محمدرضا دادگستر MohammadReza Dadgostar

✅کشورها اسیر زندانی به اسم جغرافیا هستند. تنگناهای ژئوپولیتیک مخاطرات امنیت ملی رو افزایش میده و سیاستگذار رو درگیر اندیشه مستمر حفظ تمامیت ارضی می‌کنه. اما دوری از دشمنان با موانع طبیعی یا داشتن همسایه‌های کم با همگونی فرهنگی یک نعمته.
.
✅ارتش و نظامی‌گری هم برای توسعه ممکنه موهبت باشه و هم ممکنه کشور رو دچار دردسر کنه. اگه نیروی نظامی حرفه‌ای و هماهنگ باشه و صنعت تسلیحات ملی رو رشد بده، نگرانی‌های امنیتی رفع میشه اما اگه خودسرانه درگیر تعیین نقش تازه‌ای برای کشور باشه و بخواد سیاستمداران رو کنار بزنه، آغاز دردسر و افزایش خطر بروز جنگ خواهد بود.
.
✅بخش مالی پویا و صنعت نوآور، دو بال یک قدرت اقتصادی هستند. کشوری که نتونه کالاهای پیچیده تولید و صادر کنه و صرفا متکی به درآمد حاصل از کامودیتی‌ها باشه نمی‌تونه در بلندمدت نقش یک قدرت بزرگ رو ایفا کنه. در عین حال کشاورزی به دلیل تامین امنیت غذایی کشور اهمیت داره و باید مرتبا بهره‌وری‌اش رو بالا برد.
.
✅ساخت سیاسی کهن و محافظه‌کار که نتونه همگام با رشد جامعه و محیط بین‌الملل خودش رو اصلاح کنه محکوم به شکسته؛ بخصوص اگه دشمن نهادهایی نظیر مالکیت خصوصی و نوآوری باشه.
.
✅امنیت کشور در محیط بین‌الملل صرفا اتکا به توانمندی‌های داخلی نداره. مشارکت در ائتلاف‌ها، بخصوص اگر بتوان از چتر امنیتی یک قدرت بزرگ بهره برد، نمایانگر خرد هست.

🆔 @mohammadreza_dadgostar

🔘دارون عجم‌اوغلو و سایمون جانسون در مقاله‌ای که اخیرا در خبرنامه Finance & Development صندوق بین‌المللی پول نوشتند به اهمیت هدایت فناوری هوش مصنوعی در مسیری انسانی تاکید کردند و این ایده که پیشرفت فناوری مسیری اجتناب‌ناپذیر و یگانه دارد را زیر سوال می‌برد. این مقاله پنج توصیه سیاستی حائزاهمیت دارد:
.
🔘تغییر مسیر تغییرات فناورانه آسان نیست، اما ممکن است. دولت‌ها در همه جا - به‌ویژه در ایالات متحده و سایر کشورهایی که فناوری در حال توسعه فعال است - باید پنج اقدام زیر را برای کمک به قرار دادن توسعه هوش مصنوعی در مسیری مکمل انسان و نه جابجایی انسان انجام دهند:
۱. اصلاح مدل‌های کسب‌وکار: توسعه‌دهندگان غالب هوش مصنوعی به راحتی داده‌های مصرف‌کننده را بدون پرداخت غرامت مصادره می‌کنند و اتکای آن‌ها به تبلیغات دیجیتال باعث جلب توجه مصرف‌کنندگان به هر وسیله ممکن می‌شود. دولت ها باید حقوق مالکیت واضحی را برای همه مصرف‌کنندگان بر روی داده‌هایشان ایجاد کنند و باید بر تبلیغات دیجیتال مالیات دهند.
۲. نظام مالیاتی: قوانین مالیاتی در ایالات متحده و بسیاری از کشورهای دیگر، بار سنگین‌تری را بر دوش شرکت‌هایی که نیروی کار استخدام می‌کنند نسبت به شرکت‌هایی که روی الگوریتم‌هایی برای اتوماسیون کار سرمایه‌گذاری می‌کنند، می‌گذارد. برای تغییر انگیزه‌ها به سمت انتخاب‌های فناوری مکمل انسان، سیاست‌گذاران باید به دنبال ایجاد ساختار مالیاتی متقارن‌تر، برابرکردن نرخ‌های مالیات نهایی برای استخدام (و آموزش) نیروی کار و سرمایه‌گذاری در تجهیزات و نرم‌افزار باشند.
۳. صدای کارگران: با توجه به اینکه کارگران عمیقاً تحت تأثیر هوش مصنوعی قرار خواهند گرفت، آن‌ها باید در توسعه آن مورد توجه قرار گیرند. سیاست دولت باید استقرار هوش مصنوعی آزمایش‌نشده (یا به اندازه کافی آزمایش‌نشده) را برای برنامه‌هایی که می‌تواند کارگران را در معرض خطر قرار دهد، محدود کند.
۴. بودجه برای تحقیقات بیشتر هوش مصنوعی مکمل انسان: تحقیق و توسعه در فناوری‌های هوش مصنوعی مکمل انسانی نیاز به حمایت بیشتری دارد. دولت‌ها باید رقابت و سرمایه‌گذاری در فناوری را تقویت کنند که ابزارهای هوش مصنوعی را با تخصص انسانی برای بهبود کار در بخش‌های اجتماعی حیاتی جفت می‌کند. هنگامی که پیشرفت کافی حاصل شد، دولت‌ها می‌توانند سرمایه‌گذاری‌های بیشتر را با مشاوره در مورد اینکه آیا فناوری مکمل انسانی برای پذیرش در برنامه‌های آموزشی و مراقبت‌های بهداشتی با بودجه عمومی مناسب است تشویق کنند.
۵. تخصص هوش مصنوعی در دولت: هوش مصنوعی هر حوزه‌ای از سرمایه‌گذاری، تنظیم‌گری و نظارت دولت را تحت تأثیر قرار می‌دهد. ایجاد یک بخش مشورتی هوش مصنوعی در داخل دولت می‌تواند به سازمان‌ها و تنظیم‌گرها کمک کند تا از تصمیم‌گیری به‌موقع و مؤثرتر حمایت کنند.
.
🆔 @mohammadreza_dadgostar

🔘نابرابری‌ها در سراسر کشور افزایش یافته است و فقر به طور فزاینده‌ای در مناطق جنوب شرقی و شمال غربی متمرکز شده است. در دهه گذشته اختلاف جمعیت فقر بین منطقه جنوب شرق و کلانشهر تهران از ۲۹ درصد به ۳۶ درصد افزایش یافته است.
.
🔘بین تغییرات اقلیمی و افزایش فقر در ایران رابطه احتمالی وجود دارد. فراوانی و شدت دوره‌های خشکسالی در دهه‌های گذشته افزایش یافته است، که ممکن است در افزایش مشاهده‌شده فقر نقش داشته باشد. مناطق روستایی به ویژه در منطقه شمال غرب به شدت در برابر خشکسالی آسیب‌پذیر هستند. همچنین ارتباط قوی بین افزایش نرخ فقر در سطح استان و سهم نیروی کار شاغل در کشاورزی وجود دارد. تغییرات اقلیمی ممکن است روند مهاجرت از روستا به شهر را تقویت کند و کسانی را که توانایی مالی انجام این کار را ندارند به حال آشفته خود رها کند.
.
🔘با افزایش فقر، مشخصه‌های فقرا عیان‌تر شده است. خانوارهای فقیر بزرگتر هستند و به دلیل داشتن فرزندان بیشتر، نسبت وابستگی اقتصادی بالاتری دارند. زنان سرپرست خانوار بیشتر فقیر هستند. تقریبا نیمی از زنان سرپرست خانوار فاقد تحصیلات هستند که پتانسیل درآمدزایی آن‌ها را محدود می‌کند. در حالی که وضعیت آموزشی برای همه بهبود یافته است، فقرا هنوز سطح تحصیلات بسیار پایین‌تری دارند. افراد دارای کمترین تحصیلات، آسیب‌پذیرترین افراد در برابر رکود اقتصادی بوده‌اند.
.
🔘دسترسی به خدمات اولیه در کشور تقریباً همگانی است، به جز در مورد دسترسی به فاضلاب مدرن و اینترنت که شکاف زیادی بین خانوارهای روستایی و شهری وجود دارد. تنها یک درصد از خانوارهای روستایی به فاضلاب مدرن دسترسی دارند. ایران شاهد پیشرفت‌هایی در دسترسی به تلفن همراه و اینترنت بوده است، اما نیمی از ساکنان روستایی هنوز به اینترنت دسترسی ندارند.
.
🔘چه کارهایی می‌توان انجام داد؟ فضا برای رسیدگی به نابرابری‌های ساختاری کشور مهیاست. اثرات فقرزدایی برنامه‌های حمایت اجتماعی گواهی بر اثربخشی آن‌ها به عنوان محافظی در برابر نوسانات اقتصادی است. کمک به کشاورزان برای انطباق با خشکسالی مداوم و گسترش فرصت‌ها برای کسانی که به دنبال خروج از بخش کشاورزی هستند، باعث حصول اطمینان از این امر می‌شود که شکاف روستایی-شهری بیشتر نخواهد شد. پرداختن به نابرابری‌های جنسیتی و تسهیل ورود زنان به بازار کار نیز به رفع نابرابری ها و افزایش رشد کمک می‌کند.
.
🆔 @mohammadreza_dadgostar

🔘در دهه گذشته نزدیک به ۱۰ میلیون ایرانی در فقر کامل فرو رفته‌اند. بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰، سهم ایرانیانی که زیر خط فقر بین‌المللی برای کشورهای با درآمد متوسط رو به بالا (UMIC) زندگی می‌کنند، که معادل ۶.۸۵ دلار آمریکا در روز در شرایط برابری قدرت خرید در سال ۲۰۱۷ تعریف شده است، از ۲۰ درصد به ۲۸.۱ درصد افزایش یافته است. نه‌تنها شمار ایرانیان فقیر افزایش یافت، بلکه سطح محرومیت آن‌ها نیز بالا رفت. نیمی از ایرانیان مستعد فقر شدید هستند، زیرا خطر فقیرشدن آن‌ها در آینده نزدیک بیشتر از یک نفر از هر پنج نفر است که ۱۰ درصد نسبت به سال ۲۰۱۱ افزایش داشته است.
.
🔘افزایش فقر در ایران بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰ نشان‌دهنده عدم رشد اقتصادی و همچنین نابرابری‌های ساختاری است. اگر رشد مصرف خانوارها طی سال‌های ۱۷-۲۰۱۴ به طور مساوی تقسیم می‌شد، فقر ۲.۷ درصد کاهش می‌یافت. خانوارهای ۴۰ درصد پایین توزیع مصرف از دور‌ه‌های نادر رشد اقتصادی بهره‌ای نبردند. با نگاهی به الگوهای مصرف، فقیرترین خانوارها در دوران رکود بیشترین آسیب را متحمل شدند و در دوره های رشد اقتصادی کمترین سود را بردند. خانوارهایی که در صدک پایین قرار دارند هر سال به طور متوسط حدود ۲ درصد کاهش مصرف واقعی داشته‌اند، در حالی که این میزان برای ثروتمندترین خانوارها ۱ درصد است.
.
🔘در اثر تورم، دستمزدهای واقعی و درآمدهای خوداشتغالی اساساً در دهه گذشته برای همه به جز پنجک بالا ثابت مانده است. با نگاهی به روند درآمد در بخش‌ها، درآمد مشاغل بخش خدمات یقه سفید در دوره‌های توسعه بیشتر افزایش یافته و در دوره‌های انقباض کمتر کاهش یافته است. برعکس این شرایط برای کارگران یقه آبی اتفاق افتاد. بنابراین افزایش فقر ناشی از رکود درآمد در بخش‌های اقتصادی است که فقیرترین افراد در آن تمایل به کار دارند.
.
🔘فقرای ایران به طور فزاینده‌ای در مناطق روستایی متمرکز شده‌اند. تقریبا نیمی از جمعیت روستایی فقیر هستند. فقر در سراسر جهان افزایش یافته است، اما شکاف روستایی-شهری بیشتر شده است. حتی در مناطق روستایی، تفاوت های زیادی در بین بخش‌ها وجود دارد. بیش از نیمی از کارگران کشاورزی ایران در سال ۲۰۲۰ فقیر بودند، در مقایسه با ۳۶ درصد از افراد خوداشتغال در بخش کشاورزی و کارگران غیرکشاورزی. عمق فقر نیز افزایش یافته است، زیرا ساکنان روستایی در واکنش به وخامت شرایط اقتصادی، مصرف خود را به نسبت بیشتری کاهش داده‌اند.

🆔 @mohammadreza_dadgostar