Репост из: شوراهای صنفی دانشجویان کشور
♨️دانشگاه‌های در حاشیه شهرها؛ دور از نظر مسئولین؟
✍️رضا مسکنی
دبیر سابق شورای صنفی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
بی شک یکی از معضلات اصلی تعداد قابل توجهی از دانشجویان، مربوط به محل احداث دانشگاه‌های خود می‌باشد. متاسفانه دانشگاه‌های بسیاری با بی تدبیری محض مسئولین وقت، در محل‌هایی نامناسب و به دور از هرگونه امکانات رفاهی احداث شده‌اند. دانشگاه‌هایی که گاها با نزدیکترین شهر منطقه کیلومترها فاصله دارند و فضای پادگان‌‌های نظامی را در اذهان دانشجویان و اساتید تداعی می‌کند.
جای سوال است که اساسا علت احداث دانشگاه‌های بسیاری در حومه شهرها و یا در اماکن نامناسب چیست و آیا مسئولین چه در زمان احداث آن دانشگاه‌ها و چه اکنون، در جریان مشکلات این دانشگاه‌ها نیستند؟
جای تعجب دارد در شرایطی که در بسیاری از دانشگاه‌های کشور برخی از حداقل‌های رفاهی مورد نیاز دانشجویان تامین نشده است، شاهد کاهش بودجهی این دانشگاه‌ها در سال جاری بودیم و جای تاسف است که اختصاص همان بودجهی کاهش یافته نیز با تاخیرهای گاها چند ماهه مواجه می‌شود.
قطعا یکی از مشکلات اساسی اکثر دانشگاه‌های کشور و خصوصا «دانشگاه‌های در حاشیه»، مسئله ایاب و ذهاب است. کمابیش در اکثر دانشگاه‌ها به گونه‌های مختلف شاهد مشکلاتی در کم و کیف ارائه خدمات مربوط به ایاب و ذهاب هستیم.
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان با کمبود ظرفیت سرویس‌های ریل باس و اتوبوس مواجه بوده و همچنین زمزمه‌هایی از افزایش کرایه این سرویس‌ها شنیده می‌شود.
دانشگاه صنعتی سهند مشکلاتی جدی در کیفیت سرویس‌های اتوبوس خود در سالی که گذشت، داشت.
عدم وجود سرویس رایگان به میزان کافی در دانشگاه صنعتی اصفهان.
کیفیت نه چندان مناسب و عدم حضور همیشگی سرویس‌های دانشگاه تربیت مدرس.
دانشگاه صنعتی کرمانشاه که از فرسودگی ناوگان حمل و نقلی خود رنج می‌برد.
دانشگاه مراغه که تقریبا امکانات ناچیزی در این حوزه دارد. دانشگاه بیرجند که هزینه گزافی از دانشجویان برای سرویس‌های ایاب ذهاب اخذ می‌کند.
فوت دانشجویان دانشگاه دامغان به علت نامناسب بودن مینی‌بوس حامل این دانشجویان.
و چه بسیار موارد و مشکلات دیگر که دانشجویان در رفت و آمدهای روزانه خود به دانشگاه با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
بدون شک وزارت علوم مسئولیت اصلی رفع مشکلات مربوط به ایاب ذهاب دانشگاه‌ها را دارد و کمترین انتظاری که از مسئولین می‌رود، توجه ویژه به دانشگاه‌های در شرایط ویژه می‌باشد. قطعا وزارت علوم می بایست ردیف بودجه مشخص و مناسبی در خصوص مسئله مهم و حساس ایاب و ذهاب دانشگاه‌ها در نظر بگیرد.
اما آیا رفاه دانشجویان و برقراری برخی امکانات حداقلی برای این قشر جامعه از اولویت‌های مسئولین وزارت علوم خواهد بود؟ این پرسشی‌ست که پاسخ دادن به آن با توجه به رویه‌ی سالهای اخیر وزارت علوم، بسیار دشوار خواهد بود.
6️⃣1️⃣0️⃣
🆔 @senfi_uni_iran
✍️رضا مسکنی
دبیر سابق شورای صنفی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
بی شک یکی از معضلات اصلی تعداد قابل توجهی از دانشجویان، مربوط به محل احداث دانشگاه‌های خود می‌باشد. متاسفانه دانشگاه‌های بسیاری با بی تدبیری محض مسئولین وقت، در محل‌هایی نامناسب و به دور از هرگونه امکانات رفاهی احداث شده‌اند. دانشگاه‌هایی که گاها با نزدیکترین شهر منطقه کیلومترها فاصله دارند و فضای پادگان‌‌های نظامی را در اذهان دانشجویان و اساتید تداعی می‌کند.
جای سوال است که اساسا علت احداث دانشگاه‌های بسیاری در حومه شهرها و یا در اماکن نامناسب چیست و آیا مسئولین چه در زمان احداث آن دانشگاه‌ها و چه اکنون، در جریان مشکلات این دانشگاه‌ها نیستند؟
جای تعجب دارد در شرایطی که در بسیاری از دانشگاه‌های کشور برخی از حداقل‌های رفاهی مورد نیاز دانشجویان تامین نشده است، شاهد کاهش بودجهی این دانشگاه‌ها در سال جاری بودیم و جای تاسف است که اختصاص همان بودجهی کاهش یافته نیز با تاخیرهای گاها چند ماهه مواجه می‌شود.
قطعا یکی از مشکلات اساسی اکثر دانشگاه‌های کشور و خصوصا «دانشگاه‌های در حاشیه»، مسئله ایاب و ذهاب است. کمابیش در اکثر دانشگاه‌ها به گونه‌های مختلف شاهد مشکلاتی در کم و کیف ارائه خدمات مربوط به ایاب و ذهاب هستیم.
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان با کمبود ظرفیت سرویس‌های ریل باس و اتوبوس مواجه بوده و همچنین زمزمه‌هایی از افزایش کرایه این سرویس‌ها شنیده می‌شود.
دانشگاه صنعتی سهند مشکلاتی جدی در کیفیت سرویس‌های اتوبوس خود در سالی که گذشت، داشت.
عدم وجود سرویس رایگان به میزان کافی در دانشگاه صنعتی اصفهان.
کیفیت نه چندان مناسب و عدم حضور همیشگی سرویس‌های دانشگاه تربیت مدرس.
دانشگاه صنعتی کرمانشاه که از فرسودگی ناوگان حمل و نقلی خود رنج می‌برد.
دانشگاه مراغه که تقریبا امکانات ناچیزی در این حوزه دارد. دانشگاه بیرجند که هزینه گزافی از دانشجویان برای سرویس‌های ایاب ذهاب اخذ می‌کند.
فوت دانشجویان دانشگاه دامغان به علت نامناسب بودن مینی‌بوس حامل این دانشجویان.
و چه بسیار موارد و مشکلات دیگر که دانشجویان در رفت و آمدهای روزانه خود به دانشگاه با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
بدون شک وزارت علوم مسئولیت اصلی رفع مشکلات مربوط به ایاب ذهاب دانشگاه‌ها را دارد و کمترین انتظاری که از مسئولین می‌رود، توجه ویژه به دانشگاه‌های در شرایط ویژه می‌باشد. قطعا وزارت علوم می بایست ردیف بودجه مشخص و مناسبی در خصوص مسئله مهم و حساس ایاب و ذهاب دانشگاه‌ها در نظر بگیرد.
اما آیا رفاه دانشجویان و برقراری برخی امکانات حداقلی برای این قشر جامعه از اولویت‌های مسئولین وزارت علوم خواهد بود؟ این پرسشی‌ست که پاسخ دادن به آن با توجه به رویه‌ی سالهای اخیر وزارت علوم، بسیار دشوار خواهد بود.
6️⃣1️⃣0️⃣
🆔 @senfi_uni_iran