد حساسیت بیشتر و ساختن تافته ای جدا بافته در میان جوامع خود مدعی نجات آنان شد و از سوی دیگر سنگ حمایت و حقوق بشر برای فلسطینی ها را به سینه زده و رسانه های خود را به جان اسرائیلی ها انداخت! قیّم های مسلمان در موضوع فلسطین نیز چهره هایی ناسیونالیست و دیکتاتور بوده اند.
◀️ ایران کشور و ملتی است که نه عرب است و نه رویای پادشاهی و امپراطوری بر این سرزمین را داشته است، نه دستی به یهود ستیزی آلوده کرده و نه لکه ننگ کوره ها و اتاق های گاز را بر دامن تاریخی خود دارد. بلکه سیاست مداران امروزی آن به عللی از جمله در اقلیت بودن جامعه شیعی در جمعیت جهان اسلام، مجبور شده است تا با هویت دینی خود و نه ناسیونالیسم عربی و نه حقوق بشر، بلکه فقط با شعار اسلام، از ملتی دفاع کند، که در صف