Ойлар.
Парахат Сулайманов.

Ышқы шарабына толы, кесалар.
Қағысып қағысып, шайпалып кетти.
Айлы ақшамдағы, татлы посалар.
Мазалы ертекке, айланып кетти.

Ертек соңындағы мурад мақсетке.
Жеталмай кеткенниң көрдим, талайын.
Қарайтуғын шығар бәлким, әўметке.
Өмир солай екен шыда, ағайын.

Енди жаслығымды қумсап өтемен.
Кеңкилдеп еслеген ғаррылар қусап.
Деп жүрмей ақ қойың, қашып кетемен.
Ҳәммеге бар екен, қурылған дузақ.

5 - декабрь. Нөкис.