#خرد_را


در چالش‌ها، آن که چشم می‌گرداند ببیند چه پیدا می‌کند که دست ببرد سمت آن و بر ملاج طرف مقابل بکوبد امیدی ندارد؛ او عینِ ناامیدی است. نشانۀ امید برخورداری از قدرت انتخاب است و توانِ ایستادن از روشِ بیهوده... آن که از سر امید چالش می‌کند چشمش نمی‌دود، دستش سرگردان نیست؛ می‌سنجد و ابزارش را از بین کلی چیز، از زبان گرفته تا دست و حتی چماق، انتخاب می‌کند...

آنچه این روزها در خیابان‌ها و بیابان‌های ایرانشهر می‌بینیم آتش پالایندۀ اهورایی نیست که آبادانی در پی داشته باشد؛ شعلۀ ناپاکِ خشمی است برخاسته از سرخوردگی و بی‌راهی و بیراهی که ردّپایش همه ویرانی است...

درهرحال و در هر حال، باید مراقبِ امید بود، که اتفاقاً «مهم‌ترین سرمایۀ ماست» در پیش بردنِ مطالباتِ بحقِ مدنی‌مان و طرف مقابل، که دراصل هم بیگانه با ما نیست، خود را از آن محروم کرده است... مسلم اینکه اژدهای ناامیدی، هر چه هست، زاینده نیست!...

‌@mohsensalahirad