پَِـَِـوَِچَِ گَِــرَِاَِیَِیَِ مَِــَِحَِـَِضَِ

فوق العاده بود....

 عشق مرد مرد، نفرین شد که تا ابد زندگی کند، با اوج حسرت.
در غم چیزی که هرگز نداشت
در حسرت از دست دادن چیزی که هیچ گاه برای او نبود
زمان برنخواهند گشت و مردگان به راحتی زنده نمیوشند
پس تو تمام فردا هایش را معامله میکرد فقط برای یک دیروز خاص
برای یک دیروز......
 
افسانه دیگر به آنها اشاره نمی کند. 
افسانه دیگر به کسی که رفته بود اشاره نمی‌کردند
افسانه ها به پایانی که خراب شده بود اهمیت نمی‌دادند
بیش از حد بیرحمانه بود که ان خاطرات را زنده کرد

 
اما آنها در غروب کنار او می نشینند و به بقایای مردی خیره می شوند که منتظر چیزی بود که هرگز او را دوست نداشت. 
مرد به یاد می‌آورد جنگل قبل از سوختن چگونه بود
مرد می‌دانست زمانی اسمان ابی بود
زمانی خورشید انجام می‌درخشید
 مرد نمی‌دانست چگونه به اینجا رسید
نمی‌دانست زندگی چگونه فریبش داد
نمی‌دانست چگونه گرفتار این طنز بزرگ روزگار شد
مرد نمی‌دانست کی شادی اش را فروخت
مرد نمی‌دانست چگونه این سالها را اتش زد
سالهای زیادی برای به خاطر اوردن مردی که خیلی وقت است وجود خودش را فراموش کرده بود


مرد نمی‌دانست این احساس سوزان درون سینه اش چیست
تنها چیزی که مرد می‌دانست این بود که مجبور به ادامه دادن بود
چون مهم نیست چقدر رنج کشیده‌اید، فردا می‌آید و نمی‌توانید جلوی آن را بگیرید.
شاید هم می‌دانست اما نمی‌خواست قبول کند
مرد نمی‌خواست قبول کند کسی را دوست دارد
و بعد
نمی‌خواست قبول کند چه چیزی را از دست داده
اما مرد… می دانست . میدانست او اینجا نیست   در درختان پنهان نیست  در میان سنگ قبرها پنهان نیستدو مطمئنا... از زندگی پس از مرگ به او نگاه نمی کرد. هر جا که باشد...”

مرد میخواست وانمود کند در ابتدا وجود نداشته که حالا برود
مرد میخواست فرار کند از سایه ای که جریت دیدنش را نداشت

مرد دنبال عشق میگشت تا مطمین بشود گرمی سورانی که رفته عشق نبوده
مرد شکست خورد
بخشی از او شگفت زده می شود که هنوز انواع جدیدی از درد وجود دارد که او می تواند احساس کند.
 
داستان انها به دور از افسانه بود
مرد یک شرکت کننده بی اراده در بازی بود که حتی خواستار تماشای ان هم نبود چه برسد به شرکت
مرد فکر کرد خنده دار است
شاید در دنیای دیگر
شاید در دنیای دیگر تلاش های او برای پیروزی کافی بود اما در این دنیا
مرد خندید شاید هم گریه کرد تشخیصش سخت بود

قبل از اینکه نفسی کشیده و لرزان بکشد. این آخرین نفسی بود که او می گرفت.




مرد در طلوع عاشق شد
در غروب رها شد
و شب برای همیشه خوابید

شاید انجا ان سوی ستاره
ان سوی جنگل
ان سوی اسمان
ابر و باد و باران

سینه مرد دوباره شعله ور میشد
شاید مرگ انهارا بهم میرساند
شاید در شب
شاید در غروب
شاید در دنیایی دیگر


https://t.me/AnEmptyVoid

باران نم نم می‌بارید
نه عجله ای برای رفتن بود و نه دلیلی برای ماندن.
اگر احساسات قابل لمس بود می‌توانستی رشته های نازک غم را میان انگشتانتان حس کنید.
نرم و لطیف
اهسته بین مردم جلو می‌رفت
تا ان لحظه نه روز خاصی بود و نه ماه خاص و نه سال خاصی
در ان لحظه حتی کس خاصی هم در خیابان نبود
تا ان لحظه مردم می‌رفتند و می امدند پیاده رو برای باز کردن چتر هایشان زیادی کوچک بود پس به ناچار اغوش قطره های باران را پذیرفتند
شاید باران حضور غم را ملموس‌تر میکرد
تا ان لحظه او فقط فردی بود که مثل بقیه در خیابان راه میرفت مثل بقیه نفس می‌کشید
تا ان از لحظه
و پس از ان او دیگر نفس نمی‌کشید
ترسناک بود
همیشه اولین ها خوب به یاد ادم می ماند
اولین باری که اورا دیدی
اولین گریه
اولین خنده
اولین حرف
اما اخرین ها
حتی اخرین حرف ها هم گاه مبهم میشد
اخرین هایی که شاید حتی جرئت بازگویی خاطراتش هم نداشته باشیم
ترسناک و غم انگیز بود زمانی که به یاد می اوردی تمام انها خاطره است

ترسناک هست که هر چیزی ممکن است اخرین باشد
پس حرفایی که مانده چی ؟
انها را با خودم کجا ببرم ؟ سنگینی اش را چگونه تحمل کنم؟
اما...
اما به قول شکسپیر پایان بهترین قسمت داستان است
پایانی که دیگر قرار نیست نگران اعتراض شخصیت هایش باشی
سرنوشتی است معین که هیچ اعتراضی نمی‌تواند این را عوض کند

در پایان همه ما برای مردن به دنیا امده ایم
در پایان همیشه حرف های ناگفته باقی میماند
در پایان همیشه کسی باقی می ماند که با او حرف نزدی
بعضی چیزا تا زمانی که ادم زنده است و حالش خوب است امکان پذیر نیست
مانند اشتی و دوست شدن با کسی که مدت هاست با او حرف نزدی
ولی وقتی فکر می‌کنید میبینید بالاخره یک جایی از مدت زمانی که باهم اشنا بودیند با خودت گفتی
از دوست بودن با این شخص خوشحالم

شاید خیلی از دوستی ها و اشنایی ها به مرور زمان و تغییر کردن و بزرگ شدن ادم ها دیگر مثل قبل نشدن و یا به کل نابود شد


با اینحال حتی برای انها هم اخرین هایی هست


ایا ارامش پس از ان ارزش رها کردن تمام این حرف هارا دارد؟
در پایان میتوانیم به رویاهایمان برگردیم ؟


غم انگیز هست
همیشه ناگفته هایی باقی خواهد ماند
همیشه اخرین هایی برای فراموش نشدن باقی خواهد ماند
همیشه اخرین هایی که به حسرت و پشیمانی معنا میدهند
همیشه اخرین هایی است که ان را به یاد نخواهیم اورد
همیشه یک نفر باقی خواهد ماند
و شاید یک نفر ارامش را پیدا کند
و یک نفر درد خواهد کشید
شاید یک نفر بتواند امیدوار باشد در انتها کمی خورشید برای خودش پیدا کند


https://t.me/violetgreenworld

در پس یک داستان عاشقانه
یک عاشقانه پوچ
امشب یکی از همین شب ها بود. یکی نه چندان بد، اما نه بیش از حد خوب. می خواست زمان یخ بزند، تا هرگز از این شب تکان نخورد.شب عجیبی بود خاطرات ....
خاطرات رو به رویم نشسته بودند
روی صندلی راحتی مشکی کنار شومینه نشسته ام که هرگز زحمت روشن کردنش را ندارم. سرمایش بیدار نگه هم می‌داشت اگر لحظه ای می‌خوابیدم یک بوسه از خاطرات نفسم را میبرید.
به نظر می رسد که تاریکی به آرامی از درون به بیرون من را می بلعد
هم تاریکی و هم سرما با غم و اندوه دوست قدیمی‌شان ملحق می‌شوند، که به آنها کمک می‌کند تا جوهر وجودی من را تا جان من نابود کنند.
امشب همه چیز خوب یک عاشقانه پوچ و مرگ من میرقصید یک رقص ارام در پس پرده های سفید. عاشقانه که حتی مال من نبود من فقط شاهدی بودم.
عکسی در دست داشتم که تنها فرد زنده اش نگهدارنده اش بود.
انها عاشق بودند این را می دانست. با این حال فقط وقتی تنها کسی بود که زنده بود معنی آن را پرسید.
چه چیزی باعث شد رفتن اینقدر اسان شود
عشق؟
چه کلمه پوچی
چه بر سر عقلشان امده بود؟
شاید از سر بی تجربگی و یا دلایل دیگر عشق را احساسی واقعی نمیدانم
تراژدی را پایانی میدانم که تا جایی که میتوان باید از ان گریخت چه برای عشق باشد چه برای قدرت در نهایت تنها چیزی که داریم زندگی است
تراژدی یعنی شکستی مطلق
یعنی ناتوانی در بلند شدن
حال که فکر میکنم به عشق اعتقادی ندارم هر احساسی بین دو انسان هر چقدر سنگین و قوی محدود و پایان پذیر است زمانی می‌رسد که ادامه دادن تنها از اجبار و جلوگیری از درد های بزرگتر است
با اینحال فکر نمیکنم انها درد کشیده باشند
آن دو در نهایت توانستند در کنار یکدیگر به دور از کشور در حال زوال ، آرامش پیدا کنند.
آنها بالاخره می توانند کامل باشند.


https://t.me/evelyn_sd

تنهایی خوبم
من نمی‌دانم بهشت کجاست حتی نمی‌دانم وجود دارد یا نه
تنهایی خوبم دوست دارم باور داشته باشم که بهشت وجود دارد نه به خاطر خدا و یا دین بلکه به خاطر این که این همه دست و پا زدن سرانجامی داشته باشد که شاید جایی دور بتوانیم شاد باشیم
جایی که خنده هایمان به چشم هایمان برسد
تنهایی زیبایم صحبت‌هایم پر از نمی‌دانم هاست اما یک چیز را خوب می‌دانم که تو برای این دنیا زیادی پاکی تنهایی خوبم من راه بهشت را بلد نیستم من حتی نمی‌دانم چگونه از شادی که پیدایش کردم درست استفاده با این حال تنهایی مهربانم بیا با هم فرار کنیم نمی‌دانم کجا نمی‌دانم چگونه
تنهایی من تو تنها چیزی هستی که میدانم که میخواهم با تو بزارم و بروم
میخواهم با تو از این ادم های عجیب دور شوم
میخواهم با تو دوباره یاد بگیرم چگونه از شادی ام استفاده کنم
تنهایی خوبم تو یادم دادی چگونه با. گلویی که از بغض گرفته بود شادی ام را بیان کنم
تنهایی عزیزم تو زخم هایی را التیام بخشیدی که حتی نمی‌دانستی از کجا امدند
تو باعث شدی به یاد بیاورم که دوست داشتن چگونه است
تو احساساتی که سالها خفه شده بود را دوباره زنده کردی
تو ترس دوست داشتن را شکستی
تو یادم اوردی که میتوانم گریه کنم
غمگین باشم
تو یادم اوردی میتوانم احساس کنم
تنهایی مهربانم من نمیتوانم بهشت را برایت پایین بیاورم اما میتوانم چنان دوستت داشته باشم که حاظر باشی با من فرار کنی تا دنبال بهشت بگردیم
اگر بهشت انجور که دلمان میخواست نبود
اگر دریا به اندازه که فکر میکردی ابی نبود
اگر خورشید به اندازه ای که فکر میکردی گرم نبود
بهشت جدید پیدا خواهیم کرد
بهشت جدیدی می‌سازیم


https://t.me/remimehr

I’m not a man of too many faces
The mask I wear is one