یهودیان بنی نضیر قلعه‌های [نهادهای] بسیار مستحکمی داشتند که نفوذ به آنها در هنگام جنگ تقریبا ممکن نبود.
خداوند در سوره حشر جنگ پیامبر با اشراف اهل کتاب [بهره گیران از دین به نفع دنیا] را با دو ویژگی توصیف می‌کند؛
اول اینکه مومنان [عدالت جویان] فکر نمی‌کردند که بتوانند آنها را به خاطر جنایاتشان از مدینه [نظام حاکم] اخراج و نفی بلد کنند.
و دوم اینکه اهل کتاب [حافظان وضع موجود] فکر می‌کردند با [ امنیت و ] قلعه‌های محکمی که دارند، هیچ کس توان مقابله با آنها را ندارد.
اما خداوند می‌گوید به آنها از راهی ضربه زدیم که فکرش را هم نمی‌کردند؛ در قلب‌های اهل کتاب [حافظان وضع موجود] ترس و رعب انداختیم [که منافع غیر مشروعتان رو به زوال است].
سپس خداوند خطاب به مومنان می گوید: فکر می کنید با هم متحد هستند اما دلهایشان از یکدیگر دور است.
نتیجه آن شد که خودشان با دستان خودشان خانه‌های خود را ویران می‌کردند که مبادا به دست مسلمانان بیفتد در حالی که اخراج حتمی خود را امضا می‌کردند.
و در نهایت خداوند در آیه 14 همان سوره نکته‌ای را به مومنان گوشزد می‌کند:
"اينها دسته جمعى با شما نمى‌جنگند مگر در داخل قريه‌هاى محكم و يا از پس ديوارها. شجاعتشان بين خودشان شديد است تو آنان را متحد مى‌بينى ولى دلهايشان پراكنده است و اين بدان جهت است كه گروهی بى تعقل‌اند."

@mohsenp1414