پسر نویسنده

🎙اونجا که مولانا میگه:

گر دگری نداندت، چون تو منی بدانمت🎭

💕@Pesar_nawisnda | پسر نویسنده

بسم الله الرحمن الرحیم
امروز پنج شنبه برابر است:

۱۵ سنبله
۲ ربیع الاول
۵  سپتامبر


#تاریخ
#سهیل_سادات

@Pesar_nawisnda

شب‌تان به‌دور از دغدغه‌های ذهنی💤⚫️

دنیا، این میدان پر از تضادها و تناقضات، همواره ترکیبی از زیبایی‌ها و زشتی‌ها، خوبی‌ها و بدی‌ها، عشق و نفرت بوده است. انسان در این جهان پا به دنیا می‌گذارد، در جستجوی خوبی‌ها و زیبایی‌ها، به دنبال دوست داشتن و عشق ورزیدن. اما در مسیر زندگی، با زشتی‌ها و بدی‌ها نیز روبرو می‌شود، با کسانی که از عشق گریزانند و با نفرت به جهان نگاه می‌کنند.
آدم‌ها در این دنیا به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ خوب‌ها و بدها. خوب‌ها آنانی هستند که با مهربانی دل‌ها را فتح می‌کنند، که عشق را در دل‌ها می‌کارند و زیبایی‌های جهان را می‌ستایند. آن‌ها کسانی هستند که برای دیگران ارزش قائل‌اند و هر لحظه‌ای را غنیمت می‌شمارند تا شادی را به اطرافیان خود هدیه دهند.
اما در سوی دیگر، بدها هستند. کسانی که ظلم و بی‌عدالتی را در پیش گرفته‌اند، کسانی که از دوست داشتن بی‌نصیب‌اند و زشتی‌ها را به دیگران نشان می‌دهند. آن‌ها کسانی هستند که قلب‌های دیگران را می‌شکنند، بدون اینکه به عواقب آن بیاندیشند.
زندگی، بازی ظریفی از به دست آوردن‌ها و از دست دادن‌هاست. گاهی به دست می‌آوری، خوشحال می‌شوی، امید پیدا می‌کنی. و گاهی از دست می‌دهی، غمگین می‌شوی و شاید دنیا برایت تیره و تار شود. اما این نیز بخشی از داستان زندگی است، بخشی که به ما یادآوری می‌کند که هیچ چیز در این جهان پایدار نیست، که باید قدر لحظات را بدانیم.
در نهایت، این دنیا ترکیبی است از مهربانی‌ها و ظلم‌ها، از عشق‌ها و نفرت‌ها، از زیبایی‌ها و زشتی‌ها. انسان‌ها در این دنیا می‌آیند و می‌روند، برخی با عشق و مهربانی دل‌ها را فتح می‌کنند و برخی دیگر با نفرت و ظلم، زخم‌هایی بر دل‌ها می‌گذارند. اما در میان این همه تضاد، امیدی هست، که اگر بتوانیم مهربانی و عشق را انتخاب کنیم، دنیا را به جایی زیباتر و بهتر تبدیل خواهیم کرد.
______________________________________________
“آسمانِ تاریک” عضو کانون «پسر نویسنده»

📬#دست_نوشته_قشنگ_شما
🤩@Pesar_nawisnda

💛🙂
اگه شرایطت سخته
اگه هیچ چیز اونجوری نیست که میخوای
اگه فکر میکنی هیچی درست نمیشه
اگه روزات بد میگذره
اگه یه عالمه آرزو داری
ازت میخوام که اُمیدتو از دست ندی
ازت میخوام باور داشته باشی به خودت
تا حالا هیچکس ندیده که شب باقی بمونه
یا طوفان تموم نشه
سربالایی خیابون تموم نشه
تو به همه خواسته هات میرسی . . .✨💛
______________________________________________

بانو: رویا” عضو کانون «پسر نویسنده»

📬#دست_نوشته_قشنگ_شما

🤔@Pesar_nawisnda |پسر نویسنده

+ حالت خوب است؟
- حالم؟ هههه حالم را می‌پرسی؟ مگر حالی برای‌مان مانده است که هِی می‌پرسید حال‌تان خوب است؟ چی دلیلی بر حال خوب‌مان داریم هان؟ می شود بگویی؟ مگر با تنِ‌زخمی حال آدمی خوب است؟ مگر با دل شکسته حال آدمی خوب است؟ اصلاً می‌شود در این شهر حال آدم خوب باشد، آن هم حال یک دختر؟ چه گمانِ برما کردی؟ مگر می‌شود در شهر که هیچ می‌پندارندات حالت خوب باشد؟ مگر با پاهای بسته بر غُل‌ها و زنجیر‌ها حال آدمی خوب است؟ مگر آدمی که پشت حصار های ناعدالتی باشد حالش خوب؟ که هِی می‌پرسید حال تان خوب است؟ نه! اینجا از حال خوب خبری نیست! اینجا با گرز‌های ناعدالتی بر فرق‌مان می‌کوبند! با شلاق نامهربانی تازیانه می‌زنند بر روح‌مان! میدانی؟ اینجا ما چی تاوان‌ها ندادیم؟ چی درد ها نکشیدیم؟ و چی زخم ها که نخوردیم؟ آنهم فقط برای دختر بودن‌مان.
آری، این زمان با زمان جاهلیت فرقی زیادی ندارد، جز آنکه آنگاه مرگ دختران با مشتِ خاک بود؛ اما حالا ما هر روز می‌میریم، با نگاه‌های تحقیر بار جامعه‌ای‌مان؛ هر روز با نامهربانی‌ها و سنگ‌دلی‌های اطرافیان‌مان در خود می‌شکنیم! اصلاً چه گمان بر مردمان شهری داری که به شیشه‌ای شکسته بیشتر اهمیت می‌دهند، تا دل شکسته‌ای یک دختر! پس بیهوده حال‌مان را نپرس! که حال مان همانند حال یک پرنده‌ای بی‌پناه با بال‌های زخمیست!

#حورجهنمی، نه بعد ازین (مُحَرَّر) هستم!
_______________________________________________

بانو: “مُحَرَّر” عضو کانون «پسر نویسنده»

📬#دست_نوشته_قشنگ_شما

🤔@Pesar_nawisnda | پسر نویسنده

📣
و تا فردا شب وقت دارید، تا نوشته‌هاتانه بفرستید و فروارد کنید، تا برنده‌ی این هفته‌ی ما شوید!

در میانه‌ی روزی گرم، ناگهان همه چیز در اطرافم یخ زد. سردی، وجودم را به خلسه‌ی خنثی شدن کشاند و دانستم که گاهی میان همه، تنهایی!

_____________

بانو: ستوری"صدیقی" عضو کانون «پسر نویسنده»

📬#دست_نوشته_قشنگ_شما

🤩@Pesar_nawisnda

ما قید دنیا را سر یک قضیه زدیم🙌🏾😅💔

#دست_نوشته
#سهیل_سادات

@Pesar_nawisnda

سوره‌ی مریم را دوست دارم ..‌.
از آن‌جا که قافیه‌‌ی ختم به الف در پایان آیاتش زیبایی خاصی به آن بخشیده است و چنان‌که روان و خوش خوانده می‌شود به همین صورت نیز آرام و روان بر دل می‌نشیند.

این سوره مزین به دو معجزه برای مریم و زکریا علیهماالسلام است که الله متعال خطاب به مریم و پیامبر زکریا علیهماالسلام در پاسخ شگفتی‌شان از امری غیرممکن می‌فرماید:
"هو عليّ هيّن"
«این امر برای من آسان است».

ندای خدای متعال برای مریم، دل هر پریشان حال و درمانده‌‌ای را تسکین می‌دهد، گویا این آیات همه‌ی ما را مخاطب قرار می‌دهد که پروردگارتان فراموش‌کار نیست و شما را به باد فراموشی نسپارده است، پس ترس به دل خود راه ندهید و پریشان‌خاطر نشوید، از نعمت‌های من خود را سیراب کنید و دمی بیارامید :

• وما كان ربّك نسيّا ...
• ألّا تخافي ولا تحزني ...
• فكلي واشربي وقرّي عينًا

@Pesar_nawisnda

سلام خدمت علاقمندان درس قرآنی و ادبی!
برای فراگیری قرآنکریم و مضمون کتاب دری، برای تقویت دانش خود؛ اینجا سری بزن.
با تدریس استاد، نیلاب”خواجه”
📌ویژه بانوان و آقایانی که کمتر از پانزده سال سن دارند
برای اشتراک در این دوره، به شماره ذیل مسج کنید!
0796673604

این علامه (🙏🏻)
به معنی Namaste و Namaskar که در هند ونیپال به معنی خوش آمد گویی و سلام کردن است علاوه بر معنی متداول آن مفهومی مذهبی هم نیز دارند که عبارت است ( من به آن ذره خدایی که در تو است تکريم ميکنم ) بنا بر رایج هنگامی گفتن این لغت در مقابل عبادت (خدايان شان) یا هم در وقت سلام کردن وتشکري نیز استفاده میکند
و برای ما مسلمین تکریم و تعضیم کردن صرف وصرف برای الله ( ج) است
بیدون شک تشبیه به کفار وپیروی از آنان ، در صورتی که انگیزه ای آن داخل شدن در هیات وخارج شدن از هیات مسلمین باشد حرام است،
آنچه ما را به حرمت تشبیه به کفار وتبعیت از آن رهنمون میسازد، آیات وروایات فراوان در این زمینه است که ازین جمله حضرت محمد صلی الله عليه وسلم مېفرماید،
( مَنْ تَشْبَهَ بِقَوْمِ فَهُوَ مِنْ هُمُ )
هر کس شبیه قومی خود را شبیه قومی کند از آن ها است

و ما مسلمان ها نیز باید خود داری کنیم از استفاده این علامه (🙏🏻) به شدت خودداری نماینم واين علامت از مردم مسیحیان و هندوها است وپس به مسلمانان لازم است که از ایشان مخالفت کند حتاً در شبکه های اجتماعی
#شما_فرستادید
🔴 نشر کنید، ثواب کسب کنید.!
🤔@Pesar_nawisnda | پسر نویسنده

اگر پسر زاده شوی، نباید حتما صورت زیبا داشته باشی تا در اولین نگاه مورد قبول واقع شوی،
هیچ کس به تو نخواهد گفت که گناه، آن روزی به وجود آمد که حوا سیب ممنوعه را چید،
کمتر رنج می بری...
می توانی در مقابل هر کس که دلت خواست به آسانی نافرمانی کنی،
هیچکس در تاریکی شب به تو تجاوز نخواهد کرد؛
می توانی از خودت دفاع کنی، بی آنکه دشنام و ناسزا بشنوی...
البته اگر پسر باشی، باید بندگی ها و بی عدالتی های دیگری را تحمل کنی...
اگر نیرومند باشی، مسئولیت های سنگین و مستبدانه به گردنت می اندازند،
چون ریش داری، اگر گریه کنی یا محبت بطلبی، همه به تو خواهند خندید....
به تو حکم خواهند کرد که در جنگ آدم بکشی یا کشته شوی.
چه بخواهی و چه نخواهی مجبورت می کنند که در بی عدالتی های عصر حجر، سهیم و شریکشان باشی!
با این همه، شاید به خاطر همین ها، مرد بودن ماجرای قابل تحسینی است!

🌸🌸🌸


بانو《سادات》عضو کانون پسر نویسنده

@Pesar_nawisnda

شکایت ها را باید بسوی دریایی نامنتهای برد ، و به آرامش زد ، آرام شد و قرار یافت!

منقول
@Pesar_nawisnda

چروفوبیا (Cherophobia) :
این نوع فوبیا، ترس از شادی است؛
افراد مبتلا به این فوبیا از خوشحال بودن میترسند، چون تصور میکنند بعدش قراره اتفاقِ بدی رُخ بده...❤️‍🩹🥲

#فکت
#سهیل_سادات

@Pesar_nawisnda

آخرین گفته‌هایم برای تو
نگارم، نمی‌دانم این روح شکسته چقدری مهمان این تنِ‌بیمار خواهد بود؟ اما می‌دانم عمرم کفاف دوباره‌ای دیدارمان را نمی‌دهد! ناگفته‌هایم برایت بسیارند اما، وقتم اندک! می‌دانم آنگاه که تو آیی من دیگر رفته‌ام؛ پس حالا که چشمانم را بسته‌ام و در آغوش خاکم، تو دلتنگ‌ام نشو! دلتنگ خنده‌هایم، دلتنگ برق چشمانم، دلتنگ گیسوان بلندم، دلتنگ بچه بازی‌هایم، دلتنگ اعصبانیت‌هایم، دلتنگ حسودی‌هایم، اصلاً دلتنگی به کنار تو فراموشم کن! یاد مرا به باد فراموشی‌ها بسپار! گرچه من هر روز اسم تو را بر صفحه‌ای روزگارم نوشتم، ولی تو یادم را، اسمم را، خاطراتم را، همه و همه‌ام را از دیباچه‌ای زندگی‌ات پاک کن! تنها چیزی‌که از تو می‌خواهم اینست که نگذاری صدایم در گوشت اکو شود، نگذاری تصویرم در ذهنت نقش ببندد، نگذاری نبودنم جهان را برایت تاریک کند! از تو می‌خواهم بر سر مزارم نه‌آیی، سنگ قبرم را بوسه نزنی و خاک مزارم را با اشک‌هایت نمناک نگردانی....
_____

بانو: “حور جهنمی” عضو کانون «پسر نویسنده»

📬#دست_نوشته_قشنگ_شما
@Pesar_nawisnda

🏷 روشنایی و تاریکی

روز، اندکی بِه از شب‌ است؛ حداقل آدم‌ها را می‌بینیم و کار‌های نه‌آنچنان به روی شوق، انجام می‌دهیم.
و اما بیم نزدیک‌شدن به شب، و باز همان‌گوشه‌ی اتاقِ‌دنج، تاریکی، سر برگریبان، اندیشیدنِ ‌بی‌فایده و تنهایی که دامن‌گیرِ حال‌مان می‌شود؛ روز را هم تلخ می‌کند اندکی.
از یادآوریِ شب هراس‌دارم؛ آرزو می‌کنم کاش ذهنِ‌مان به دست‌مان می‌بود، و خیلی از چیز‌هارا بدونِ ثانیه‌ی درنگ، حذف می‌کردیم؛ اما، نیست که نیست؛ و همه‌روزه دوشادوش‌مان به‌راه است؛ و موریانه‌وار آهسته آهسته می‌کاود مارا.!

🖋#جاوید_سادات

💙@Pesar_nawisnda | پسر نویسنده