شورای صنفی رفاهی دانشگاه صنعتی اصفهان

#جوابیه

◼ جناب آقای جعفری دولت آبادی ؛ دادستان تهران طی مصاحبه ای که در خبرگزاری مجلس شورای اسلامی به چاپ رسیده است ، موارد و شبهاتی را مطرح نموده اند که شوراهای صنفی دانشجویان کشور بنا بر رسالت ذاتی خود پاسخ به موارد شبهه و تردید را وظیفه خود می دانند.

🔹الف : در بخشی از مصاحبه ، دادستان عمومی و انقلاب حوادث دی ماه را اغتشاش و آشوب دانسته و دانشجویان بازداشت شده را شرکت کنندگان آن.

1_اولا که قریب به اتفاق دانشجویان و فعالین صنفی بازدداشت شده ، نه در جریان اعتراضات دیماه بلکه از درب منزل ها و خوابگاه ها و دانشگاه هایشان بازداشت شده اند ، لذا ربط مستقیم آن ها به حوادث دیماه مشخص نیست.
2_ به فرض که تعدادی از دانشجویان در جریان اعتراضات دستگیر شده باشند ؛ بارها اعلام کرده ایم: دانشجویان از جامعه خود بیگانه نیستند. حوادث دی ماه اعتراضی به وضعیت اقتصادی و معیشتی جامعه بود. دانشجویان بخشی از جامعه اند که سیاستگذاری های آموزشی دولت ها و افزایش هزینه های تحصیل، شرایط را بر آن ها سخت تنگ کرده است . انتقاد و اعتراض حق قانونی و مصرح افراد جامعه است.

🔹 ب: دادستان تهران مدعی شده اند که تاکنون 5 نفر از دانشجویان حکم خورده را شناسایی کرده اند.

1_ در جریان حوادث دی ماه بر اساس آمار و مصاحبه های رسمی مقام های مسئول ، بیش از 300 دانشجو در سرتاسر کشور بازداشت شده اند.
2_ تعداد احکام صادر شده برای فعالین صنفی-دانشجویی نیز بیشتر از این عدد است . تعداد احکام صادر شده برای دانشجویانی که تنها از تریبون شوراهای صنفی دانشجویان اعلام شده است نیز بیشتر از این عدد است. بگذریم از اینکه چگونه انسان ها به عدد تبدیل شده و تقلیل داده می شوند!؟
3_ بسیاری از دانشجویان در نقاط مختلف کشور بازداشت شده اند که نام و نشانی از آن ها در دست نیست . آن ها که نه دسترسی به رسانه و تریبونی دارند ، نه دانشجوی دانشگاه های بزرگ بوده اند . تلاش شوراهای صنفی دانشجویان برای کسب اطلاع از وضعیت اکثر آن ها تاکنون بی نتیجه مانده است و این برای ما یک کابوس بزرگ است . بدون شک اولین مراجع عالم و آگاه به وضعیت آن ها قوه قضاییه ، دادستانی و وزارت علوم است نه کس دیگر .
4_ نگرانی هایی وجود دارد که روند احضار دانشجویان به دادگاه متوقف نشده باشد و دیگر دانشجویان بازداشت شده نهاد دانشگاه نیز به دادگاه ها فراخوانده شوند و با احکام سنگین قضایی مواجه کنند.


🔹 ج: دادستان تهران به گونه ای صحبت کرده اند که گویی دانشجویان حکم خورده اصلا درخواست تجدیدنظر نداده اند! ایشان فرموده اند : به جای اینکه بروند فضاسازی کنند، بروند به حکم خود اعتراض کنند.

1_بسیار بدیهی است که تجدیدنظرخواهی انجام شده است! باید پرسید دلیل اینکه بخواهند اینگونه جلوه داده شود که دانشجویان درخواست تجدید نظر خود را به دادگاه تقدیم نکرده اند چیست!؟
2_جناب دادستان ، اگر منظورتان از فضاسازی ، اعتراضات گسترده اخیر دانشجویان به احکام صادر شده است باید عرض کنیم که این اعتراضات نه از جانب دانشجویانی که برای آن ها احکام سنگین صادر شده است بلکه از جانب عمومیت بدنه دانشجویی حافظ استقلال دانشگاه و در اعتراض به امنیتی سازی فضای دانشگاه صورت گرفته است. بنابراین روی صحبت شما عموم دانشجویان و فعالین صنفی کشور است نه حکم خوردگان آن ها.

🔹 د : جناب آقای جعفری دولت آبادی ادعا کرده اند که برخی از این دانشجویان مربوط به جریان های سیاسی داخلی نیستند و ممکن است از گروه های خاصی بوده باشند که احکامشان سنگین آمده است.

_کوتاه پاسخ آنکه ، حتی در جریان برگزاری همین دادگاه های فعلی نیز چنین اتهامی مطرح نشده است و پرونده هیچ یک از دانشجویان مدنظر ایشان دارای چنین مصداقی نیست!

🔹 ه : ادعا شده است که وزارت علوم تاکنون اسامی این دانشجویان را نداده است.

در پاسخ باید گفت که جزِییات عدم ناهماهنگی و یا نارسایی در هریک از سیستم های زیرمجموعه و مرتبط با این احکام چه دولتی و چه حاکمیتی ربط مستقیمی به دانشجویان و فعالین صنفی ندارد. نهایتا دانشجویان قضاوت خود را از مجموع اتفاقاتی که رخ داده است و مجموع عوامل درگیر آن خواهند داشت.

6⃣3⃣0⃣

🆔@senfi_uni_iran

🔴لیست شوراهای صنفی امضا کننده بیانیه فوق:
1_شورای صنفی دانشگاه نوشیروانی بابل
2_شورای صنفی دانشگاه تربیت مدرس
3_شورای صنفی دانشگاه دامغان
4_شورای صنفی دانشگاه صنعتی شریف
5_شورای صنفی دانشگاه گیلان
6_شورای صنفی دانشگاه صنعتی کرمانشاه
7_شورای صنفی دانشگاه شهید مدنی تبریز
8_شورای صنفی دانشگاه صنعتی اصفهان
9_شورای صنفی دانشگاه صنعتی شیراز
10_شورای صنفی دانشگاه مراغه
11_شورای صنفی دانشگاه نیشابور
12_شورای صنفی دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین
13_شورای صنفی دانشگاه فرهنگیان
14_شورای صنفی دانشگاه صنعتی قوچان
15_شورای صنفی دانشگاه بیرجند
16_شورای صنفی دانشگاه بم
17_شورای صنفی دانشگاه ملایر
18_شورای صنفی دانشگاه گنبد کاووس
19_شورای صنفی دانشگاه صنعتی سهند تبریز
20_شورای صنفی دانشگاه سیستان و بلوچستان
21_شورای صنفی دانشکده نفت آبادان
22_شورای صنفی دانشگاه کاشان
23_شورای صنفی مجتع آموزش عالی و فنی اسفراین
24_شورای صنفی دانشگاه کوثر بجنورد
25_شورای صنفی دانشکده علوم اجتماعی علامه
26_شورای صنفی دانشکده ارتباطات علامه
27_شورای صنفی دانشکده ادبیات علامه
28_شورای صنفی دانشگاه تبریز
29_شورای صنفی دانشگاه تهران
30_شورای صنفی دانشگاه هنر تهران
31_شورای صنفی دانشگاه زنجان
32_شورای صنفی دانشگاه علم و صنعت
33_شورای صنفی دانشگاه مازندران
34_شورای صنفی دانشگاه تفرش
35_شورای صنفی دانشگاه بوعلی همدان
34_شورای صنفی دانشگاه همدان
35_شورای صنفی دانشگاه صنعتی ارومیه
36_شورای صنفی دانشگاه صنعتی امیرکبیر
37_شورای صنفی دانشگاه لرستان

✳️این لیست بروز رسانی می شود



🆔 @senfi_uni_iran

🔴بیانیه جمعی شوراهای صنفی دانشجویان سراسر کشور در واکنش به صدور احکام قضایی برای دانشجویان:

بازداشت های عجولانه و بی‌دلیل دی ماه که به گفته مسئولین امنیتی با هدف پیشگیری از جرم و به بهانه ی اعتراضات دی ماه شروع شد، در ادامه پرونده سازی و فضای امنیتی در دانشگاهها را در پی داشت و در نهایت علیرغم عدم شفافیت در ارایه دلیل برای مصادیق ذکر شده به احکام سنگین قضایی برای فعالین صنفی ختم شد.

در بخشی از این ماجرا طبیعی بود که دانشجویان نسبت به سرنوشت کشورشان حساسیت نشان دهند یا که از وضعیت معیشتی به تنگ آمده باشند و نسبت به گرانی و مشکلات معترض باشند و در اعتراضات شرکت کنند و انتظار داشتیم که بر حسب وظیفه دولت از حقوق شهروندی و وزارت علوم از حقوق دانشجویی اعضای جامعه ی دانشگاهی دفاع کند. بخش دیگر ماجرا فعالین صنفی_دانشجویی ای بودند که نه در خیابان ها بلکه جلوی درب دانشگاهها بصورت غیر قانونی بازداشت شدند و مصادیق جرمشان حضور در فعالیت‌های صنفی سالهای پیش در صحن دانشگاه بود.

از مسئولان وزارت علوم که وزیر و معاون فرهنگی اش در خطابه‌هایشان دانشجویان را سرمایه های آینده ی کشور و عضوی از خانواده ی دانشگاه می دانند انتظار می رفت که نگذارند به حریم دانشگاه و حقوق دانشجویان تجاوز شود. متاسفانه در عمل تنها شاهد وعده ی پیگیری و کمک کردن به امنیتی ها برای پرونده سازی علیه فعالین صنفی_دانشجویی بودیم.

پس از بازداشت دانشجویان با بیانیه و نامه هایی که بیش از 50 شورای صنفی دانشجویان امضا کرده بودند، نظر دانشجویان را اعلام کردیم. همچنین در طول این مدت دانشجویان دانشگاه های مختلف با برگزاری تجمعاتی خواستار آزادی دانشجویان و عدم پرونده سازی و تشکیل پرونده شدند. اکنون به دلیل بی توجهی به مطالبات برحق جامعه دانشگاهی پس از صادر شدن احکام سنگین قضایی به تجمع اعتراضی دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران رسیدیم.

آنچه که در دانشکده ی علوم اجتماعی دانشگاه تهران میگذرد، همان اصالت روح اصیل دانشگاه است. همصدایی بدنه ی دانشجویی با همراهی اساتید برای دفاع از ساحت دانشگاه. دانشجویانی که فارغ از تفکر و عقاید شخصی خود به دفاع از حریم دانشگاه بپا خواسته اند آن هم نه با برگزاری تجمعی یک روزه و دو روزه بلکه با آگاهی از آنچه که حق خود می دانند، گفته اند تا زمانی که احکام سنگین قضایی لغو نشود ما پیگیر لغو آن هستیم. در کنار دانشجویان اساتیدی قرار گرفتند که دیگر خود را درگیر مصلحت اندیشی و سکوت برای بقا بر سر کرسی استادی نمی دیدند.
شوراهای صنفی دانشجویان کشور وظایفی شفاف و بدیهی دارد:
دفاع از آموزش رایگان، حقوق برابر تمامی ادیان، اقوام، مذاهب و ...، حق تحصیل برای همگان، حق تشکل یابی، دانشگاهی امن و بدور از برخوردهای امنیتی، لغو سیاست های اجتماعی که سبب تبعیض جنسیتی می شود، لغو سیاست های اقتصادی که سبب شکاف طبقاتی می شود و در یک کلام، احیا روح دانشگاه.
و تلاش برای احقاق همین بدیهیات، اکنون منجر به صدور احکام سنگین و ناعادلانه برای فعالین صنفی شده است. در احکام صادر شده برای دانشجویان تجمعات صنفی در صحن دانشگاه، نقد سیاست های اقتصادی که نتیجه ی سو آن را در زیست دانشجویی روزانه احساس می کنیم، به چشم می آید که قاعدتا چنین احکامی از منظر نگاه هر انسان حق‌خواه محکوم است.
نگرانی هایمان را گفتیم و پای رسالتمان ایستادیم. بی شک سرکوب این روزهایمان به بخشی از تاریخ فعالیت صنفی و حق خواهانه بدل خواهد شد که هرگز قابل تحریف نیست.
احکام صادر شده برای دانشجویان تنها مختص به دانشگاه تهران نیست و دانشجویان دانشگاه های دیگر نیز با چنین احکامی مواجه شده اند و بیشتر از افرادی هستند که امروزه خبرهایشان را شنیده اید.
در پایان شوراهای صنفی دانشجویان کشور سپاسگزار تلاش هم‌صنفان خود در دانشگاه تهران است و حمایت قاطع خود را از دانشجویان دانشکده ی علوم اجتماعی تهران اعلام می کند و مطالبات دانشجویان معترض به احکام سنگین قضایی را مطالبات خود می داند:

1- توقف کامل روند قضایی دانشجویان که هنوز دادگاه بدوی شان تشکیل نشده است.
2- لغو احکام قضایی صادره علیه دانشجویان و بازگشت پرونده هایشان به دانشگاه.
3- حضور دانشجویان محکوم شده از سال جاری تحصیلی بدون هیچ گونه مانعی بر سر کلاس ها و عدم هر گونه ممنوعیت نسبت به حق تحصیل
4-توقف کامل روند امنیتی سازی دانشگاه و عدم پرونده سازی برای دانشجویان فعالی که پیگیر پرونده ها بوده اند.



6️⃣1️⃣6️⃣



🆔 @senfi_uni_iran

♨️دانشگاه‌های در حاشیه شهرها؛ دور از نظر مسئولین؟


✍️رضا مسکنی
دبیر سابق شورای صنفی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان


بی شک یکی از معضلات اصلی تعداد قابل توجهی از دانشجویان، مربوط به محل احداث دانشگاه‌های خود می‌باشد. متاسفانه دانشگاه‌های بسیاری با بی تدبیری محض مسئولین وقت، در محل‌هایی نامناسب و به دور از هرگونه امکانات رفاهی احداث شده‌اند. دانشگاه‌هایی که گاها با نزدیکترین شهر منطقه کیلومترها فاصله دارند و فضای پادگان‌‌های نظامی را در اذهان دانشجویان و اساتید تداعی می‌کند.
جای سوال است که اساسا علت احداث دانشگاه‌های بسیاری در حومه شهرها و یا در اماکن نامناسب چیست و آیا مسئولین چه در زمان احداث آن دانشگاه‌ها و چه اکنون، در جریان مشکلات این دانشگاه‌ها نیستند؟
جای تعجب دارد در شرایطی که در بسیاری از دانشگاه‌های کشور برخی از حداقل‌های رفاهی مورد نیاز دانشجویان تامین نشده است، شاهد کاهش بودجه‌‌ی این دانشگاه‌ها در سال جاری بودیم و جای تاسف است که اختصاص همان بودجه‌ی کاهش یافته نیز با تاخیرهای گاها چند ماهه مواجه می‌شود.
قطعا یکی از مشکلات اساسی اکثر دانشگاه‌های کشور و خصوصا «دانشگاه‌های در حاشیه»، مسئله ایاب و ذهاب است. کمابیش در اکثر دانشگاه‌ها به گونه‌های مختلف شاهد مشکلاتی در کم و کیف ارائه خدمات مربوط به ایاب و ذهاب هستیم.
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان با کمبود ظرفیت سرویس‌های ریل باس و اتوبوس مواجه بوده و همچنین زمزمه‌هایی از افزایش کرایه این سرویس‌ها شنیده می‌شود.
دانشگاه صنعتی سهند مشکلاتی جدی در کیفیت سرویس‌های اتوبوس خود در سالی که گذشت، داشت.
عدم وجود سرویس رایگان به میزان کافی در دانشگاه صنعتی اصفهان.
کیفیت نه چندان مناسب و عدم حضور همیشگی سرویس‌های دانشگاه تربیت مدرس.
دانشگاه صنعتی کرمانشاه که از فرسودگی ناوگان حمل و نقلی خود رنج می‌برد.
دانشگاه مراغه که تقریبا امکانات ناچیزی در این حوزه دارد. دانشگاه بیرجند که هزینه گزافی از دانشجویان برای سرویس‌های ایاب ذهاب اخذ می‌کند.
فوت دانشجویان دانشگاه دامغان به علت نامناسب بودن مینی‌بوس حامل این دانشجویان.
و چه بسیار موارد و مشکلات دیگر که دانشجویان در رفت و آمدهای روزانه خود به دانشگاه با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
بدون شک وزارت علوم مسئولیت اصلی رفع مشکلات مربوط به ایاب ذهاب دانشگاه‌ها را دارد و کمترین انتظاری که از مسئولین می‌رود، توجه ویژه به دانشگاه‌های در شرایط ویژه می‌باشد. قطعا وزارت علوم می بایست ردیف بودجه مشخص و مناسبی در خصوص مسئله مهم و حساس ایاب و ذهاب دانشگاه‌ها در نظر بگیرد.
اما آیا رفاه دانشجویان و برقراری برخی امکانات حداقلی برای این قشر جامعه از اولویت‌های مسئولین وزارت علوم خواهد بود؟ این پرسشی‌ست که پاسخ دادن به آن با توجه به رویه‌ی سالهای اخیر وزارت علوم، بسیار دشوار خواهد بود.


6️⃣1️⃣0️⃣

🆔‌ @senfi_uni_iran